‘Waarom willen we onze kinderen elke seconde beschermen?'

Het wordt tijd dat wij als ouders wat meer lef tonen in onze opvoeding, meent Phaedra Werkhoven. Zodat onze kinderen op avontuur kunnen, zonder dat we ze vasthouden en voor alles behoeden. Ergens vorig jaar was het, dat de twee 16-jarige meisjes Femke en Sam zoekraakten in Portugal. Er brak een collectieve paniek uit. Iedereen had het erover. Wat was er met de meisjes gebeurd? Wie had ze ontvoerd? Welk terroristisch netwerk had ze ingelijfd? Welke loverboys hadden hen in de tang? De ouders van de meisjes sloegen alarm, vriendinnen werden geïnterviewd door alle kranten. 'Dit was niks voor hen, zomaar weggaan,' was de teneur van de berichten. Al snel werden ze gesignaleerd en bleek dat ze samen even wilden verdwijnen. Wat er precies achter zat, vertelt het verhaal niet. Maar waarom was er geen mens die bedacht dat ze misschien gewoon op avontuur wilden gaan? Nee, dat zou toch al te gortig zijn? Want meisjes mogen niet op avontuur gaan. En niet alleen meisjes, ook jongens houden we klein en binnen onze radar. Lekker veilig onder onze vleugels. Meisjes met lef Iedereen weet nog van zeilmeisje Laura, dat als 16-jarige de wereld wilde rondzeilen. Haar ouders werden aan de schandpaal genageld. Ouders die haar ongeveer in een zeilboot hebben grootgebracht en wisten dat zij het kon. Dat het verantwoord was. Maar het probleem was dat de maatschappij vond dat dit niet mocht. Het voorbeeld Laura kwam terecht in 'The gutsy girl' van Caroline Paul, de bestseller die binnenkort in het Nederlands verschijnt: 'Meisjes met lef'. Caroline, die zelf de meest onwaarschijnlijke stoere dingen heeft gedaan in haar leven, die als 13-jarige het wereldrecord knielopen wilde verbreken, die als 14-jarige wilde gaan varen op een vlot van melkpakken en later als volwassen vrouw enorme uitdagingen aanging als brandweervrouw, rodelaar, bergbeklimmer en duiker in een bergingsploeg. Haar motto was altijd: toon lef, heb moed, stap uit je comfortzone. Juist als vrouw/meisje. Leef het meest onverschrokken leven dat je kunt leven. Leven in angst Een heerlijke oproep vind ik, als moeder van een 13-jarige dochter. Niet dat mijn maag niet zou samenknijpen bij het idee dat zij de oceaan over zou willen varen. Maar goed, zij kan ook totaal niet zeilen. En dat is wel een beetje de crux: vertrouwen hebben in wat ze kunnen. Ze laten gaan als ze het zouden willen. Ik sterf al duizend doden bij het kijken naar de paardrijles elke zaterdag, waarbij ik visioenen heb van mijn meisje met een gebroken rug, met bebloed hoofd en uiteindelijk in een rolstoel. Dan denk ik aan een interview dat ik ooit las met een neuroloog die zei dat hij z’n dochter nooit op een paard liet rijden vanwege de kans op zwaar hersenletsel. Maar moeten we leven in angst? Dat is de boodschap in het boek van Caroline Paul: leven in angst brengt je niks. Ze krijgt steun van de wetenschap. Want verschillende Amerikaanse onderzoeken tonen aan dat kinderen het zoveel beter doen als je niet de helikopterouder uithangt, of de sneeuwschuifouder die alle problemen voor de kinderen wegschuift. In Amerika zie je al de wrange vruchten van dit hyperoudergedrag. Daar is het zelfs normaal dat ouders hun kinderen aan de hand meenemen naar de universiteit. Dat ze daar aan de poorten staan te rammelen als de resultaten niet zijn zoals zij het wensen. Die adolescenten leren totaal niet om zelf hun problemen op te lossen, waardoor ze als volwassenen nauwelijks zelfredzaam zijn." Breekbare theekopjes Dit soort jongeren noemen ze ‘theekopjes’, omdat ze bij het minste of geringste breken. Ook in Nederland zien we de gevolgen van hoge prestatiedruk en druk van ouders. Het aantal jongeren met een burn-out stijgt de afgelopen jaren. Zie als jongere nog maar eens goed te kiezen wat je wil en te luisteren naar je gevoel als er om je heen continu wordt gehamerd op het hoogste van het hoogste halen. Hoe kun je dan genoegen nemen met minder? Hoe kun je dan de tijd nemen om je eigen risico’s te nemen in het leven? Hoe kun je op avontuur gaan? Hoe kun je lef tonen om de zee over te zeilen, zoals zeilmeisje Laura? Lees verder in VROUW magazine: 'Eigenlijk kennen we alleen maar de mannelijke lefgozers, bergbeklimmers, astronauten, wereldreizigers.'

‘Waarom willen we onze kinderen elke seconde beschermen?'

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

5 tips om de overgang van winter- naar zomertijd vlekkeloos te laten verlopen

’Daten boven de 40 is een andere tak van sport’

Joyce (46): ’We hebben geen enorme orgies’

Pippi (2) heeft down: ’Ze is ons gezin niet tot last, ze is juist een verrijking’