Mirjam verloor haar zoontje (4 maanden): Ik kampte met een schuldgevoel

„Ons gezin was met onze kinderen Elinde en Julian compleet, hadden Tom en ik besloten. Maar vier dagen na die uitspraak bleek ik zwanger en ook nog van een tweeling. We schakelden heel snel en waren er ontzettend blij mee.” Rug gebroken Helaas verliep de zwangerschap niet zonder complicaties. „Ik was extreem misselijk, brak tijdens een val mijn rug en met 25 weken leek de bevalling al op gang te komen. Er volgde een periode van opnames en talloze ziekenhuisbezoeken, maar de baby’s bleven zitten tot ruim 36 weken en kwamen gezond ter wereld. Tom meende het als eerste te zien dat Florian down had. Ik twijfelde. Na een paar dagen kregen we van de kinderarts duidelijkheid: onze zoon had inderdaad down.” „Ook nu schakelden we weer snel, uiteraard wel na even flink huilen. ’Dit jongetje krijgt het mooiste leven denkbaar’, nam ik me voor. Hij was perfect zoals hij was. Maar Florian kreeg tegenslag op tegenslag. Toen ik op een dag, vier maanden na zijn geboorte, met hem naar het ziekenhuis ging omdat ik me ongerust maakte, overleed hij. Het was volstrekt surrealistisch dat we enkele uren later met ons levensloze kind terug naar huis reden.” Enorm schuldgevoel „Ik kampte met een enorm schuldgevoel: wat als ik eerder naar het ziekenhuis was gegaan? Dat schuldgevoel is wel verminderd; ik weet nu dat hij teveel afwijkingen had. Maar het blijft zwaar. Om zijn overlijden te verwerken, ben ik gaan schrijven. Ik wilde Celeste ook een document nalaten waarin ze later alles over haar tweelingbroertje kan lezen. En ik wilde dat niemand hem zou vergeten.” „Tevens wilde ik een inkijkje in rouw geven. Ik heb de afgelopen periode veel bijzondere dingen meegemaakt. Ik blog, ben heel open over ons leven op Facebook en Twitter. Volstrekt onbekenden stuurden na Florians overlijden kaartjes en zelfgemaakte cadeaus. Heel lief. Ik kreeg in totaal meer dan 20.000 condoleances, dat gaf echt steun.” Relatieproblemen „Maar ik kreeg ook vervelende reacties. Zo stelde iemand in een bericht dat het nu wel klaar moest zijn met rouwen. Er zit blijkbaar een maximale tijd aan; enkele maanden in dit specifieke geval. En er was iemand die mij adviseerde de kinderen buitenshuis niet over Florian te laten praten; dat zou anderen alleen maar ongemakkelijk maken. Alsof je een kind dat kunt verbieden!” „Weer iemand anders veroordeelde het feit dat wij Florian voor de kinderen als ’vlinder’ symboliseerden. ’Je verkoopt je kind onzin’, was het bericht. Oh en ik werd tussen neus en lippen door gewaarschuwd voor relatieproblemen: ’De meesten gaan uit elkaar, na het overlijden van een kind. Gaat het wel goed met jullie?’ Wat moest ik daarmee? Ik zat helemaal niet te wachten op statistieken.” Andere vrouw „Ik kan me heel goed voorstellen dat zulke ondoordachte reacties ouders volledig van hun stuk brengen. Ik hoop met mijn boek een beetje inzicht te geven in wat je in geval van verlies - welk verlies dan ook - wel en wat je beter niet kunt zeggen. Ik ben door Florians overlijden een andere vrouw geworden. Eentje die weet hoeveel kracht ze heeft. Als je mij had verteld dat ik een kind zou verliezen, had ik geantwoord dat het leven voor mij dan geen waarde meer zou hebben. Inmiddels weet ik beter: het verdriet om Florian mag er zijn, maar daarnaast geniet ik enorm van mijn gezin.” Extra betekenis „Na Florians dood heb ik echt even in een zwart gat gezeten. Ik leefde op de automatische piloot. We vierden kerst, terwijl ik daar helemaal geen zin in had. Mijn vader had in zijn speech op Florians uitvaart voorgesteld een Florian-lichtje in de boom te hangen, om zo een extra betekenis aan kerst te geven. Dat inspireerde mij. Ik wilde niet alleen een extra betekenis aan kerst geven, maar aan Florians leven.” „Door dit boek te schrijven, wordt hij nooit vergeten. En ik vind het fijn dat ik er ook nog iets waardevols in mee kan geven. Ik heb het ook geschreven voor mijn kinderen. Ik heb hun opmerkingen en acties genoteerd, die de ene keer grappig en de andere keer ontroerend waren. Zo speelde Elinde ’uitvaartdienstje’ met haar buurmeisje. En vertelde ze tijdens onze vakantie, op de luchthaven, aan iedere passagier die het maar wilde horen dat haar broertje dood was.” Ups & downs „Eerst vond ik dat moeilijk, nu vind ik het mooi; Florian houdt door die opmerkingen zijn plek in ons gezin. Zelf heb ik ups & downs: het ene moment ben ik enorm uitgelaten en vrolijk, het volgende moment extreem somber en verdrietig.” „Een kind verliezen is het ergste wat je kan overkomen. Ik kan me wel blijven afvragen ’waarom?’, maar liever ben ik dankbaar dat ik voor hem heb mogen zorgen en dankbaar voor alles wat ik nog wel heb. Florian heeft mijn leven extra betekenis gegeven en met mijn boek geef ik zijn leven extra betekenis. Ik geniet van mijn kinderen en ook nog voor Florian. Als ik dat besef weet ik: Florian is niet voorbij!”