In de vacature werd een aantal eisen genoemd waaronder voor vrouwen confectiemaat 36-40 en voor mannen confectiemaat 46-52. Dat vond ik gek. Waarom mogen vrouwen met maat 42/44 en groter niet ook gewoon stewardess worden? De gemiddelde kledingmaat van de Nederlandse vrouw is immers 42! Bovendien, Saskia zelf valt met haar curves buiten de kledingmaat-eis en is toch ook gewoon stewardess bij een grote vliegmaatschappij?

Dik

Ik deed een onderzoekje naar hoe groot maat 52 man dan precies is. Ik vergeleek de kledingmaten van de man met die van de vrouw. Vooral gekeken naar heupomtrek komt een mannelijke confectiemaat 52 aardig overeen met de heupomtrek van een vrouwelijke maat 44. Dus... als een man met een grotere omvang zich klaarblijkelijk prima door een vliegtuig kan manoeuvreren, waarom dan een vrouw niet?

Laten we vooropstellen dat ik volkomen begrijp dat als je gewoonweg te dik bent om door een vliegtuiggangpad te lopen, je dit werk niet kunt uitvoeren. Dat is een feit. Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld oogsterkte. Maar we hebben het hier over kledingmaten en ik proef door alles heen dat dit een ouderwetse standaard is en men gewoon liever 'ranke dames' in dienst heeft.

Maar dat schoonheidsideaal is inmiddels behoorlijk achterhaald en daarom moeten we er vanaf. Dus als maatschappijen als TUI het met dit soort vacature-teksten in stand gehouden, dan wind ik mij daarover op. Ik besloot TUI via Twitter aan te spreken op deze betreffende vacature.

De eerste reactie was als volgt:

Die maakte me pissig want mijn bericht was duidelijk niet goed gelezen. Ik werd doorverwezen naar de afdeling HR van TUI en moest maar contact met hen opnemen. Dat deed ik. Ik stuurde nog een mail waarop TUI in de avond als volgt reageerde:

Activisme

HOERA! Wat een overwinning: niet alleen voor meisjes met minimaal maat 40 die TUI-stewardess willen worden en voortaan ook kunnen solliciteren maar ook voor bodypositivity, voor bodyshaming, in het algemeen.

Dit voelt zo groot voor mij! Activisme is vermoeiend en voelt vaak als water naar de zee dragen. Maar op dit soort momenten voelt een overwinning als iets groots. Het laat zien dat je het niet altijd voor niets doet, en dat blijven strijden soms ineens het verschil kan maken!