’Dat hij kinderen heeft met een andere vrouw maakte me soms jaloers’

„Ik was klaar met de liefde. Ik had negen jaar een vaste relatie gehad en zag het even niet meer zitten met mannen, totdat een vriendin mij aanspoorde weer te gaan daten. Haar advies volgde ik op, maar ik raakte er aanvankelijk behoorlijk moedeloos van. Er zat nul serieus relatiemateriaal tussen alle mannen die mij mailden. Dan maar voor altijd alleen, dacht ik. Bagage Als het zo moest, had ik daar vrede mee. Het abonnement voor de datingsite liep bijna af, toen ik op de valreep een berichtje van Lawrence kreeg. ’Jammer van de beschrijving in je profiel,’ begon hij zijn mail. Hij doelde op mijn tekst over kinderen. Ik raakte er een beetje geïrriteerd door. Vraag dan minstens waarom het er staat, dacht ik. Het was toch niet zo raar dat ik liever iemand had zonder bagage? We raakten via de mail met elkaar in gesprek en hij stelde mij alsnog die bewuste vraag. Mijn antwoord nam hij heel positief op. Ik zat niet te wachten op bagage als een vechtscheiding en ik wilde met mijn nieuwe liefde graag reizen maken en de wereld zien. Dat begreep hij. Na wat over en weer mailen wilden we elkaar toch wel zien. Vertrouwd Ik ging ervan uit dat een keer afspreken geen kwaad kon, zo’n vaart zou het allemaal niet lopen. We zouden elkaar ontmoeten in een natuurgebied, achteraf begrijp ik nog steeds niet hoe ik daar met een wildvreemde man heb durven afspreken. Maar het voelde zo vertrouwd. Toen hij kwam aanrijden en uit het raam van zijn auto naar mij zwaaide, wist ik het meteen al: ik vond hem heel leuk. We hebben misschien vijf minuten gewandeld en daarna vijf uur met een fles wijn op een door mij meegebracht picknickkleed zitten kletsen; over alles, maar niet over zijn kinderen. Dat onderwerp vermeed ik bewust. Lawrence voelde dat gelukkig goed aan. Stapelverliefd Na de eerste date volgde een tweede en een derde en voordat ik het wist was ik stapelverliefd. ’Je moet hier echt niet aan beginnen,’ zei de enige vriendin die ik over mijn nieuwe liefde in vertrouwen had genomen. Maar het was al begonnen. Ze legde mij de keiharde cijfers voor: van alle samengestelde gezinnen is de helft na vijf jaar alweer uit elkaar. Na een tijdje vertelde ik ook mijn ouders over Lawrence. ’Meisje, kun je nou niemand anders vinden?’ reageerde mijn vader bezorgd. Mijn ouders zijn vijftig jaar getrouwd en heel traditioneel. Zij zagen mij het liefst een eigen gezin stichten. Beetje bij beetje vertelde Lawrence meer over zijn dochters, toen 5 en 3 jaar oud. En zo nu en dan liet hij mij een foto zien. Indruk Of ik nou wilde of niet, het deed toch iets met mij om hem met twee van die prachtige, schattige, kleine meisjes te zien. Pas na een half jaar ontmoette ik ze voor het eerst. Dat hebben we heel bewust pas na zo’n tijd gedaan. Garantie heb je nooit natuurlijk, maar ik wilde ook de kinderen beschermen; Lawrence en ik moesten wel echt een toekomst met elkaar zien. Ik had knutselspulletjes meegenomen, want ik had online gelezen dat iets samen doen tijdens zo’n eerste kennismaking een goed idee kan zijn. We hebben een dierenmasker gemaakt. Daar hebben ze het nu nog weleens over; het heeft dus indruk gemaakt. Niet lang na die eerste ontmoeting vroegen ze of ik ook een keer bleef slapen. Tot dat moment was Lawrence altijd alleen bij míj geweest. Hyper Ik heb geen oog dichtgedaan die eerste nacht. De kinderen waren hyper, ik moest wennen aan dat nieuwe huis waar Lawrence tot een paar jaar daarvoor met zijn ex had gewoond en om half zeven ’s morgens stonden de meiden al naast ons bed. Ik ben me meteen gaan douchen, aankleden en opmaken. Zat ik om half acht helemaal opgeprikt aan de ontbijttafel, terwijl de kinderen in hun pyjamaatjes met de haartjes rechtop naast me zaten. Aan het einde van de dag was ik compleet afgedraaid; kinderen vragen echt 