’Ik wist zéker dat hij een loverboy was’

„Mijn dochter kwam thuis met groot nieuws: ze had een vriend. Ze was 15 en wanhopig op zoek naar een vriendje. Ik snapte dat wel. Al haar vriendinnen hadden verkering en dan is het niet leuk als jij de enige bent zonder. Dat voelt dan toch een beetje alsof jou iets mankeert. Dus ze was helemaal in de wolken en liet vol trots zijn foto zien.

Griezel

Ik zag een knappe jongen. „Hoe oud is hij?” vroeg ik wantrouwend. „Hoezo? Hij is 17!”, antwoordde ze. Ik geloofde er niets van. Hij leek eerder een twintiger. „En wat doet hij?” Ze keek me boos aan. „Hoezo?! Ik vertel al niets meer!” Ik had al veel gelezen over loverboys en was als de dood dat mijn dochter in de handen van zo’n griezel zou belanden. Ze was een gevoelig, kwetsbaar meisje, precies het type waarop die vreselijke gasten jagen. Ik probeerde meer over hem te weten te komen, maar mijn puberdochter had haar muurtje alweer opgetrokken en wilde er verder niets meer over kwijt.

Wel liep ze op een gegeven moment glunderend rond met een gouden kettinkje. En even later met een ring. En daarmee groeide mijn wantrouwen: Loverboys overladen hun slachtoffer met cadeaus om ze vervolgens kapot te maken. En het enge vond ik dat ze niks meer met mij deelde. Ik wist niet waar hij woonde, waar hij op school zat, wat zijn ouders deden...

Volgen

Ik vertelde mijn beste vriendin erover en zij kwam op het lumineuze idee om hem te volgen. Ik had stiekem opgevangen dat ze elkaar de volgende avond bij een fastfoodtent zouden zien. Dus wij gingen erheen met haar auto en parkeerden bij de ingang. Ze had een petje voor mij geregeld en een zwart bomberjack, iets wat ik nooit draag. Niet dat we überhaupt te zien waren, want het was buiten pikdonker. Ik zag mijn dochter naar binnen gaan en ja hoor, daar trof ze die jongen. Nou, echt niet dat hij 17 was: hij zag er eerder uit als 25! Minstens...

Toen ze na een uurtje weer naar buiten kwamen, namen ze zoenend afscheid, waarna mijn dochter wegfietste. Hij stapte op zijn scooter. Wij erachteraan. Het voelde allemaal heel fout, maar ik moest het weten. We volgden hem naar een rijtjeshuis en noteerden straat en huisnummer. De volgende dag ging mijn vriendin kijken welke naam er op de brievenbus stond. Er stonden drie namen en ik had de vorige avond een driewieler zien staan. Hij had dus gewoon een relatie en een kind!

Zus

De volgende avond ben ik ernaartoe gegaan, op hoge poten. Een vriendelijk ogende vrouw van in de twintig deed open. Ik vroeg naar haar man. Haar man? „Ja, die van de scooter.” zei ik. Ze keek verbaasd. Dat was haar broer. Die woonde ergens een straat verderop. „O, en hoe oud is hij?” vroeg ik listig. „Hij is net 17”, zei ze. En wie ik dan wel was? Ik voelde me ineens heel klein worden. Dus toch een gewone puber en geen enge vent...

Met een bijna purperen hoofd stamelde ik: „O jee, ik ben bang dat ik de moeder van zijn vriendin ben.” Ze lachte en vertelde hoe leuk ze mijn dochter vond, kennelijk was ze daar al over de vloer geweest. „En mijn broertje is echt stapel op uw dochter.” Ze beloofde om niks over mijn ’overval’ te zeggen en hield gelukkig woord. Inmiddels zijn ze alweer twee jaar samen: mijn dochter en haar loverboy.”