Diagnose

„Ik was een jaar of 38 toen ik aan mijn lichaam merkte dat er iets niet klopte. Mijn immuunsysteem werkte slecht, want ik had allerlei kleine kwaaltjes. Na anderhalf jaar besloot ik naar de huisarts te gaan en omdat hij ook vermoedde dat er iets mis was, werd ik doorverwezen naar het ziekenhuis. Daar kreeg ik de diagnose borstkanker. Ik was enorm geschrokken, maar gelukkig hoorde ik al snel dat ik het zou overleven. De kanker had zich namelijk niet verspreid en het was nog goed behandelbaar.”

Levenshaast

„Ik zocht de schuld van mijn ziekte vooral bij mezelf. Ik had het gevoel dat ik iets fout had gedaan. Borstkanker was namelijk nooit eerder bij mij in de familie voorgekomen. Ook dacht ik dat mijn ziekte verband hield met mijn werk als stewardess. Ik werk al 32 jaar met veel plezier voor KLM en vlieg de hele wereld over.

Door mijn onregelmatige diensten weet ik dat mijn hormonen meer ontregeld zijn dan bij een ‘normaal’ beroep. Ik kreeg een ongelooflijke levenshaast en besloot mijn leven drastisch om te gooien. Zo ging ik naast het vliegen ook als ondernemer aan de slag en besloten mijn man en ik in gezamenlijk overleg uit elkaar te gaan.

Ook ging ik gezonder eten en meer sporten. Ik wilde het goedmaken met mezelf door alles voortaan ‘goed’ te doen. Mijn lichaam stond in de overleefmodus. Het enige waaraan ik kon denken was: ik moet blijven leven. Na 35 bestralingen begon het weer de goede kant op te gaan.”

Herstel

„Ik bevond me niet langer in de gevarenzone. Dit was natuurlijk geweldig nieuws, maar de transitie van ‘overleven’ naar ‘leven’ viel mij ongelofelijk zwaar. Ik vond het heel moeilijk om die dag met dat ‘goede nieuws’ weer een stap in de gewone wereld te zetten. Een wereld waarin ik niet langer ziek was. Terwijl mijn vrienden de vlag uithingen, was ik verward en voelde mij totaal verloren. Want dat ik niet langer ziek was, betekende niet dat ik weer beter was.”

Hulp

„Ik ergerde mij aan het feit dat mensen mij ‘advies’ wilden geven. Zo zei iemand tegen mij: ’Meid, ik ben ook weleens moe, ga anders eens lekker vroeg naar bed!’

Omdat ik niet meer wist hoe ik moest functioneren, besloot ik hulp te zoeken bij het Helen Dowling Instituut. Zij helpen mensen met kanker en hun familie verder. Hier leerde ik hoe ik het leven na mijn ziekte weer kon oppakken. Ik heb er ongelofelijk veel baat bij gehad.”

Opnieuw mis

„Toen ik op mijn 51ste mijn leven weer op de rit had, ging ik voor controle naar de borstkankerbus. Het bleek opnieuw mis te zijn. Ik had nu een tumor in mijn andere borst. Het rare was dat deze tumor niks te maken had met mijn eerdere tumor. Ik bedacht: ’Het leven is niet maakbaar en er bestaat hooguit zoiets als pech of geluk.’ Ik bleek toevallig een hele hoop pech te hebben in mijn leven en hier moest ik mee leren omgaan.”

Ⓒ Eigen beeld

Nieuwe liefde is een engel

„Zo raakte ik door de ziekte mijn prachtige bos met krullen kwijt. Dit vond ik nóg erger dan toen mijn borsten geamputeerd werden. Toch ging ik, ook zonder haar en borsten, altijd verzorgd door het leven. Ik liet mijn borsten reconstrueren, kocht de mooiste pruiken en maakte mij mooi op.

Mijn nieuwe liefde Mateo (48) werkte ook bij KLM. Hij liet mij inzien dat ik altijd Evelien blijf, ook zonder haar en borsten. Dit was écht het grootste cadeau dat hij mij kon geven. Hij zei: ’Evelien, wie je bent is er altijd. Of je nou borsten hebt of niet en of je nou kaal bent of niet.’ Mijn vriend is écht een engel.”

Kankervrij

„Naast Mateo heeft ook het schrijven over mijn ziekte me ontzettend geholpen bij het verwerkingsproces. Ik besloot een boek te schrijven over kanker en hierdoor leerde ik om mijn negatieve gedachten los te laten en mijn ziekte te accepteren. Met succes, want inmiddels kan ik met trots zeggen dat het weer goed gaat met mij. Ik ben sinds tweeënhalf jaar kankervrij. Mijn leven is door mijn ziekte anders geworden, maar niet per se slechter.”

Evelien en Mateo

Ⓒ Eigen beeld