Nelly werd misbruikt door haar vader: Mijn moeder wist ervan

Naast mijn bed „De enige echte herinneringen die ik heb aan mijn vader, zijn die van misbruik. Ik denk dat ik een jaar of vijf was toen hij elke avond ’een verhaaltje’ wilde voorlezen in mijn slaapkamer. In de praktijk betekende dat, dat ik op mijn bedje lag en hij op zijn knieën naast mijn bed zat, zodat hij aan me kon zitten, en ik moest hem dan aftrekken. Ik wist niet beter en dacht dat het normaal was, omdat mijn vader dat altijd zei. Wel mocht ik het aan niemand vertellen, want dan zou ik naar een gesticht moeten, volgens hem. Je moet bedenken dat alles destijds nog heel anders was: alles was geheim, er was totaal geen openheid over dit soort dingen en daarom hield ook ik mijn mond. Met de kennis die ik nu heb, zou ik dingen heel anders hebben aangepakt, maar dat is altijd achteraf. Destijds was ik heel timide, ik schaamde me bijna dat dit me overkwam. Thuis was er vaak ruzie en mijn moeder werd geslagen, maar ook ik was doodsbang voor mijn vader, die met zijn twee meter, handen als kolenschoppen en schoenmaat 47 behoorlijk intimiderend was. Mijn vader misbruikte me wanneer hij maar kon. In de bosjes Een keer gingen we een fiets kopen in Amsterdam en moest ik bij hem achterop de brommer. Terug moest ik fietsen, en onderweg stuurde hij me de bosjes in, zodat hij nog even zijn gang kon gaan. Ook ’s avonds, tijdens het avondeten, zat hij onder de tafel aan me. Na het avondeten ging mijn moeder vaak naar mijn oma, daarvoor hoefde ze alleen de tuin maar door en een stukje poort, en zodra ze weg was moest ik van mijn vader naar de badkamer, waar ik gebukt moest staan zodat hij zich kon aftrekken. Vriendinnetjes mochten niet langskomen, omdat mijn vader dan zijn gang niet kon gaan. Overdag was ik altijd uitgeput, lichamelijk en geestelijk, omdat ik voortdurend moest oppassen dat niemand erachter kwam, hoewel ik inmiddels weet dat mijn moeder ervan af wist. Ze heeft mijn vader een keer betrapt toen er een peuternichtje op bezoek was. Dat kindje zat op het bed en mijn vader stond zich erbij af te trekken. Mijn moeder heeft dat kindje toen snel weggehaald, maar er verder nooit iets mee gedaan. Rokjes Ik kreeg verkering op mijn 18e en toen werd het misbruik wel minder, maar tot mijn 21e is het in mindere mate doorgegaan. Zo mocht ik nooit een broek aan, maar moest ik altijd rokjes dragen. Toen ik getrouwd was, dacht ik: als hij nu nog wat probeert, vermoord ik hem. Een paar weken na mijn bruiloft kwam mijn vader langs om een tasje met spullen te brengen. Toen hij het aan me gaf, gniffelde hij en zei: ’Je moet maar snel een keer naar huis komen, mama verlangt naar je.’ Dat heb ik nooit gedaan. Pas op mijn 36e is alles uitgekomen. Een van mijn broers belde me op om te zeggen dat mijn ouders gingen scheiden. Mijn moeder was bij mijn vader weggelopen en naar mijn broer gefietst. Gescheiden Ik durfde mijn man niet te vertellen over het misbruik, omdat ik bang was dat hij bij me weg zou gaan. Met hem ging de seks gewoon goed, al voelde ik me wel altijd angstig. Maar na het telefoontje van mijn broer moest ik heel erg huilen en heb ik het alsnog aan mijn man verteld. In plaats van dat hij begrip toonde en me steunde, werd hij kwaad. Hij kon er volgens eigen zeggen niet mee leven en op mijn 42e ben ik gescheiden. Bij de mediator zei hij dat er iets geknapt was. Na de scheiding bleek dat hij al tweeënhalf jaar een ander had en dat al zijn collega’s ervan wisten. Via via kreeg ik het telefoonnummer van de man van de vrouw met wie mijn ex een affaire had – en die man is nu al 28 jaar mijn vriend. Met hem ben ik heel gelukkig, maar ik lijd nog steeds onder wat me vroeger is aangedaan. Ik heb toen ik 36 was geprobeerd aangifte te doen. Maar toen ik eindelijk naar de politie ging, werd me verteld dat de zaak was verjaard. Geen verjaringstermijn Inmiddels is dat anders, sinds 2013 kunnen ernstige seksuele misdrijven tegen kinderen niet meer verjaren. Zo geldt geen verjaringstermijn meer voor verkrachting, aanranding en voor gemeenschap met kinderen onder de 16 jaar, maar voor mij ging dat helaas niet op. Mijn vader is gestorven zonder ooit verantwoording af te hoeven leggen over wat hij heeft gedaan. Met mijn moeder heb na haar scheiding mondjesmaat contact gehouden. Ze heeft me een aantal brieven gestuurd waarin ze schreef dat dat ze ‘het erover wilde hebben’, omdat ze het niet wilde meenemen in haar graf. Ik dacht: ‘Dat is dan jouw straf’. Ik ben wel eens bij haar geweest om het erover te hebben, maar dan zei ze eigenlijk weinig, alleen maar dat ze het erg vond. Toen ze op haar sterfbed lag, belde mijn schoonzus om te zeggen dat ze me wilde spreken, maar ik dacht: bekijk het maar. Door alles wat ik heb meegemaakt, ben ik heel veel contacten verloren, omdat veel mensen niet weten hoe ze ermee om moeten gaan. Maar ik wil me niet langer verstoppen. Ik wil dit vertellen, zodat anderen weten dat ze hierover moeten praten. En ik denk dat ik veel zou kunnen vertellen waar de hulpverlening wat aan heeft. Daarom doe ik hierbij een oproep dat ze mij altijd mogen contacten. Doordat de media steeds meer schrijft over seksueel misbruik, komen mijn herinneringen steeds boven. Dat is moeilijk, vooral omdat ik weinig ervaringen lees van vrouwen van mijn eigen leeftijd. Ik ben benieuwd of er meer vrouwen zijn van mijn leeftijd die dit hebben meegemaakt.’