'Mijn man stelde mij voor de keuze: een abortus of mijn koffers pakken'

"Ik kan me de manier waarop hij voor mij stond nog precies voor de geest halen. Zo koel, zo vastberaden. Alsof het hem allemaal niets deed. Hij wist het zeker; hij wilde dit kindje niet. En waarom? Ik heb tot op de dag van vandaag nog steeds geen enkel idee." Goede hoop "In eerste instantie ben je compleet in shock als je eigen man, waarmee je al dertien jaar samen bent en twee prachtige kinderen op de wereld hebt gezet, ijskoud tegen je zegt dat je kunt vertrekken als je de zwangerschap volbrengt, maar het volgende moment had ik toch de hoop dat het nog goed zou komen." "Zijn opmerking kwam vást voort uit een schrikreactie. Net als veel vrienden en familieleden had ik verwacht dat hij wel weer bij zou draaien. Dat hij even de tijd nodig had om de zwangerschap te laten bezinken. We hadden immers net een hele heftige periode achter de rug samen." Onverwachte zwangerschap "Vlak voordat ik erachter kwam dat ik in verwachting was, zijn mijn man en ik een zoontje verloren, Tino. De hele zwangerschap van Tino heb ik niet geweten dat ik in verwachting was. Dat hoorde ik pas toen ik met hevige buikpijn werd opgenomen in het ziekenhuis, waar ik meteen kon bevallen." "Helaas werd ons zoontje doodgeboren. Het was zo'n rollercoaster aan emoties. Eerst word je verteld dat je al negen maanden in verwachting bent en op het punt staat om te bevallen en nog geen paar uur later ben je je kindje alweer kwijt. Dat was zo'n verdrietige periode voor ons allebei." Wondertje Het geluk van Nanda kan niet op als ze vlak daarna opnieuw in verwachting blijkt te zijn. "Ik was gewoon aan de pil, dus hoe bijzonder is het dat je dan tóch zwanger raakt? Voor mij voelde het alsof het zo moest zijn, maar mijn man moest er van het begin af aan niets van weten. Hij wilde het niet. Punt." "Op het moment dat ik doorkreeg dat hij niet meer bij zou draaien, brak ik volledig. Hoe kon hij dit van mij vragen? Mijn eigen man. Vlak na de dood van onze zoon. Dat hij mij voor zo'n ultimatum heeft gesteld, heeft mij zoveel pijn gedaan. Tóch heb ik geen moment getwijfeld. Ik koos voor mijn kind en vertrok." Niet erkennen Inmiddels is de kleinste van Nanda alweer bijna 3,5 jaar oud. "Het gaat heel goed met haar, het is een heel vrolijk kind. Alleen maak ik mij als moeder wel zorgen om haar toekomst. Mijn ex-partner heeft haar nooit erkend als zijn kind en er komt natuurlijk een moment waarop ze vragen gaat stellen. Vragen over haar vader." "Daar zie ik enorm tegenop, want hoe leg je een kind uit dat haar vader haar nooit gewild heeft? Dat haar oudere broertje en zusje wel naar haar vader mogen, maar dat hij haar niet wil zien? Dat is toch afschuwelijk? Ik hoop dat ik tegen die tijd weet hoe ik het haar moet uitleggen, want op dit moment heb ik geen idee." Donderslag bij heldere hemel Wél heeft Nanda haar leven inmiddels weer opgepakt en is ze erg gelukkig met haar nieuwe partner. Al kijkt ze nog steeds met veel verdriet terug op die periode uit haar leven. "Mijn man en ik hadden een heel gelukkig huwelijk, we waren dol op elkaar én op ons gezin. Dat het roer dan van het een op het andere moment zo kan omslaan, is niet te bevatten. Voor niemand. Het kwam echt als een donderslag bij heldere hemel." "Even heb ik gedacht dat het misschien te maken had met ons doodgeboren zoontje, maar daar had het volgens hem niets mee te maken. Wat het dan wel is geweest? Ik heb geen idee. Hij heeft het mij - ondanks diverse smeekbedes - nooit verteld. En toch heb ik nooit spijt gehad van mijn keuze, want dan had ik mijn prachtige dochter nooit gehad én die had ik voor geen goud willen missen." *De namen in dit artikel zijn gefingeerd.