Lennie verliet haar zieke man: Jarenlang hadden we het heel fijn

Taboes; dingen waarover we liever niet praten. In deze serie doen vrouwen hun masker af en doorbreken een taboe. Zo verliet Lennie de Man (61) vijf jaar geleden - na 27 jaar huwelijk - haar zieke man. "We leerden elkaar kennen op de sportvereniging. Elke week kwam hij met zijn vrouw badmintonnen. Zijn vrouw werd mijn sportvriendin en we konden goed met elkaar opschieten. Ik was gescheiden, zij was ook al eerder getrouwd geweest en gaf me veel steun. Maar na enige jaren werd zij ziek en overleed na anderhalf jaar." Op de gezinsdag "Binnen twee maanden zocht haar man contact en niet veel later kregen we een relatie. Hoe hij vol verdriet op de gezinsdag van de sportclub stond, met aan elke hand een kind greep me ontzettend aan. Dat beeld staat nog steeds op mijn netvlies gebrand. Ik was zelf 8 toen mijn vader overleed en wist dus hoe erg het verlies van een ouder op zo’n jonge leeftijd is." "De mensen op de sportvereniging reageerden niet allemaal positief. Maar ik had mijn hart opengezet en wilde heel graag mijn liefde geven aan deze man en zijn kinderen. Samen besloten we wat minder vaak te sporten, zodat iedereen de ruimte kreeg om te wennen aan het idee dat wij samen waren. En ook met de kinderen, die ik zelf niet kon krijgen, klikte het." Extra zuurstof "Bijna dertig jaar waren we samen. In het begin legde hij me in de watten en jarenlang hebben we het heel fijn gehad. Ik hield van hem en hij, op zijn manier, ook van mij. Zijn kinderen voelden als mijn kinderen. En zo zagen zij dat ook: alsof ik hun moeder was." "Vanaf januari 2008 ging het slechter met zijn gezondheid. Hij rookte heel veel en kreeg longemfyseem. Daarom kreeg hij extra zuurstof. Eerst alleen voor de nacht, later ook overdag. Koppig als hij was, sloeg hij alle hulp af. Het werd steeds zwaarder om voor hem te zorgen. En hij bleef ook nog eens doorroken." Hartaanval "In december 2010 kreeg ik een hartaanval. De weekendarts deed het af met 'stress'. Maar omdat ik me niet goed bleef voelen, ging ik die maandag naar mijn eigen huisarts die mij meteen doorstuurde naar het ziekenhuis. Voor ik het wist lag ik op de intensive care en werd ik de dag daarop gedotterd. Mijn familie stond huilend aan mijn bed. Terwijl iedereen dacht dat mijn man eerder zou gaan, was míjn gezondheid kritiek geworden." Op een zolderkamer "Toen ik naar huis mocht en hem vroeg of hij niet in het hele huis wilde roken, was dit te veel moeite voor hem. Ik leefde thuis al geruime tijd op een zolderkamer, waar ik me kon terugtrekken. Mijn hartaanval werd mijn eye-opener. Toen alleen zijn ziekte belangrijk bleef en mijn toestand niet telde, besloot ik bij hem weg te gaan." "Van een gezonde relatie was immers geen sprake meer en de hele situatie werd me teveel. Ik was dan wel in voor,- en tegenspoed getrouwd, het kon niet de bedoeling zijn dat ik geestelijk en lichamelijk aan ons huwelijk onderdoor zou gaan." Zielig voor hem "Mensen die mij goed kenden hadden er begrip voor, maar veel mensen vonden het belachelijk. Zelfs mensen die mij ooit geadviseerd hadden om bij hem weg te gaan, vonden het nu opeens zielig voor hem. Die negatieve reacties probeer ik los te laten, hoewel het me soms nog ontzettend veel pijn doet." "Het verlaten van een zieke partner is nog steeds een groot taboe. De enige manier om dit te doorbreken is door erover te praten. Ik heb gelukkig een groep van familie en vrienden om mij heen, waarmee ik kan praten over wat er is gebeurd. Het is belangrijk om te weten dat ik niet alleen ben." Overleden "Mijn ex-man is anderhalf jaar geleden overleden. Ik was er niet bij. En ook met 'mijn' kinderen heb ik geen contact meer. Ze hebben voor hun vader gekozen. Ik heb 27 jaar met heel veel liefde voor ze gezorgd en mijn deur en hart staan nog steeds open. Ook met mijn kleinkind (10) heb ik geen contact. Ik hoop dat ons contact ooit hersteld wordt." "Het is moeilijk, maar ik vind het heel belangrijk dat je altijd voor je eigen geluk kiest. Door de stress had ik misschien nóg wel een hartaanval gekregen. Ik heb inmiddels een eigen leven opgebouwd en een warm huis waar ik graag thuiskom. Dat ik door sommigen hierop aangekeken word, is niet mijn probleem. Ik respecteer andermans keuze en kan alleen maar hopen dat anderen dat ook doen. Ik heb gelukkig mijn leven terug!" Jouw taboe op VROUW.nl Leef jij met een taboe en wil je die samen met VROUW journaliste Lisette doorbreken? Dan kan dat hier!

Lennie verliet haar zieke man: Jarenlang hadden we het heel fijn

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

Paragliden over de Mont Blanc: ’Hangend in mijn tuigje wil ik het liefst mijn moeder bellen’

Ernst Jansz (74): ’Doe Maar kan niet meer, nu Henny er niet meer is’

Opvoedtips uit de oude doos getest: ’Maar nu ga ik dood van de honger!’

Janny heeft een maagverlamming: ’Ik kan nooit meer eten en drinken’