Margriet (51) viel al 13 kilo af dankzij een maagballon

Na een jaar waarin door een paar hardnekkige nierstenen mijn gezondheid te wensen overliet en na veel medicijnen, pijn en op de bank netflixen, is het duidelijk dat maat 40 me zonder kleerscheuren niet meer past. Maar liefst 20 kilo meer geeft de weegschaal aan. Wat erg: 20 kilo erbij in een jaar! Hoe heb ik dat gedaan? Maar belangrijker: hoe kom ik er weer vanaf? Moet ik gaan lijnen? Ik eet al heel gezond, vind ik, dus daar zit het ’m niet in. De leeftijd wel. Na de 50 blijft alles tweemaal zo snel ’plakken’, is mijn ervaring. Dus wat te doen? Geen kaas „Neem een maagballon”, zegt een vriendin die mijn klaagzang aanhoorde. Zij heeft ervaring. Binnen vier maanden viel ze 10 kilo af. Dat lijkt me wel wat. Maar… het is niet allemaal rozengeur en maneschijn, waarschuwt ze me. „Zoals?” vroeg ik. „Je mag geen kaas eten”, zegt ze. „Daar krijg je buikpijn van. En o ja, de eerste vier dagen dat die ballon erin zit, ben je even echt niet lekker. Ga even zoeken op internet. En kijk op de website van dokter Farid Kazem.” Zo heette de arts die haar heeft geholpen. Met een goed gevoel (dat heet ’hoop’) rijd ik weer naar huis. Vier dagen ’niet lekker’ en geen kaas eten en dan in vier maanden tijd 10 kilo kwijt zijn, lijkt me een goede deal. Zelfs meer dan dat, eigenlijk. Thuisgekomen zet ik de laptop op tafel. Maagballon, afvallen, Kazem, tik ik in. Vanaf mijn computerscherm kijkt een knappe dokter me lachend aan. Blijvend afvallen met de Elipse maagballon staat er. De site laat een foto zien met een superslanke vrouw op een weegschaal en de maagballon. Een voorwerp zoals de skippybal waar ik vroeger - een jaar geleden - mijn buikspieroefeningen op deed. Maar dan een klein exemplaar. ’Je eet gezond en krijgt genoeg lichaamsbeweging, maar je valt niet af...’ lees ik. Ja en nee, dacht ik. Ik eet altijd gezond, maar ja, die lichaamsbeweging blijft op dit moment wel ver achter. ’Wil je blijvend gewicht verliezen zonder operatie?’ lees ik dan. Ja. Ja! Maagballon De Elipse is een nieuw soort maagballon, staat er. De behandeling is veilig en eenvoudig en duurt ongeveer 20 minuten. Je slikt hem als een soort capsule in en dan wordt hij via een slangetje gevuld met een vloeistof. In een paar maanden val je dan tussen de 10 en de 15 kilo af. De dokter en zijn team helpen je de controle over je eetgewoontes terug te krijgen. Je went, zeg maar, een heel nieuwe lifestyle qua eet-gewoontes aan. Het resultaat? De kilo’s die je bent afgevallen komen niet meer terug. ’Jááá,’ schreeuwt het in mij. ’Ik wil! Ik wil!’ „Wat denk jij ervan?” vraag ik mijn man. „Ik vind je mooi zoals je bent, maar als je echt ongelukkig van die extra kilo’s wordt, dan lijkt het me een prachtig plan”, zegt hij. Ik bel de kliniek en maak een afspraak. Een paar dagen later zit ik tegenover dokter Kazem. De arts heeft zelf duidelijk geen last van extra kilo’s. „Met 95 kilo bij een lengte van 1.77 meter heeft u inderdaad overgewicht”, stelt hij nuchter vast. „U bent een goede kandidaat.” „Bestaan er ook slechte kandidaten dan?” „Jazeker”, stelt Kazem beslist. „Mensen die een gezond gewicht hebben bijvoorbeeld. Of mensen die echt veel te dik zijn.” „Heeft u de maagballon zelf geprobeerd?” vraag ik. „Eh… nee”, lacht de dokter. „Maar tot nu toe hebben we alleen heel goede resultaten bij al onze cliënten. Echt. Over vier maanden bent u blij met uw nieuwe gewicht.” „En is het echt pijnloos? Zonder gevaar? En ga ik echt zeker weten gewicht verliezen?” Misselijkheid „De plaatsing is pijnloos”, belooft de arts. „Het inslikken kan best wat onprettig voelen, maar daar helpen we u bij. En een slangetje door je keel is misschien wat ongemakkelijk, maar dat duurt maar 20 minuten. Maar ik moet eerlijk zijn: sommigen hebben de eerste dagen last van misselijkheid en buikpijn. Dat varieert per persoon.” Ik herinner me de woorden van mijn vriendin die vier dagen ’niet lekker’ was. Dat dus? „Ja, dat dus”, knikt de dokter. „Ik doe het”’ hoor ik mezelf zeggen. 