Dinsdag

"Misschien is het te vroeg, maar het voelt zo goed, Helen. We gaan samenwonen!" Ik schrik. Ik vind Rob echt een geweldige vent, maar hoe lang kent mijn moeder hem nou? Een paar maanden pas. "Jeetje, mam, ik ben heel blij dat je zo’n ontzettend fijne man bent tegengekomen, maar zou je deze stap nu wel zo snel zetten? Het kan toch ook over een half jaar of zo?"

Haar gezicht betrekt. "Ik begrijp je zorgen. Maar we hebben allebei niet zo’n enorm pensioen, dus als we één huis opzeggen, houden we meer geld over om leuke dingen te doen. Reisjes maken bijvoorbeeld. Ik heb aan den lijve ondervonden hoe snel het afgelopen kan zijn. Ik wil genieten! Straks komt de borstkanker terug en heb ik spijt."

Ik schaam me ineens voor mijn opmerking en word meteen onrustig als ik aan die periode terugdenk. Ze heeft groot gelijk: het leven is nu! Bovendien, als ik die twee bij elkaar zie, heb ik het gevoel dat ze al jaren bij elkaar zijn. En ze zijn zo lief voor elkaar.

Ik teken ervoor dat Boris en ik over dertig jaar ook zo met elkaar zijn. "Sorry, ik had niet aan jullie mogen twijfelen. Rob is geweldig. Wil je je verhuizing alleen wel plannen na onze grote move van volgende week? Dan kunnen wij helpen: jullie hebben zoveel voor ons gedaan." "Schat, dat hebben wij allang zo geregeld. We gaan jullie verhuisdozen hergebruiken, lekker budget", knipoogt ze.

Woensdag

Ik ben ziedend! Paul deelde net doodleuk telefonisch mee dat hij bezig is het wiegje waar onze kinderen in hebben gelegen een ander kleurtje te geven. "Het leek Marleen mooi als de baby in hetzelfde bedje slaapt als zijn/haar grote broer en zus. Maar het moet wel worden aangepast aan de stijl die Marleen in haar hoofd heeft. Ze is zo creatief! Als je ook voor jullie nieuwe huis advies nodig hebt, kun je haar altijd bellen."

Hij meende het bloedserieus. Heeft die man een plaat voor zijn kop? Zijn vriendin mijn huis laten stylen? Alsof ik dat zelf niet beter kan! Alsof ik vriendinnen met haar wil worden! Ik bries het verhaal voor de tweede keer richting Boris. "Meisje, haal eens adem, hij heeft gewoon geen tact. Wij hebben nu andere zaken om ons druk over te maken. Maandag komt de verhuiswagen en we hebben nog aardig wat spullen te regelen voor die tijd. Laat ze het heen en weer krijgen met dat wiegje."

Boris' laconieke houding irriteert me. Het wiegje van onze kinderen... daar hoort hun nieuwe baby toch niet in te liggen?