Melanie Schellekens (47) is getrouwd met Chris. Samen hebben ze dochter Hanneke (14), die downsyndroom heeft, en pleegdochter Star (6). Om bij de kinderen te kunnen zijn gaf Melanie haar baan als Hoofd Personeelszaken op.

Lijstjes

"Hanneke gaat naar het voortgezet Speciaal Onderwijs. Ze zat eerst op een reguliere basisschool, met vanaf haar vierde een ambulant begeleider. Daar kon ze zich optrekken aan de andere kinderen die verder waren, maar uiteindelijk was dat wel klaar. Te veel op je tenen moeten lopen is ook niet goed. Nu zit ze in een klasje van acht.

Thuis hebben we lijstjes gemaakt waar Hanneke op kan zien hoe laat ze moet opstaan, haar haar moet doen, et cetera. Ze leert steeds meer en kan nu bijvoorbeeld zelfstandig douchen.

Verliefd

Met de föhn slaat ze nog tegen haar hoofd. Dan roept ze al snel: 'Mam, doe jij het maar!' Maar we blijven het proberen, want ons motto is: 'Alles wat je zelf kan, doen we niet meer voor je.'

Voor het allereerst is Hanneke nu verliefd. Het blijft vooral bij blozen en giechelen, hoor. Ze appt wel met hem en soms mag ik de berichtjes lezen. Dan probeer ik uit te leggen dat ze misschien niet meteen moet schrijven: 'Ik hou van jou.' Daar is ze nogal direct in, haha.

Sterilisatie

Voorlopig zijn ze gewoon vrienden, meer is niet aan de orde. Aan zoenen en seks is ze ook nog helemaal niet toe. Een discussie die we nu met elkaar en de kinderarts voeren, is of we Hanneke de mogelijkheid om kinderen te krijgen mogen ontnemen. Ze is aan de prikpil, maar we denken aan sterilisatie.

Ik denk dat ze niet in staat is om een kind op te voeden; ze kan amper voor zichzelf zorgen. Ook in de toekomst zal ze zorg nodig hebben. Dat blijft onze verantwoordelijkheid als ouders.

Belangen behartigen

De kans is groot dat Hanneke ons overleeft, dus hebben we nu al diverse personen op het oog die we willen vragen om haar in dat geval op te vangen. Niet dat diegene echt voor Hanneke hoeft te zorgen, maar wel dat die haar belangen kan behartigen.

Dat willen we zo snel mogelijk regelen, dat geeft rust. Met een kind dat down heeft moet je geduld hebben. Soms valt het kwartje pas na 2200 keer, soms bijna meteen. Maar er zijn dingen die ze niet onder de knie krijgt.

Voorrecht

Hanneke heeft de afgelopen jaren vele deuren geopend en voor bijzondere ontmoetingen gezorgd, maar ons vooral geleerd dankbaar te zijn voor het hier en nu. Het voelt echt als een voorrecht om zo’n bijzondere dochter te hebben. Ik ben trots dat ik me haar mama mag noemen."

Lees de verhalen van Anja en Marvin en Martine en Quentin nu in VROUW Magazine.