2 minuten later sta ik zonder kleding in een andere kamer waar een mevrouw foto’s van me maakt. In de spiegel zie ik diverse vetrollen op mijn rug. Het is de eerste keer van mijn leven dat ik echt dik ben, besef ik. Maar onder dit vet zit mijn oude slanke zelf en die komt over vier maanden weer tevoorschijn. Jippie! Een week later meld ik me ’s morgens om 8 uur, geheel nuchter, in Delft bij het Reinier de Graaf ziekenhuis waar de ballon geplaatst gaat worden. Ik ben toch wel zenuwachtig. Ik had dan wel niets in mijn maag, maar dat slangetje in mijn keel straks… Wat als ik ga overgeven? Dan mag ik de behandelkamer in waar dokter Kazem en diëtist Nicole me allebei met een opgewekt gezicht opwachten. „Ik zie er wel een beetje tegenop”, piep ik. „Wacht maar als u over vier maanden in de spiegel kijkt”, zegt de arts. „Niets om je zenuwachtig over te maken”, verzekert Nicole me. Ze geeft me een gemoedelijk kneepje in mijn arm. Mijn dikke arm. ’Die over vier maanden weer dun is’, denk ik. Ik moet mijn bovenkleding uitdoen en voor een röntgenapparaat gaan staan. „Zo kunnen we precies zien of de ballon goed op zijn plaats ligt”, legt de arts uit. Ik krijg een bekertje water en twee assistenten staan met een soort capsule aan een slangetje klaar. „Ga maar drinken”, zegt een van hen. De capsule gaat op mijn tong en voor ik het weet, duwt het slangetje hem met een sloot water mee naar binnen. Alcohol Was dat het nu? „Even doordrinken”, zegt de assistente. „De ballon moet een beetje zwemmen.” Ik drink door en voel het slangetje in mijn keel en mond koud worden. „Het voelt koud”, kan ik niet nalaten te zeggen. „Klopt”, zegt de assistente. „Dat is de vloeistof die nu in de ballon loopt.” Dokter Kazem komt erbij staan. „Kijk”, wijst hij aan. „Dit is je maag. Je kunt het bij jou mooi zien. Hier ligt de ballon. Precies goed op zijn plek.” Na 20 minuten zie ik een flinke bal in mijn maag liggen. „Ja, mooi”, zegt de dokter. „Klaar.” Het slangetje wordt uit mijn keel getrokken. Dat was het dan. En ik voel me eigenlijk kiplekker. Beter dan toen ik eraan begon. Ik heb nu natuurlijk ook iets in mijn maag. Ik kleed me weer aan en ga daarna door naar weer een andere kamer. Daar legt Nicole het dieet uit. „Eet zo vetarm mogelijk en drink geen alcohol. En let op! Kleine porties nemen. Niet te veel eten. Dan kun je misselijk worden. En houd me op de hoogte van hoe je je voelt.” Ik krijg medicijnen mee om mijn maag te beschermen en ga op weg naar huis. Daar aangekomen voel ik me toch wat misselijk. En ik krijg buikpijn. Tegen de avond kan ik niets anders doen dan op de bank liggen. Eten gaat er niet in. Trots en blij „Mama, je ziet een beetje groen”, zegt mijn jongste. „Ik ga een bouillonnetje voor je maken.” Dat doe ik voor haar ook altijd als ze ’niet lekker’ is. Maar zelfs een bekertje groentebouillon gaat niet helemaal naar binnen. De volgende dag ben ik nog steeds misselijk. Mijn maag steigert. Het doet pijn. Ik bel mijn vriendin. „Ik had je toch verteld dat je een paar dagen niet lekker bent?” zegt ze. „Wie mooi wil zijn moet pijn lijden.” Nou mooi… Ik wil gewoon mijn oude lijf weer terug. „Even doorzetten, meis”, vindt vriendin. „Straks ben je blij.” De derde dag voel ik me gelukkig al een stuk beter. En de weegschaal geeft zowaar 2 kilo minder aan! Ik bel met Nicole, de diëtist. „Mooi, die 2 kilo” zegt ze. „Maar zo snel blijft het niet gaan, hoor. Houd me op de hoogte van alles!” Na vier dagen is mijn lichaam gewend aan de ballon. Ik houd me aan de kleine porties. Die ene keer dat ik toch te veel eet, heb ik ’s avonds een pijnlijke maag en ben ik misselijk. Dat weerhoudt me ervan om het weer te doen en ook wijn laat ik veiligheidshalve staan. Na twee weken geeft de weegschaal 4 kilo minder aan. Wow! Langzaam maar zeker val ik af. Ik begin met wandelen en - zodra de lockdown voorbij is - kleine stukjes zwemmen. Ik mail elke week met de diëtist, houd bij wat ik eet, drink en aan beweging doe in een app en na twee maanden ben ik 8 kilo lichter. Ik kan mijn mooie ’slanke’ zwarte jurk weer aan! Ik app meteen een foto naar dokter Kazem. Wow, appt hij terug. Ik ben trots en blij! Dat zijn fijne dingen om te horen. Langzaam komt mijn slankere zelf weer tevoorschijn. En nu, vier maanden na de plaatsing van de ballon, ben ik bijna 13 kilo lichter. Nog 7 kilo te gaan voordat ik op mijn oude gewicht zit. Maar na deze kickstart gaat me dat zeker lukken. Dit verhaal staat in het nieuwe VROUW Magazine (iedere zaterdag bij De Telegraaf). Als premiumlid kun je het ook (soms al eerder) online lezen.