24 uur per dag je aandacht en dat was ik niet gewend. Zelfs als je even naar de wc gaat, wordt er op de deur geklopt of je al klaar bent. ’Blijf je eten?’ vroeg Lawrence. Ik heb vriendelijk bedankt; ik had echt tijd nodig om bij te komen – overigens wel op een positieve manier. Ik vond de meisjes echt heel leuk. Balans Inmiddels wonen we drieënhalf jaar samen en zijn de kinderen om de week bij hun moeder en bij ons. Ik heb echt een tijd moeten zoeken naar een goede balans. Als je zelf een kind krijgt, snappen mensen dat je het druk hebt en minder tijd overhoudt. Als je er, zoals ik, kinderen via je partner bij krijgt, wordt die moederrol niet zo erkend. Ik werkte nog steeds fulltime en zag mijn familie en vrienden ook nog. Ik moest groeien in mijn nieuwe rol. Gelukkig was er een stabiele basis. Lawrence en zijn ex hebben een goed contact en altijd het belang van de kinderen vooropgesteld. In grote lijnen krijgen de meiden dezelfde opvoeding, maar in ons huis gelden onze regels en in hun moeders huis die van haar. In het begin maakten Lawrence en zijn ex samen alle afspraken, maar na een tijdje heb ik een appgroep voor ons drieën gemaakt. Plusmama Ik bracht de meisjes inmiddels naar school en smeerde hun boterhammen; ik hoorde ook bij de afspraken betrokken te worden, vond ik. Dat werkt heel goed. Als er bijvoorbeeld een verjaardagsfeestje is, overleggen we in die app wie het cadeautje regelt. We zijn in de afgelopen jaren een echt gezin geworden, met onze eigen cultuur, structuur en grapjes. De kinderen noemen mij Irma. In het begin zeiden ze nog weleens tegen anderen dat ik hun moeder niet was, als iemand mij zo aansprak, maar tegenwoordig geven we elkaar in zo’n situatie een knipoog en laten we het zo. De situatie is zoals-ie is en het gaat goed. Ik heb niets met de term stiefmoeder, want stiefmoeder staat voor beroofd van bloedband, alsof er iets mist. Ik mis juist niets, ik zie het als toegevoegde waarde. In België spreken ze van plusmama, die benaming vind ik fijner. Eigen kind Ik heb nog wel getwijfeld over een eigen kind. Ik merkte dat ik soms wat jaloers was op het feit dat Lawrence wel met een andere vrouw kinderen heeft. Totdat hij mij met mijn neus op de feiten drukte: hij heeft ook kinderen met mij. Als de meiden bij ons zijn, is dat ons gezin. Mijn twijfel is nu weg, het is goed zo. Ik werk nog steeds fulltime en de week dat ze bij hun moeder zijn ervaren we veel vrijheid, waar we erg op gesteld zijn. Door die oplaadweek kunnen we er in de week erna honderd procent voor ze zijn. Lawrence zegt weleens dat hij door het co-ouderschap een leukere vader is. Ik denk dat ik nu ook veel leuker ben dan wanneer ik fulltime-moeder zou zijn. Mijn zoektocht naar een weg in het samengestelde gezin, heb ik opgeschreven. Daarnaast ben ik vrouwen in soortgelijke situaties gaan interviewen; ik kwam ze namelijk ineens overal tegen. Stapelgek Dat heeft geresulteerd in het boek Plusmama ben je niet, dat word je, waarin ik elke fase van het proces doorloop. Verder voorziet een stiefgezin- en kindercoach elke fase van deskundig commentaar en tips. Het zal niet in één keer goed gaan, je zult ongetwijfeld tegen problemen aanlopen. Hoe vier je een verjaardag, bijvoorbeeld? Nodig je daarvoor ook de ex-partner uit? Vier je het twee keer? Ik kon het online nergens vinden. Het zou zo jammer zijn als een fijne relatie met een partner met kinderen strandt omdat je te snel te veel verwacht. Ik heb mijn plek in het gezin gevonden. Ook mijn ouders zien inmiddels hoe fijn wij het hebben; fijner dan sommige traditionele gezinnen zelfs. Ik ben onlangs met Renske een nachtje naar Den Bosch geweest, dat was zo gezellig. Ik ben echt stapelgek op die meiden.” Dit stukje staat in het nieuwe VROUW Magazine (iedere zaterdag bij De Telegraaf). Als premiumlid kun je het ook (soms al eerder) online lezen.