’En toen gebeurde het ondenkbare...’

Mijn zoon was gisteren jarig. Hij werd 27. Aan de feestelijkheden ging een hele rits aan app’jes vooraf tussen mij en zijn geliefde. Mijn schoonzoon en ik delen een passie voor bakken en koken. „Dus dan maak jij aardbeientaart en sangria”, was het voorlaatste berichtje dat ik van hem kreeg. „Ja”, appte ik terug. „En regenboogkoekjes. Want het is Pride Week. En dan doe ik ook een regenboogjurk aan.” „O jee”, stuurde hij terug, „dan kan ik mijn moeder beter waarschuwen. Want die wil dan natuurlijk ook in regenboog of roze…” Geregistreerd partnerschap Schoonzoon komt uit een gelovig gezin. Zijn vader zat voor een partij met een christelijke signatuur in de gemeenteraad. Het had wat voeten in de aarde vóór zijn zoon thuis durfde te vertellen dat hij verliefd was op mijn oudste. Wakker lag hij ervan. Dat was nergens voor nodig. Zijn ouders sloten mijn kind onmiddellijk in hun armen en zijn net zo dol op hem als ik op hun oudste zoon. Trots waren we alle vier getuigen toen de twee mannen hun geregistreerd partnerschap ondertekenden. En zwierig zetten ook wij onze handtekening. Waarna we, gehele in stijl, unicorn cupcakes gingen eten om het te vieren. Het gaat niet altijd zo, dat weet ik ook wel. Het mag dan 2020 zijn; nog altijd zijn er mensen die om religieuze redenen homoseksualiteit veroordelen. Of het nou aanhangers van het christendom of de islam betreft, of gaat over mensen die bij een sekte zijn aangesloten; orthodoxe gelovigen zijn bij uitstek mensen die iedereen die niet exact zo leeft als zij voorschrijven en/of hartgrondig afwijzen. Zelfs als het hun bloedeigen kinderen zijn! Paradijs Dat het mensen zijn die het goede doen, de juiste keuzes maken en voor hun naasten zorgen, interesseert ze geen biet. Homo’s en lesbiennes gaan naar de hel. En trouwens: mensen die op zondag fietsen ook, of die op de verkeerde partij stemmen, hun haren niet bedekken, te korte rokken dragen of juist te lange haren hebben. Branden zullen we! ’Prima’, denk ik dan. ’Ik zit liever met de rest van de wereld in de hel, dan met een stel van die kortzichtige zuurpruimen in het paradijs’. Ik ben niet gelovig, maar ik heb het wel regelmatig gehoord: God is Liefde. En hoewel ik verder weinig met die man op die wolk heb, vind ik dat een mooie gedachte. En onlangs kwam het ook op die manier op mijn pad. Want ik ken dus mensen die opgegroeid zijn in een strikt orthodox geloof. Veel strenger dan het geloof waar mijn schoonzoon uitkomt. Met drie keer in de week naar de kerk en heel veel gepreek over hel en verdoemenis, erfzonden en andere ellende. Hij en zij kregen kinderen en voedden die zo veel mogelijk op volgens de leer die ze zelf hadden meegekregen. Homo Hun leven was godsvruchtig en sober onder het motto: ’Straks komen we in het paradijs, als we nu maar zoveel mogelijk lijden’. Ik zag het aan van een afstandje en vond het een hard leven. Zo weinig vreugdevol, zo kleurloos, zo dienend en nooit genietend. Vijftig jaar leefden ze in dat strakke stramien. En toen bleek hun jongste zoon homo te zijn. Het ondenkbare gebeurde: ze keerden het strenge geloof de rug toe en sloten zich aan bij een ’lichtere’ kerk. Geen enkele wereldse verlokking deed ooit hun geloof wankelen. Ze hielden standvastig vol, tot op het moment dat er gekozen moest worden tussen het geloof en de liefde voor hun kind. Ze kozen voor het laatste. Ik was zo trots op ze. Dat kan ik ze niet zeggen, want het proces heeft in stilte plaatsgevonden. Officieel weet ik van niks. Ik hoorde het van een naaste. En ik zag het ook een beetje: haar lange rokken leken net ietsje korter. Verder is het iets tussen hen en hun God. Stiekem knuffel ik ze net even harder als ik ze tegenkom. Ik weet zeker dat mocht er toch een God bestaan, dat deze liefdevolle ouders een ereplaatsje krijgen in de hemel. Omdat Hij Liefde is en zij dat hebben begrepen. En voor iedereen die ook vindt dat liefde en geloof niks met elkaar te maken hebben en dat iedereen de vrijheid heeft om te houden van wie hij/zij wil; bij deze het recept van regenboogkoekjes van Heel Holland Bakt-winnaar Menno de Koning. Recept Nodig: 2 eieren, 150 g kristalsuiker, 2 tl citroenrasp, 295 g boter (kamertemperatuur), 1/2 tl zout, 1 tl vanille-extract, 400 g bloem, 1 losgeklopt eiwit, voedingskleurstof (pasta: paars, rood, blauw, groen, geel, roze), gekleurde sprinkels. Kook de eieren hard, haal het eigeel eruit (het wit gebruik je niet). Doe dit in een mixkom met de boter, de suiker en het zout en klop romig. Voeg het vanille-extract toe en vervolgens de bloem en mix op de laagste stand tot een soepel deeg. Verdeel het deeg in zes gelijke delen en kleur ze met de kleurstof in zes kleuren. Rol van iedere kleur een plak van ongeveer 8x25 cm (1 cm dik), verpak die in plasticfolie en laat ze een uur opstijven in de koelkast. Verwarm de oven voor op 175 graden. Pak de plakken deeg uit en plak ze met het eiwit op elkaar. Duw de stapel deegplakken aan alle kanten in de sprinkels. Snijd het deeg in rechthoekjes van ongeveer een 1/2 cm dik. Leg ze op een met bakpapier beklede bakplaat en bak ze in 12/15 min. gaar (let op dat ze niet bruin worden). Laat afkoelen op een rooster.