De man van José werd vrouw: Dat heeft ons huwelijk gered

De vrouw José Kievit (55): „Voordat Hans uit de kast kwam, heb ik nooit gemerkt dat hij liever een vrouw wilde zijn. Hij gedroeg zich niet vrouwelijk, bovendien hadden we samen drie kinderen. Wel merkte ik dat Hans ongelukkiger werd. Maar erover praten konden we niet; Hans was geen prater. We groeiden steeds verder uit elkaar en ons huwelijk raakte in zwaar weer. Tot ik een kleine tien jaar geleden thuiskwam en Hans bloednerveus op de bank zat. Heel voorzichtig vertelde hij dat hij een documentaire had gezien over een transitie van man naar vrouw. Het was alsof ze zijn verhaal vertelden. Dat wilde hij ook. Ik schrok enorm van zijn bekentenis. Het is nogal wat na een huwelijk van dertig jaar. Maar ik was blij dat Hans het eerlijk vertelde. Ik had het veel erger gevonden als ik hem in mijn kleding had betrapt. Het was voor mij geen reden om direct een punt achter ons huwelijk te zetten. Hans was de vader van mijn drie kinderen en mijn beste maatje. Dat kon ik toch niet zomaar opgeven? Ik heb Hans op het hart gedrukt dat ik hem niets kon beloven, maar dat ik wel bereid was om te kijken hoever we samen zouden komen. Na een lang psychologisch traject begon Hans met het slikken van hormonen. Hij kreeg borstgroei, maar verder veranderde er weinig aan zijn uiterlijk, waardoor hij eruitzag als een man met borsten. Hij was hét gesprek bij ons in het dorp en op straat werd hij continu aangestaard. Dat maakte mij onzeker en verdrietig. Wilde ik dit wel? En zou ik het allemaal wel aankunnen? Ondanks mijn twijfel, bleef ik Hans trouw. Ik kón hem niet laten vallen, niet nu. Er veranderde veel toen Hans zijn gezicht liet verbouwen. Zijn haargrens werd naar beneden getrokken, zijn kin en kaaklijn geshapet en zijn nek gelift. Langzaam begon hij steeds meer op een vrouw te lijken. Een geslachtsoperatie hoefde voor hem gelukkig niet. Dat was een enorme opluchting. Ik weet niet of ik anders bij hem was gebleven. Ik ben nog steeds hetero. Natuurlijk ziet Hans er anders uit, maar aan onze liefdesrelatie is niets veranderd. Hans is nog steeds de man op wie ik jaren geleden verliefd ben geworden. Alleen is hij nu veel liever en zachter. Geïnteresseerder en veel meer betrokken. Hij gaat - in tegenstelling tot vroeger - zelfs mee winkelen! Dat was in het begin heel gek. Sta je ineens allebei met rokjes in je hand. Vaak help ik hem bij het kiezen van kleding. Vooral in het begin was Hans hier heel onzeker over; hij vond het doodeng om als vrouw over straat te gaan. Verliefd Natuurlijk zie je mensen nog steeds kijken, maar dat doet mij niet zo veel meer. Als ik me bij iedereen moet afvragen wat ze van ons denken, heb ik geen leven meer. Vaak lachen we erom. In Italië bijvoorbeeld, zagen we twee stokoude vrouwtjes op een bankje... Ik denk dat ze wel tien kruisjes hebben geslagen toen ze Hans uit de auto zagen stappen. Maar ik houd van hem, dat is toch het belangrijkste? Ik vind het mooi om te zien hoe Hans is opgebloeid en straalt als hij over straat loopt. Dat hij nu eindelijk kan zijn wie hij wil zijn en gelukkig is met zichzelf. Natuurlijk was het niet altijd even makkelijk, maar ik denk echt dat zijn transitie ons huwelijk heeft gered; we hebben elkaar weer gevonden!”