"Mensen vragen vaak aan mij: 'Hoezo ben jij single? Je bent zo leuk!' Het antwoord daarop heb ik zelf ook niet. Ik ben de afgelopen jaren veel aan het werk geweest, en in mijn vak - communicatie en mode - kom je niet zo veel leuke heteromannen tegen.

Tinder

Ik heb wel dates gehad en een tijdje op Tinder gezeten. Daar heb ik een leuke vriendschap aan overgehouden, maar ik heb nooit iemand ontmoet met wie ik een relatie wilde. Bij een aantal dates dacht ik alleen maar: 'Hoe snel kan ik hier weg?'

Eén man was tot diep in mijn Facebook gaan speuren en zei: 'Nou, je moeder heeft thuis wel de broek aan, hè?' Doodeng; wat had hij allemaal nog meer over mij opgezocht?

Delen

De zes jaar dat ik single ben, heb ik aan de ene kant als heel positief ervaren. Ik heb écht kunnen doen wat ík wil en mezelf kunnen ontwikkelen. Aan de andere kant wil ik graag iemand tegenkomen met wie ik alles kan delen.

Natuurlijk kan dat ook met vrienden en familie, maar dat is toch anders dan iemand thuis hebben tegen wie je gewoon even aan kunt kletsen. Als ik iets leuks of niet-leuks meemaak, moet ik dat altijd in mijn eentje opvangen, incasseren en verwerken. Dat lukt wel, ik kan het allemaal heel goed alleen, maar het is leuker om dat met iemand samen te doen.

Ring

Een huis kopen in mijn eentje vond ik bijvoorbeeld heel confronterend. Ineens dacht ik: 'Ik wil dit helemaal niet.' Toen ik 35 werd, heb ik een mooie ring met diamanten uitgezocht, omdat ik dacht: 'Als niemand anders het doet, verwen ik mezelf gewoon.'

Ik hoor weleens dat mannen niet zo makkelijk op me afstappen omdat ze bang zijn om een blauwtje te lopen. Ik ben gewoon heel zelfstandig en onafhankelijk, en dat vinden sommigen eng.

Op dit moment ben ik pril aan het daten met een man die wél dat initiatief heeft genomen. Daar houd ik van. Wie weet waar het op uitloopt... Na zes erg fijne jaren als single sta ik nu zeker open voor een relatie."

Tekst: Jill Waas