Anouk jaagt met haar stomme geklets de kinderen op de kast. Vooral Storm is helemaal over zijn theewater. Ik vind hem terug bij de sportvelden waar hij woedend in zijn eentje ballen in het lege doel trapt.

Geen krimp

„Hé jongen, hoe gaat het?” Hij geeft geen krimp. Hij houdt zijn ogen op de bal en het doel en doet alsof hij mij niet hoort. Knal! Weer een goal. Hij rent de bal achterna, pakt hem op en legt hem weer voor het lege doel. Hij neemt weer een aanloop en scoort weer. „Storm? Storm kan ik even met je praten?”

Hij mompelt iets. Ik doe een stap dichterbij om hem te verstaan, maar hij dribbelt weg met de bal en knalt hem dan weer onder de lat. Ik grijp mijn kans en trek een sprintje naar de bal. Storm zet de achtervolging in. Uiteindelijk haalt hij me in. Met een grote zwaai grijp ik hem. Stoeiend rollen we over de grond. „Ga weg, eikel,” roept hij lachend. „Ga zelf weg, sukkel,” antwoord ik.

Vader-zoontoernooi

Hij graait naar de bal die ik in mijn arm hou. Ik ben nog steeds sterker, maar lang zal dat niet meer duren. Uiteindelijk geeft hij het op. Even liggen we stil naast elkaar op de grasmat. Vanuit mijn ooghoeken kijk ik naar hem. Met zijn mouw veegt hij driftig de tranen uit zijn ogen.

„Gaat het,” vraag ik. „Hij schudt zijn hoofd. „Ik baal van jullie.” „Dat begrijp ik.” „Het is telkens gedoe.” „Dat weet ik. Ik probeer het op te lossen, maar dat kost tijd. Scheidende mensen willen vaak verschillende dingen.” Storm knikt. „Hoe kan ik het makkelijker voor je maken,” vraag ik hem.

Hij haalt zijn schouders op en zegt dan: „Gewoon. Er vaker zijn.” „Dat ga ik proberen” „En ik wil graag dat je zondag meedoet met het vader-zoontoernooi.” „Zondag?” Dan heb ik een Sara-weekend, denk ik. Maar een blik op mijn zoon zegt me dat zijn wens nu even belangrijker is.

Spannend besluit

Aan het eind van de week neemt Joost me mee naar het café . „Ik wil even iets tegen je aanhouden,” begint hij. Ik knik hem bemoedigend toe. „We willen weer weg. Via mijn tante in Australië naar de Molukken en vanaf daar naar de rest van Indonesië, Filipijnen enzovoort.” „Dat is niet een plan van een paar weken.” „Nee, dat klopt. We blijven wel een of twee jaar weg.” „Maar hoe moet dat dan met de zaak?”

Joost kijkt me met grote ogen aan en zegt dan zachtjes: „Ik wil eruit. Wil je mijn aandelen kopen?” „Jij ook al? Anouk wil ze ook kwijt. Heb je nog tijd?” „Een klein beetje. Hoezo?” „Ik kan je misschien uitkopen als we het huis hebben verkocht.” Nu draait Joost zijn blik weg.„Eerlijk gezegd wil ik daar niet op wachten.”

„Aan wie ga je ze dan verkopen?” „Anouk zei dat ze nog wel iemand wist.” Joost heeft geen idee wie Anouk daarvoor in gedachten heeft. Dus zit er niets anders op dan rustig afwachten en Joost te feliciteren met dit spannende besluit.

Beschaafde mensen

Eigenlijk zou het weekend voor Sara zijn, maar Anouk gooit roet in het eten. Ze komt haar afspraken niet na zodat ik zaterdag naar de hockey moet en zaterdagavond bij de tweeling moet blijven.

Uiteindelijk ben ik zondagochtend pas bij Sara. Half bezweet sta ik bij haar op de stoep. Gretig trekt ze me aan mijn trainingsjack naar binnen. Haar mond op mijn mond. Haar hongerige tong speelt met de mijne. Ik duw haar zachtjes achteruit, richting de trap. „Nee, nog niet,” zegt ze. „Ik wil eerst een kop koffie. Net als alle beschaafde mensen,” giechelt ze.

Ik neem op haar verzoek plaats op de bank. Even later komt ze de kamer weer in met in beide handen een mok koffie: „Ruik eens hoe lekker. Ik heb er een scheutje karamel doorgedaan. Daar hou je toch van?” „Ja, karamel en slagroom.” „Dan krijg je slagroom op je tweede kop.”

Sara’s rust verbaast me. De laatste weken heeft ze me letterlijk de kleren van het lijf gerukt. Die lust lijkt nu voorbij. Gelukkig maar. Ik denk dat dat agressieve gedrag van haar deels verantwoordelijk is voor mijn slappe deelname. Gelukkig is ze daar nu klaar mee. Het heeft meteen effect op mijn lid, want bij de tweede kop voel ik hem al harder worden.

Plagend plaats ik een lik slagroom op Sara’s neus. Zij doopt haar vinger nog een keer in de slagroom en legt een pad af over haar lijf. Ik volg haar vinger met mijn tong. Wat is dit heerlijk. „Voel eens,” fluister ik terwijl ik haar hand naar mijn kruis begeleid. Sara lacht zachtjes. „Verrassing. Ik vond nog een oude viagra van mijn ex. Die heb ik net door je koffie gedaan.” „Viagra? Trut! Ik heb zo een vader en zoonvoetbaltoernooi.”