Twee maanden lang had Jolanda geen idee hoe haar hoogzwangere dochter eraan toe was. "Ik wist dat ze gevangen zat in een cel in Belgrado, maar verder wist ik niets. Niet hoe ze eraan toe was, hoe het gesteld was met haar baby, of er wel goed voor haar werd gezorgd, ze überhaupt nog in leven was... Er was niemand die mij al die weken ook maar iets vertelde..."

In gevaar brengen

"Ik moest nota bene op het nieuws horen dat mijn dochter was opgepakt en in Servië in de gevangenis zat. Op het moment dat ik die beelden voorbij zag komen op het journaal, dacht ik dat ik een hartstilstand zou krijgen. Mijn dochter onderweg naar Syrië? Ik kon mijn oren gewoon niet geloven. Dat was helemaal niets voor Ramona; ze zou zichzelf en haar kind nóóit in gevaar brengen!"

"Daar ben ik nog steeds van overtuigd! Ze was op reis met haar man en hoewel zij is opgepakt, is hij nog steeds op vrije voeten. Dat klopt toch niet? Als ze zich daadwerkelijk hadden willen aansluiten bij een terroristische organisatie dan had hij toch ook opgepakt moeten worden en niet alleen mijn dochter? Ze móet wel onder dwang haar biezen hebben gepakt. Dat kan gewoon niet anders", vertelt Jolanda geëmotioneerd.

Extremistisch

"Natuurlijk heb ik mijn dochter weleens gevraagd of ze extremistische gedachtes had toen ze zich voor haar man bekeerde tot de islam, maar ze drukte mij altijd op het hart dat ik me daar geen zorgen over hoefde te maken. Daar moest ze absoluut niets van weten. Ze vond alleen een bepaalde rust in het geloof, meer was het niet. Daar moest ik mijn dochter op vertrouwen en dat heb ik ook gedaan."

"Natuurlijk ging ik twijfelen: heb ik iets verkeerd gedaan, heb ik toch iets over het hoofd gezien, had ik haar beter in de gaten moeten houden toen ze zich bekeerde? Maar Ramona was ook volwassen en getrouwd, dat ging niet. Ja, misschien wilde haar man al wel langer naar Syrië, maar ik weet gewoon zeker dat Ramona dat nooit had gewild. Ze was altijd zo betrokken en liefdevol."

Huilen en op de bank liggen

"Ik heb ook nooit de indruk gehad dat Ramona extremistische ideeën had. Ze was alleen maar druk met zichzelf en haar zwangerschap. Een week voor haar arrestatie in Servië, zat ze nog bij mij thuis op de bank en hebben we uren gepraat over alle babyspullen die ze had ingekocht. Ze was zo enthousiast en kon niet wachten tot haar dochter geboren zou worden."

Ze blikt terug: "De afgelopen weken waren een hel. Omdat niemand me ook maar iets vertelt en ik niet weet hoe mijn hoogzwangere dochter eraan toe is. Dat sloopt me. Ik viel 8 kilo af, had totaal geen energie en kon op den duur helemaal niets meer; niet slapen, niet eten, niet bewegen. Het enige wat ik deed was huilen en op de bank liggen."

Langer gevangen

"Dan speelde ik de echovideo af op televisie. Gewoon om de stem van Ramona weer even te horen. Dat deed ik soms wel honderd keer per dag. Ik wist op een gegeven moment ook niet meer waar ik het zoeken moest. Er is niemand die me helpt of informeert. Ik sta er zo alleen voor. Daar ging ik echt aan kapot. En nog steeds."

"Ik wéét dat mijn dochter onschuldig is. Hoewel ze donderdag meteen wordt gearresteerd en verhoord en dan pas wordt besloten of ze haar langer gevangen zullen houden, is het al zo'n opluchting dat ze weer in Nederland is. Ik hoop dan ook dat ik in ieder geval even met haar mag bellen. Ook al is het maar een minuutje..."

Meteen meegenomen

"Het liefst zou ik donderdag op Schiphol staan, maar volgens mijn advocaat wordt ze meteen meegenomen en is de kans dat ik ook maar een glimp van haar opvang nihil. Dus hoe tegenstrijdig het ook voelt, ik denk dat ik het geld voor een treinkaartje beter kan gebruiken om babyspullen te kopen voor Ramona zodat áls ze vrijkomt - waarvan ik overtuigd ben - in ieder geval met minder zorgen met haar dochtertje opnieuw kan beginnen."

Jij op VROUW.nl

Ben jij door jouw kind(eren) ook eens in een nachtmerrie beland? En wil je daarover vertellen?

Dan kan dat hier!