Kelly was net begonnen aan een mbo-opleiding in de zorg toen ze met haar ouders verhuisde naar het tropische Bonaire. "Ik was net achttien en aangezien het onderwijs daar niet héél goed is, besloot ik aan het werk te gaan als serveerster in een restaurant. Ik was nog hartstikke jong, dus ik vond het op dat moment allemaal wel prima."

Brood op de plank

Als Kelly drie jaar later mét een dochtertje terugkeert naar Nederland komt ze thuis te zitten. "Ik kwam zonder een diploma moeilijk aan de bak en de banen lagen daarnaast ook niet voor het oprapen. Aangezien mijn ex in Bonaire bleef én ik dus alleen de zorg droeg voor mijn 3-jarige dochtertje moest er wel brood op de plank komen. Ik ging op zoek naar een baan, begon aan een traject voor werkloze jongeren, maar ik had geen idee wat ik moest gaan doen.

Totdat ik op een doordeweekse dag in de dierenwinkel stond en de eigenaar heel slecht advies gaf aan zijn klanten over de verzorging van de hond. Verontwaardigd vertelde ik dit aan mijn vader, waarop hij zei: 'Waarom begin je niet je eigen dierenwinkel?' Ik was meteen enthousiast. Al vanaf jongs af aan was ik dol op dieren én na een avondje googlen was ik helemaal om: dit was het helemaal, dit wilde ik gaan doen."

In de schoolbanken

Dit betekende wél dat Kelly - na vier jaar uit de schoolbanken - terug naar school moest. "In eerste instantie had ik er helemaal geen problemen mee. Natuurlijk zou het niet eenvoudig zijn om een studie, een huishouden en een gezin met elkaar te combineren, maar wat was nou drie jaar? Daarna kon ik mijn droom najagen! Over de financiën maakte ik me ook geen zorgen. De studiefinanciering was meer dan de uitkering die ik kreeg, dus wat dat betreft ging ik erop vooruit.

Nu, bijna drie jaar later, moet ik zeggen dat ik het wel een klein beetje heb onderschat. Het zijn niet alleen de schooluren die veel tijd vergen, maar ook de stapels huiswerk slokken dagelijks de nodige uurtjes op. Dat was met een kleintje dat door het huis huppelt niet altijd even makkelijk te combineren. Net als leven van een studiefinanciering met een kind ook geen eitje is. Nou kreeg ik nog wel wat kinderbijslag, maar daar moet je dan ook alles van doen: van huur, luiers tot aan voeding. Tóch kon ik niet anders. Tijd voor een bijbaan had ik immers niet."

Eindjes aan elkaar knopen

"Drie jaar lang leefde ik van maand naar maand. Af en toe moest ik echt de eindjes echt aan elkaar knopen, maar al met al met al hebben we het prima gered samen. Het was zeker geen vetpot, maar er was altijd voldoende geld om rond te komen en soms lukte het mij zelfs om voor wat extra dingen geld opzij te zetten. Dan konden we gezellig een dagje met z'n tweetjes op stap.

Daarnaast had ik heel veel geluk dat ik als studerende moeder de opvang van mijn dochter volledig vergoed kreeg, waardoor ik gewoon naar school kon gaan. Anders had ik dat nooit kunnen bekostigen. Daarnaast ga je ook hele andere prioriteiten stellen als je niet veel te besteden hebt. Een middagje shoppen met vriendinnen of op bezoek in Bonaire? Dat zat er de afgelopen drie jaar helaas niet in. Daar heb ik gewoon het geld niet voor. Als ik aan het eind van de maand een tientje over heb, koop ik bijvoorbeeld liever een shirtje voor mijn dochter dan voor mezelf. Uiteraard is dat een offer dat ik graag heb gebracht."

Eind in zicht

Na drie jaar keihard studeren zit het er voor Kelly bijna op. "Ik ben nu bezig met mijn eindopdracht. Die hoop ik in september in te leveren en dan kan het werkende leven echt beginnen. Daar ben ik nu wel aan toe, want als ik iets moeilijk vond, was het wel dat ik in een klas zat met zestienjarigen die nog aan het begin stonden van hun leven, terwijl mijn leeftijdgenoten al begonnen met het stichten van gezinnetjes en het kopen van huizen. Dat heeft mij wel even een kleine identiteitscrisis opgeleverd.

Ik ben er nu wel heel erg aan toe om niet meer altijd krap bij kas te zitten, maar gewoon geld te verdienen. Ik hoop dat ik bij mijn oude stageplaats aan de slag kan om vervolgens langzaam mijn eigen bedrijf op te bouwen. Dat lijkt me geweldig! Daarnaast kan ik ook niet wachten om meer tijd met mijn dochter door te brengen. Dat was door de drukte de afgelopen drie jaar toch wat lastiger. Ik had mijn schooltijd absoluut niet willen missen, maar ben nu helemaal klaar voor het volgende avontuur... mét iets meer geld."