Donderdag

Bob is zichzelf niet. Ik kan mijn vinger er nog niet precies op leggen, maar mijn altijd zo lieve vriend is lang zo attent niet als normaal, ietwat afwezig en een beetje onrustig.

Pas na het eten, als de kinderen naar bed zijn en we een tweede fles wijn hebben opengetrokken, komt de aap uit de mouw. Hij kijkt ons met een ernstig gezicht aan en steekt van wal.

"De zaken gaan slecht. Heel slecht. Ik moet drie keer zo hard werken om dezelfde omzet te draaien als voorheen, dat is de reden dat ik ook niet meer zo vaak met jullie kon afspreken. Ik ben aan het eind van de dag doodop."

Rotcrisis. Ik ben er zo klaar mee! Ook in mijn beroep merk ik dat het zwaarder is: het aantal opdrachten loopt terug, sommige bladen bestaan zelfs niet meer... Het is een stuk lastiger mijn hoofd boven water te houden dan een paar jaar geleden. Gelukkig zorgt Boris' stabiele salaris ervoor dat ik mij er niet al te druk om hoef te maken. Bob moet het alleen doen…

"Het gaat allemaal maar net, maar door een stomme administratieve fout is mijn hypotheek drie maanden niet afgeschreven." Verbaasd kijk ik hem aan. Een administratieve fout? De hypotheek laat je toch automatisch afschrijven? Hoe kun je dat niet merken?

Bob haalt diep adem en vervolgt: "Het gaat om iets meer dan 3000 euro. Ik heb het op het moment niet, maar ik verwacht dat dat op korte termijn wel het geval is. Is er een mogelijkheid dat ik het tot die tijd van jullie leen?"

Een ongemakkelijk gevoel overvalt mij. Ik houd niet van geld lenen. Ik zal er zelf nooit om vragen en ken diverse verhalen waarbij het tussen vrienden of familie om een geldlening is misgelopen.

Nog voordat ik heb kunnen antwoorden, reageert Boris. "Natuurlijk. Geen enkel probleem. Mail mij even je gegevens en om welk bedrag het precies gaat, dan zorg ik dat het morgen op je rekening staat."

De opluchting straalt van Bobs gezicht af. En hoewel ik natuurlijk blij ben dat we hem kunnen helpen, ben ik toch bang dat dit voor problemen gaat zorgen.

Vrijdag

"Brittje is zo lief mam! Ze is het liefste zusje dat ik ooit in mijn leven heb gehad!" "Je hebt ook maar één zusje in je leven gehad", snauwt Max Nina geïrriteerd toe. "Misschien willen mama en Boris wel een broertje voor jou maken", kirt ze vrolijk verder. Ik verstijf. Alsof ze aanvoelt waar wij mee bezig zijn. Max trekt een nog geïrriteerder hoofd. "Alsjeblieft niet zeg! Dan word ik écht gek."