'Ik ging vreemd tijdens carnaval'

„Elk jaar vier ik met drie vriendinnen carnaval in Maastricht. Terwijl mijn vriendinnen het al wekenlang hebben over hoe we verkleed gaan en wat voor gekke avond het weer gaat worden, krijg ik buikpijn van alleen al het woord 'carnaval'. Vorig jaar heb ik me namelijk iets te veel laten gaan. De avond begon bij mij thuis, waar we met z’n vieren uitgebreid geborreld hebben. Rond een uur of acht bracht mijn man ons naar het station, waar we met flessen wijn en plastic bekertjes in de trein naar Maastricht stapten. Ik kuste hem gedag, en lachend wenste hij ons veel plezier. En plezier, dat heb ik gehad… Dansend de stad door Aangekomen in Maastricht begonnen we de kroegentocht. Er werd heel wat gezongen, gedanst en gedronken. Waar we in het begin nog elke kroeg af wilden gaan, was het na een tijdje door alle drukte niet meer te doen. We bleven op straat, en dronken en dansten de stad door. Ik werd meer dronken en kon nauwelijks meer op mijn benen staan. Mijn vriendinnen was ik uit het oog verloren en ik had oogcontact met een veel te jonge man die overduidelijk met me aan het flirten was. Achterop zijn fiets Op een gegeven moment kwam hij naar me toe en begon me te zoenen. Niet veel later stapte ik achterop zijn fiets en reden we slingerend naar zijn huis. Ik gok dat hij net afgestudeerd was, want zijn appartement zag er nogal studentikoos uit. Voor zover ik me kan herinneren dan… We zijn met elkaar naar bed geweest, en ik walg echt van mezelf. Ik heb mijn kostuum, voor zover mogelijk, aangehouden en heb na de daad meteen m’n spullen gepakt en ben weggegaan. Hij heeft geen idee wie ik ben, en ik weet ook zijn naam niet. Twintig gemiste oproepen Buiten was ik meteen ontnuchterd. Op mijn telefoon had ik twintig gemiste oproepen van mijn vriendinnen. Met buikpijn ben ik de stad weer in gegaan en heb ik mijn vriendinnen gebeld. Ik heb me eruit gebluft door te zeggen dat ik een oude schoolvriendin tegenkwam, en met haar in een kroeg heb gezeten. We spraken af op het beginpunt van de kroegentocht en ik heb gezegd dat ik me niet lekker voelde en naar huis wilde. Ik stond erop dat mijn vriendinnen bleven, en ben in m’n eentje met een rotgevoel op de trein gestapt, waarna mijn man, die lieverd, me van het station kwam halen. Ik heb het nooit tegen iemand gezegd, maar je begrijpt dat ik met een flinke kater wakker werd. Ik baal ontzettend van mezelf en kijk als een berg op tegen aankomend weekend.” Opgebiecht is gebaseerd op een waargebeurde verhalen.