Tamara verloor haar zoon en door de toeslagenaffaire sneuvelde ook haar huwelijk

„Eind november 2012 overleed onze oudste zoon Quintin, toen 13 jaar. Zijn overlijden kwam voor ons heel onverwacht. Quintin vond het leven al van kleins af aan heel zwaar en hij kreeg ook psychische hulp. Maar die hielp niet. Hij koos er zelf voor zijn leven te beëindigen. Daar hadden wij absoluut geen rekening mee gehouden.” Vragen „Er brak een heel heftige periode van rouw aan; het verlies van een kind is het ergste dat je kan overkomen. We hebben nog twee kinderen - van toen 6 en 4 - en die hielden ons op de been. In april 2013 kregen we een brief van de Belastingdienst. Er waren wat vragen over de gastouder van het gastouderbureau waar onze kinderen waren opgevangen. We moesten meer informatie toesturen. Wat er precies niet klopte, wisten we niet. We stuurden alle informatie die we hadden op.” Kinderopvangtoeslag „Niet veel later kregen we het bericht dat we 18.000 euro moesten terugbetalen. Daar kregen we twee jaar de tijd voor. We waren in shock. We hadden alles altijd keurig betaald, maar volgens de Belastingdienst geen recht gehad op onze kinderopvangtoeslag. We hadden amper nog spaargeld; het grootste deel was opgegaan aan Quintins uitvaart. Mijn man was op dat moment net zijn baan kwijtgeraakt en was begonnen als ZZP’er en ik zat nog in een re-integratietraject.” Afbetalen „900 euro per maand (inclusief rente) afbetalen, was voor ons bijna niet te doen. Het was net zoveel als onze hypotheek. Als we ook maar even te laat waren met de afbetaling van het bedrag, kregen we dwangbevelen. Het was onze grootste angst ons huis kwijt te raken. Ons huis met daarin Quintins kamer, het meest tastbare dat we nog van onze zoon hadden.” „We gingen meer werken, waardoor we onze jongste kinderen veel minder zagen. Dat is niet wat je wil, als je als gezin door zo’n emotionele periode gaat, maar we moesten wel. We leenden geld van familie en vrienden. En we bezuinigden op alles, vooral op onszelf. Ik kocht geen kleding of make-up meer en ik ging niet meer naar de kapper. Pas als het echt niet anders kon, bezuinigden we op de kinderen. Ze konden niet altijd naar partijtjes. We hadden geen geld voor een cadeautje.” Onenigheid „Het overlijden van Quintin had onze relatie al behoorlijk onder hoogspanning gezet, maar de financiële problemen waren de nekslag. Ik wilde dat mijn man mij meer hielp met alles, met het uitzoeken van de administratie en alle financiële rompslomp. Mijn man kon het niet meer aan. We kregen steeds vaker onenigheid. We waren constant bang voor post, deurwaarders of loonbeslag. Ik heb uiteindelijk 4.000 euro geleend van een collega, waardoor ik het laatste deel in een keer kon afbetalen. Eindelijk waren we van de Belasting af.” Creatief boekhouden „Daarmee was de ellende niet voorbij. Ik moest mijn collega terugbetalen en we hadden ook elders achterstanden opgebouwd. Je gaat creatief boekhouden; het ene gat met het andere dichten. Je krijgt aanmaningen en boetes. In totaal zijn we er zes jaar druk mee geweest, maar het huis hebben we kunnen behouden. Financiële zorgen maken je geestelijk zo moe. Je bent er voortdurend mee bezig. We probeerden onze kinderen te steunen waar we konden, maar er is heel veel energie verloren gegaan aan de belastingschuld.” Gescheiden „Mijn huwelijk heeft het niet overleefd, we zijn dit jaar gescheiden. We hebben jaren in de overlevingsmodus gestaan allebei. We raakten elkaar daarin kwijt. Onze