’40.000 euro voor een kinderfeestje? Ga je schamen!’

Eerlijk? Ik werd een beetje misselijk van het WNL-item over de intens verwende kinderen van superrijke ouders. Ik zag partyplanner Rachel Pietersma de laatste hand leggen aan de decoraties voor de birthday bash (waag het niet om het een verjaardagsfeest te noemen!) van Benjamin. 1 jaar werd het kind. Ik had meteen een hekel aan het mannetje. Onzin natuurlijk, het kind kan er ook niets aan doen dat zijn ouders volstrekt geschift zijn. Maar als er op je eerste verjaardagsfeest al een gemiddeld jaarsalaris wordt stukgesmeten, dan moet dat wel negatieve gevolgen hebben voor je sociale ontwikkeling. Niks te gek Rachel praatte zoals je hoort te praten, als je zulke dure bashes geeft. Superbekakt en met een air alsof het allemaal maar normaal is. Ze kwijlde wat over de mooie candy table en de birthday cake en ging verder over de ballonnenvouwer, het entertainment en de fotograaf - want dit extreme gebeuren móet natuurlijk op social media worden vereeuwigd. „We gaan vandaag een knallende party geven. Niks is te gek voor ons”, kirde ze. Van ellende gaf ik even een klein beetje over. Compleet gestoord ’Niks is te gek bij ons’, bij die woorden gaat het natuurlijk al mis. Want het is wél te gek. Het is zelfs zo te gek, dat ik er het label ’compleet gestoord’ op zou willen plakken. Feestjes vanaf 10.000 euro voor kinderen die nul besef hebben dat ze leven, nog luiers dragen en flesjes melk drinken; waar ben je dan mee bezig? Met image mensen. Met image. Dat is iets wat in de huidige maatschappij steeds belangrijker begint te worden, helaas. Showen, interessant doen, buitenkant boven binnenkant... Dure champagne Rachel vindt het heerlijk om kinderen te zien stralen, en dat de ouders daar dan geen omkijken naar hebben. Laat dat laatste deel van die zin even op je inwerken. Dat de ouders er geen omkijken naar hebben: naar het feestje van hun bloedeigen kind! Hoe beleef je dat als je dat niet met je kind beleeft? Als je alleen maar met je vriendinnen glazen dure champagne staat weg te tikken - in je designer-outfit (dat je na dat feestje nóóit meer aantrekt, want stel je voor dat iemand die vorm van recycling ontdekt!)?” Instawaardige foto’s Een kinderfeestje is niet ’geslaagd’ als het lekker kijkt op Insta. Bij een feestje hoor je als ouder minimaal één keer in een klimrek te moeten klimmen om een kind te redden. Je moet ruzies oplossen, tranen drogen en mayonaisevlekken wegpoetsen. Je leert er de vriendjes van je kind kennen - en zij jou. Je hoort de benen uit je lijf te rennen, onbekende billen af te vegen, omgegooide glazen limonade op te dweilen en ’s avonds uitgeblust op de bank neer te ploffen. Om dan te bedenken dat je geen enkele instawaardige foto hebt gemaakt. Volgend jaar beter.” Fles Moët Ik vind dat showen met je geld, dat exorbitante gebeuren, meer dan walgelijk. Ik zie steeds vaker foto’s van sweet sixteen-feestjes van kinderen van kennissen op Instagram verschijnen, waar de schone schijn vanaf druipt. Wulpse net 16-jarigen die met gouden cijferballonnen op een overdreven opgemaakt hotelbed poseren, een fles Moët in hun handjes. Doe. Eens. Normaal! Je proeft het verschil nog niet tussen frambozen en aardbeien-aanmaaklimonade.” Schaam je Ik spreek regelmatig mensen waarvan de kinderen opgroeien in armoede. En dan hebben we niet over ’ouders die geen Canada Goose-jas kunnen betalen’, maar over ’kinderen die in de winter nog in (te kleine) zomerkleren lopen’ of over ’gezinnen die moeten rondkomen van 30 euro per week’. Daar ís helemaal geen geld voor een partijtje. Vaak niet eens voor een verjaardagscadeau(tje). En ik weet ook wel dat rijke ouders het vooral niet moeten laten om hun kroost te verwennen omdat er ook armoede is in de wereld. Maar kom op; 40.000 euro voor een feestje? ga je schamen!”