Inez: Verwarrend dat mijn dochter opeens mijn zoon wilde zijn

Wat doe je als je kind ’anders’ is? Elke ouder denkt daar weleens over na. Wat als mijn kind homoseksueel is? Hoe zou ik reageren als mijn kind vertelt dat hij/zij in het verkeerde lichaam geboren denkt te zijn? Je dénkt wellicht dat je weet hoe je erop zult reageren, tot het echt gebeurt... Inez: „Ik bewonderde het altijd al enorm als een kind, ondanks dat het vaak een moeilijke, eenzame weg is, gaat staan voor wat het diep van binnen voelt, gaat staan voor wie hij/zij is. En opeens had ik zo’n kind, dat gaat staan voor wat-ie wil, zich niet gaat aanpassen ten koste van zijn geluk. Nu was ik zelf opeens die ouder.” In transitie Tijdens haar zwangerschap was Inez ervan overtuigd dat ze een jongen zou krijgen. „Ik ben eens naar een medium gegaan. Ik was na vijf maanden nog steeds kotsmisselijk en dat leek me vreemd. Dat medium vertelde me dat ik een meisje zou krijgen. Maar ik was er zo van overtuigd dat het een jongen was, dat ik gewoon een beetje verontwaardigd raakte. Toch kreeg ik tot mijn stomme verbazing een dochter. Al wisten we al heel snel dat Flip ’gender fluid’ (letterlijk: ’vloeibaar geslacht’, red.) was. Althans, zo hebben we het heel lang gezien. Zijn ’androgyne zelf’, zoals hij zei. Dat hij ons op zijn 19e opeens vertelde dat hij ’in transitie’ wilde, daarop waren we niet voorbereid.” Flip: „Mijn ouders hebben me altijd het gevoel gegeven dat alles oke was, dat wíe ik was oke was. Dat legt een fundamentele basis van acceptatie. Al weet ik niet of dat het proces per se makkelijker heeft gemaakt. Ik heb het echt in mijn eentje uitgezocht.” Inez: „Hij dwong ook een ’politiek correcte’ opvoeding af. En het was ook Flip die ons de termen ‘gender fluid’ en ‘bi-gender’ leerde. Transgender kende ik wel, maar dat was niet aan de hand, dachten wij. Dus als je dochter dan toch opeens je zoon wilt zijn... dat was verwarrend.” Bevlieging Over Flip als haar zoon gaan praten, ’hij’ gaan zeggen, dat was echt gedragstherapie, aldus Inez. Ze geeft toe dat ze in eerste instantie de neiging had om te denken dat het een bevlieging was, een staartje van de puberteit misschien. Flip: „Dat was soms wel frustrerend. Tegelijkertijd snapte ik ook wel dat het voortkwam uit de drang om het te begrijpen.” Maar kun je het ooit echt helemaal begrijpen? Nee, weet Inez nu. „Soms was ik te snel en te intens met mijn vragen. Maar wat ik geleerd heb: ik hoef niet alles te begrijpen. ’Hij’ zeggen was gewoon een kwestie van doen. Het ging niet om mij; ik moest mijn kind gaan aanvoelen.” Ze grinnikt een beetje terwijl ze tegen Flip zegt: „Ik heb het je ook wel echt moeilijk gemaakt, je misschien zelfs wel een beetje gemanipuleerd. Dan zei ik: ’Maar realiseer je je wel dat je dan iedere maand een testosteronspuit moet?’” Flip: „Ja, terwijl je wist dat ik bang ben voor injecties!”. Inez: „Of dan vroeg ik een foto. ’Ja hoor, dat is goed’, zei je dan. ’Van vooraf, van mijn gezicht?’ ’Nee’, riep ik dan, ’van je lijf!’ Want laten snijden in gezond vlees vind ik wel een ding. Maar dan antwoordde Flip altijd: ’Kun je nagaan, mam’. En dan was ik weer stil. Want ik wist, als je zulke offers brengt, dan is dat geen bevlieging, dan ga je ervoor.” Arrogant Beiden doorliepen een eigen proces. Flip: „Ik denk dat Transvisie (stichting voor transgenderidentiteit, transgenders en hun familie en omgeving, red.) heel goed voor jou is geweest. Ook al dacht je dat je het wel zonder kon.” Inez: „Het was wel een drempel. Ik was een beetje arrogant, dacht dat niemand mijn kind snapte, dat daar ouders zaten uit een ander milieu. Maar het maakte allemaal niet uit. Het was juist zo dat íedereen, uit alle lagen van de bevolking, met hetzelfde te maken had. Daar zag ik dat het niks met mijn opvoeding te maken had, dat ik niks verkeerd had gedaan. Dat was zo fijn.” „Flip baant voor mij nu een weg uit de aangepastheid. Daarvan kan ik volschieten, omdat dat zo’n moeilijke weg is. Maar misschien is het nog wel moeilijker om je de hele tijd te moeten aanpassen. Ik zou wensen dat we kinderen tot aan hun puberteit gewoon ’kind’ noemen, dat we het hele jongens en meisjesding overboord gooien. Vrouwelijkheid en mannelijkheid en welke kwaliteiten daarbij horen, hoe die in ieder van ons zitten... Dat heb ik echt van Flip geleerd. Uiteindelijk wijst het zich vanzelf wat voor type je bent.” Hormonen Inez: „Flip en ik hebben inmiddels de ruimte om elkaar als autonoom wezen te zien. Voorheen, als moeder van een dochter, had ik misschien toch de neiging om Flip als een verlengstuk van mezelf te zien. Nu is dat niet meer waarover het gaat; we hebben nu contact op interesses en op kwaliteiten.” Flip geeft toe: „Natuurlijk ben ik veranderd. Hormonen hebben wel degelijk dingen met mij gedaan: hoe ik naar dingen kijk, hoe ik dingen ervaar... Dat is veranderd. Maar ik ben nog steeds dezelfde mens.” Inez: „En het wordt steeds leuker; mijn zoon wordt steeds meer wie hij is.” * LHBTI staat voor lesbische vrouwen (L), homoseksuele mannen (H), biseksuelen (B), transgenders (T) en intersekse personen (I).