Seksuoloog Eveline Stallaart: Ik krijg wekelijks dickpics en masturbeerfilmpjes

Sommigen kenden haar al van RTL Boulevard, maar dankzij Married at first sight is ze nu écht een bekend gezicht. Wij spraken haar in april 2020 en vanwege de actualiteit herplaatsen we dit artikel. Hoe kijkt seksuoloog en psycholoog Eveline Stallaart (36) terug op de matches die ze hielp maken? Met meewerken aan Married at first sight ging voor haar een wens in vervulling. „Toen ik de vorige seizoenen zag, dacht ik: ’Wat zou het een uitdaging zijn om daarbij betrokken te zijn en mensen te matchen!’ Dankzij mijn praktijk wist ik dat ik daar iets leuks mee kon. Dus toen Peter van der Vorst en de hoofdredactrice van het programma me vroegen, was de deal snel beklonken.” Waar keek jij specifiek naar bij het samenstellen van de koppels? „Iedereen die zich aanmeldde - zo’n 3500 mensen - kreeg een lange vragenlijst. Een deel daarvan heb ik verzorgd; vragen over wat ze aantrekkelijk vinden, voorkeuren in bed... Dat soort dingen. Daarnaast heb ik met alle deelnemers afzonderlijk gesproken over waar zij nou kriebels van in hun buik kregen. Zo heb ik er mijn ’sausje’ overheen gegooid.” Maar geen van de stellen is getrouwd gebleven... „Ferry en José zijn wel gescheiden, maar hebben daarna nog wel een tijdje een relatie gehad. Maar ik snap wat je zegt. Er zijn een paar factoren waaraan je dat kunt wijten. Ten eerste hebben wij de kandidaten natuurlijk niet gezien zoals de kijkers. Wij hadden gesprekken waarin iemand op dat moment het beste van zichzelf laat zien. Natuurlijk hadden we veel data - zoals intelligentieniveau en biologische factoren - maar geen glazen bol! Daarnaast gaven we ook geen garantie af, meer een potentieel plaatje: hier kan iets moois uit komen. Vervolgens is het aan de kandidaten zelf, zij moeten er iets van willen maken. Als zij zich lomp gedragen, klapt het alsnog.” Je hebt niet het idee dat het is mislukt? „Zeker niet! Zeker vijf van de zes koppels vonden elkaar oprecht leuk tijdens de huwelijksreis en hebben gezoend, of zelfs meer. Als experts waren we tevreden, want we hebben veel moois gezien. Er was liefde, er zijn vriendschappen uit voortgekomen en iedereen zei achteraf dat ze blij waren dat ze hadden meegedaan, dat ze er veel van hadden geleerd. Dat is waardevol.” Voel je je al een BN’er? „Ik merk wel dat nu meer mensen me kennen. Wat ook is veranderd: ik krijg nu wekelijks dickpics en masturbeerfilmpjes opgestuurd. Toen dat voor het eerst gebeurde, voelde ik me aangetast maar inmiddels doet het me gelukkig niet veel meer. Ik laat ze aan m’n man zien. Samen lachen we er om.” Waarom wilde jij seksuoloog worden? „Ik wilde eigenlijk advocaat worden om mensen te kunnen helpen. Maar ik kwam er al snel achter dat rechten niets voor mij was. Toen ben ik psychologie gaan studeren. Ik ben zelf een blij ei en wilde niet alleen werken met angsten en depressies, maar ook een soort lichtheid zoeken. Toen ik het vak seksuologie kreeg, dacht ik: ’Dit is het!’. Want seks lijkt een klein onderdeel van een relatie, maar het heeft zoveel impact op het geheel en de kwaliteit van leven.” Wat vind je het interessantst aan je vak? „Ik wil dat iedereen weet dat er hulp is op seksueel vlak. En dat problemen hebben heel normaal is. Mensen hebben nog veel schaamte. Ze willen ’normaal’ zijn, maar dat bestaat niet. Er heersen gedachten als: ’We moeten het een à twee keer per week doen, anders zijn we niet geslaagd als stel’. Maar gemiddeld doet Nederland het twee tot drie keer per máánd. En haal je dat niet, maar is dat voor jullie oké: who cares? Het belangrijkste is dat je je er goed bij voelt. En als dat niet zo is: praat erover, gooi het open.” Kom jij uit een gezin waarin vrijuit over seks werd gesproken? „Helemaal niet. Ik had een beschermde jeugd in een warm gezin. Mijn zusje en ik werden vrij streng opgevoed. Seks was eigenlijk een taboe in huis: als er bij GTST een zoenscène kwam, werd er snel weggezapt. Mijn ouders zag ik nooit zoenen, laat staan dat ik ze ooit naakt zag. Ik heb alles zelf moeten ontdekken door er met vriendjes en vriendinnetjes over te spreken. Ik ging ook al jong in mijn eentje naar de bieb en zat op de afdeling biologie boeken te lezen. Met een knutselboek ervoor zodat niemand het zag, haha!” Wanneer werd je zelf actief? „Zo rond het einde van de basisschool werd ik nieuwsgierig. Een vriendinnetje had onder het bed van haar broer een blaadje gevonden en daar zaten we met rode oortjes in te kijken. Ik was al best vroeg geïnteresseerd in jongens en hield van flirten, maar wie ik leuk vond, zag mij niet staan. Op mijn 15de heb ik voor het eerst gezoend, twee jaar later had ik mijn eerste vriendje met wie ik verder ging. Toen pas zei mijn vader, zelf heel katholiek: ’Seks is iets wat je na je studie doet’. Dat was te laat, haha! Met mijn vriend ben ik samen gaan kijken wat we leuk vonden. Gewoon relaxt. Mensen denken altijd dat ik heel spannende, kinky dingen doe, maar ik ben een gewoon mens met gewone behoeften.” Heb je nooit wilde periodes gehad? „Nee. Achteraf denk ik: ’Waarom heb ik die eigenlijk nooit gehad?’ Op seksueel vlak heb ik wel wat uitgeprobeerd, maar ik heb niet veel partners gehad. Vrij snel na die eerste lange relatie kwam ik mijn huidige man Willem tegen en hij bleek onverwacht een blijvertje. Ik had best meer willen rondkijken, dus achteraf vind ik dat jammer. Ik denk dat ik mijn kinderen wil meegeven: ’Zolang het kan, ga gewoon lekker ontdekken’. Dat is belangrijk.” Je hebt twee zoontjes. Ben je blij dat je geen dochter hebt, met alle verhalen over sexting, naaktfilmpjes die worden verspreid, seksuele intimidatie... „Ik ben ervan overtuigd dat je het verschil kunt maken als je vanaf jonge leeftijd met je kinderen over seks praat, om uit te leggen dat het iets moois is. Ik denk dat we te veel leren: gevaar, soa, aids, zwangerschap! Daarbij worden plezier en de juiste feiten vergeten. Ik wil mijn kinderen straks meegeven dat seks iets is waar je plezier aan mag beleven, jij én de ander. En dat niets moet. Het belangrijkste is dat ze er zelf een mening over vormen, maar dan wel met de juiste informatie. Zo kun je ze stimuleren zelf te bepalen waar hun grenzen liggen.” Heb jij met jouw baan altijd een goed verhaal op feestjes? „Ik denk weleens: ’Zal ik zeggen dat ik psycholoog ben?’ Dan zijn we klaar. Want ja, als ik zeg dat ik seksuoloog ben, hangt iedereen aan mijn lippen en willen ze alles weten. Vooral vrouwen dan; mannen denken vaak dat ik door ze heen kan kijken en bijvoorbeeld erectiefalen kan zien. Willem en ik waren al samen tijdens mijn studie, dus ik heb nooit ervaren hoe het is om als seksuoloog te daten. Maar ik kan me voorstellen dat mannen dan denken: ’Nu moet ik alles wel goed doen’. Tegen Willem zeggen ze vaak: ’Goed geregeld!’ Ze denken dat we elke avond in de touwen hangen. Nou, dat valt reuze mee.” Wat waren je meest bijzondere cliënten? „Ik heb weleens iemand gehad die zei: ’Ik denk dat hij te klein is, kan jij even kijken?’ En die dan meteen zijn broek openknoopte. Er was ook iemand die zei: ’Ik wil heel graag aan jouw voeten likken’. Maar zo’n dokter ben ik niet. Wat ik zelf heftig vond, was een cliënte die het perfecte plaatje leek: knap, intelligent, alles. Maar toen vertelde ze dat ze een aandoening heeft, waarbij de urinebuis, vagina en anus dichtgroeien. Dit kon ik thuis moeilijk loslaten. Hoe kon ik deze vrouw helpen? Wat ik ook nog steeds aangrijpend vind, zijn vrouwen die vaginistisch zijn en al jaren zó graag met hun partner willen vrijen, maar verkrampen waardoor het niet lukt. Een seksuoloog kan daarin veel bereiken, maar vaak worden ze niet naar ons doorgestuurd. Soms komen ze pas na jaren elders zoeken. Zo zonde!” Wat merk jij van de coronacrisis? Gaat jouw werk gewoon door? „Zeker, al zijn er mensen die aangeven dat hun hoofd er nu niet naar staat of dat het financieel even moeilijk is. De eerste week ontving ik nog mensen in mijn praktijk, maar dat voelde niet goed. Soms hebben stellen zo’n heftige relatiecrisis als ze mij inroepen, dat ze helemaal niet bezig zijn met corona en daardoor ook niet met de beschermingsmaatregelen. Nu doe ik alles via Skype. Zelf zit ik dan trouwens wel in mijn praktijk, want vanuit huis werken gaat echt niet met twee rondrennende kleine kinderen.” Ben je zelf bang? „Dat niet zozeer, al vind ik het wel spannend hoe mensen reageren. Met dat hamsteren en vooral bezig zijn met zichzelf. Ik heb angst voor mijn ouders, maar als zij zich aan de maatregelen houden, zou dat goed moeten gaan. Als ik hoor van jonge mensen die ernstig ziek zijn, denk ik soms wel: ’Als Willem en ik allebei op de IC zouden belanden, wat gebeurt er dan met de kinderen?’ Maar dat is zo’n zeldzaam scenario, het heeft geen nut om me daar nu al druk om te maken. Ik bekijk het maar van dag tot dag.” Wat denk jij dat het gevolg is van deze tijd? Een babyboom over 9 maanden…? „Aan de ene kant denk ik inderdaad dat er veel koppels zijn die nu tijd over hebben en nader tot elkaar komen. Dat gaat vast leuke uitkomsten geven, net als na de oorlog. Maar aan de andere kant staan veel huwelijken die al een beetje rammelden, nu onder extra druk. Dan is samen thuis zitten wel de ultieme relatietest, een snelkookpan. Dus op dat front verwacht ik een beetje goed én een beetje slecht nieuws.”

Seksuoloog Eveline Stallaart: Ik krijg wekelijks dickpics en masturbeerfilmpjes

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

5 tips om de overgang van winter- naar zomertijd vlekkeloos te laten verlopen

’Daten boven de 40 is een andere tak van sport’

Joyce (46): ’We hebben geen enorme orgies’

Pippi (2) heeft down: ’Ze is ons gezin niet tot last, ze is juist een verrijking’