twee jongens worden psychisch begeleid. Ze hebben teveel meegemaakt. Ik ben boos, heel boos. Je staat zo machteloos tegen zo’n grote organisatie. Ik werk sinds mijn 14e en heb altijd keurig belasting betaald. Ik heb een baan in het onderwijs nota bene, ik draag mijn steentje aan alle kanten bij. De overheid heeft ons zo in de kou laten staan.” Mensonterend „Het meest mensonterende vind ik nog wel dat er nooit een persoonlijk gesprek is geweest. Niemand heeft ons uitgelegd wat er mis is gegaan. Als we al een fout hadden gemaakt; had ons dan verteld hoe en wat. We waren ons van geen kwaad bewust. Mijn advocaat zei het ook nog; ’Hier valt niet van te winnen. De Belastingdienst blijft maar door procederen, ook als ze verliezen.’” Afpakjesdag „We zijn jarenlang van het kastje naar de muur gestuurd. Ik heb zo vaak gehoord van een medewerker van de Belastingdienst dat we maar moesten afwachten. Of ze wisten het ook niet. Ik heb van ’lotgenoten’ gehoord dat ze in de dossier respectloze opmerkingen als ’veel leesplezier’ boven de dossiers hebben zien staan. Of teksten als: ’Geen woorden maar daden’ en ’Afpakjesdag’. Er werd gewoon om ons gelachen.” Dossier „Deze woensdag komt er iemand van de Belastingdienst thuis, toelichting geven op ons dossier. Wat ik daar van verwacht? Niks. Ik ben al mijn vertrouwen kwijt. Ze gaan niet toegeven dat ze fout zijn geweest. Was dat maar zo. Ik zou de brief met die woorden inlijsten. Ik heb me heel erg geschaamd. Je hangt dit niet aan de grote klok. Veel mensen horen nu pas wat wij hebben meegemaakt.” Levens verwoest „Ik ben gelukkig overeind gebleven, wij hebben het ergste wat je kunt meemaken - het verlies van een kind - immers ook doorstaan. Maar ik ben nu echt opgestaan om te knokken voor de toekomst. Dit mag nooit meer gebeuren. Het systeem moet anders, het beleid moet om. Dit soort instanties moet inzien dat je met mensen te maken hebt. Er zijn levens verwoest, er zijn mensen onherstelbaar beschadigd.” Niet zielig „Ze willen nu gedupeerden het terugbetaalde bedrag plus 25%, plus proceskosten plus 500 euro per half jaar terugbetalen. Daarmee dek je de schade niet, die is vele malen groter. Er zijn in totaal, zo schat staatssecretaris Menno Snel, 9.000 gedupeerden. Vooralsnog is aan 300 gezinnen toegezegd dat ze worden geholpen. We zijn er nog lang niet. Ik ben niet zielig en wil ook niet zo gezien worden. Ik vertel mijn verhaal om inzicht te geven in wat er zich in de gezinnen heeft afgespeeld.” Kindgebonden budget „Ik ben dus gescheiden en heb daarom recht op kindgebonden budget. Ik durf dat alleen niet aan te vragen, doodsbang dat ik het uiteindelijk toch weer terug moet betalen. Er lag onlangs weer een blauwe envelop op de mat; ik schrok me dood. Ik heb sinds kort weer een auto op mijn naam staan, het was motorrijtuigenbelasting, niets aan de hand dus. Die angst gaat niet meer weg, denk ik. En dan was het bij ons ’maar’ 18.000 euro. Er zijn gezinnen bij die bedragen hebben moeten terugbetalen die vele malen hoger liggen.” Buitenlandse afkomst „Wat op z’n zachtst gezegd opmerkelijk is, is dat de gedupeerden vrijwel allemaal een buitenlandse afkomst hebben. Of de gastouder of het bureau waar ze de opvang afnamen werd gerund door mensen met een andere afkomst, zoals bij mij. Uiteraard wordt er beweerd dat dit toeval is, maar bij mij kan dit er niet in. Het klopt niet dat alleen deze mensen zijn gepakt. Hoe dan ook, dit verhaal is nog lang niet afgelopen. Dit had nooit mogen gebeuren.”