Deze veertigplussers werden opnieuw verliefd: 'Ik app me helemaal suf'

Alle vier zijn ze de veertig voorbij. VROUW-collega Marjolein Hurkmans gaat in gesprek met ze. Laten we beginnen met de romantiek. Hoe hebben jullie die leuke mannen ontmoet? Monica: “Ik geef elk jaar samen met mijn broer een barbecuefeest en Anton was een van de gasten van mijn broer. Voor hem was het liefde op het eerste gezicht. Voor mij ook wel, maar ik vond het toch lastig. De vader van mijn zoon was na een kort ziekbed overleden. Ik was bang mezelf te geven en opnieuw iemand te verliezen. We hebben heel veel gepraat. Het scheelt dat hij ook weduwnaar is. Alle beren die ik zag op de weg, ruimde hij op.” Bo: “Ik ken Adiarto eigenlijk al twintig jaar. We zijn altijd vrienden geweest. Af en toe gingen we samen eten en bij een van die etentjes veranderde plotseling de sfeer: er sloeg een vonk over. Sindsdien zijn wij samen. En hij is dan wel 24 jaar ouder dan ik, maar daar is thuis op de bank niks van te merken. Alleen als het om technologie gaat... Dan is hij wéér vergeten hoe Parkmobile werkt. Ach, dan leg ik dat gewoon voor de duizendste keer uit.” Els: “Ik was nog niet zo lang gescheiden. Dat was op gezamenlijk initiatief. We wisten al een tijdje dat we niet samen oud zouden worden, maar we hebben gewacht tot de kinderen wat groter waren. Toen hakte mijn ex toch nog onverwacht de knoop door. Na een paar maanden ging ik rondkijken op een datingsite en Jan viel me meteen op. We zijn gaan mailen en hij gebruikte zulke prachtige woorden... Daar viel ik als een blok voor. Toen we elkaar voor het eerst ontmoetten, was ik doodsbang dat de fysieke chemie zou ontbreken. Gelukkig was dat niet zo.” Jessika: “Ik kwam Leon tegen op Tinder. Ik was 23 jaar samen geweest met mijn jeugdliefde en toen was de koek wat mij betreft op. Ik wilde opnieuw beginnen, mijn geluk vinden. Ik likete zijn foto en hij de mijne. We maakten een afspraak. Dat was zo leuk. Ik wist meteen dat dit weleens op meer kon uitlopen. En dat gebeurde ook.” Maar echt verliefd, dat ben je toch alleen als puber? Jessika: “Maar ik ben dan ook een puber. Althans, volgens mijn zusjes. Zij beweren dat ik me gedraag als een zestienjarige bakvis. Ik app en sms me helemaal suf.” Monica: “Ja, ik ook. En ik zet mezelf ook voor elke afspraak in de steigers: make-up, hakken, jurkjes. Ik droeg vroeger zelden rokken, maar ik wil mezelf nu elke dag mooi maken. Voor hem.” Bo: “Ik ben de hele dag met hem bezig: wat doet hij nu, waar is hij, wat gaan we dit weekend doen. Ik plan ons hele leven om elkaar heen. En dan bestook ik hem met berichtjes. Ik vind verliefd zijn heerlijk. Ik wil alles samen doen. Bij eerdere relaties melkte ik dat verliefdheidsgevoel helemaal uit. Dan wist ik al dat het niks werd, maar dan bleef ik toch nog even rekken. Gewoon om dat verliefde gevoel nog wat langer te hebben. Dit keer weet ik zeker dat het langer gaat duren. Dat voel ik gewoon.” Els: “Ik tel de uren als we elkaar niet zien. Dan stuur ik berichtjes met: ‘nog 15 uur’ en ‘nog 3 uur’. En Jan doet dat ook. We mailen elkaar prachtige liefdesmails, die Jan dan bundelt in ons eigen liefdesboek.” Zijn jullie ook klef? Want eigenlijk kan dat gepluk aan elkaar niet meer als je de 40 bent gepasseerd, toch? Jessika: “In het begin vond ik het lastig om mijn affectie te tonen als mijn zoontje erbij was. Dan zaten we samen op de bank en elke keer als hij wegliep, gingen mijn vriend en ik gauw even zoenen. Op een gegeven moment kwam zijn zoon de kamer weer binnen en zei: ‘Jullie mogen ook wel zoenen waar ik bij ben hoor.’ Sindsdien doen we er minder moeilijk over.” Monica: “Als weduwe heb ik natuurlijk altijd mijn kinderen bij me. Er is geen vader waar ze af en toe naartoe kunnen. Wij losten dat in het prille begin op door te zeggen dat we even ergens heen moesten, maar dan gingen we stiekem aan het eind van de straat op een terrasje zitten. Inmiddels trekken we ons er niks meer van aan. Pas vroeg een van de kinderen: ‘Wat doen jullie dan samen?’ ‘Bejaardenseks,’ heb ik geroepen. ‘Hè getver,’ was het antwoord.” Els: “Ik weet nog dat ik voor de eerste keer bij hem ging slapen. De dagen ervoor was ik met mijn dochters op Kreta. Ergens op de laatste dag viel het kwartje: ik zou de volgende dag naar Jan gaan en ’s avonds niet thuiskomen. ‘O mam,’ zei een van mijn dochters, ‘en dat met jouw hangtieten…’ ‘Ja joh,’ heb ik gezegd, ‘als ik dat setje van jou mag lenen, zou ik daar heel erg bij gebaat zijn.’” Het hele artikel lees je in VROUW Magazine (elke zaterdag bij De Telegraaf).