Voor even een Charlie’s Angel

De gelijknamige tv-serie uit de jaren 70 met Farrah Fawcett, Jaclyn Smith en Kate Jackson was ver voor mijn tijd, maar de films met Cameron Diaz, Drew Barrymore en Lucy Liu uit 2000 en 2003 herinner ik mij heel goed. Ik was een jaar of 10 en zij waren in één klap mijn heldinnen. Stoere, knappe vrouwen die eigenhandig de klus wisten te klaren. Op slaapfeestjes werd de dvd steevast in de recorder geschoven en was het grootste probleem van de avond wie van ons welke Angel ’mocht zijn’. Eens kijken hoe de nieuwe generatie het er vanaf brengt! Angel Mariëlle Van enthousiasme kom ik veel te vroeg aan op Schiphol. Met flinke wallen onder mijn ogen - kon niet slapen - eet ik met moeite een croissantje. Ik moet zeggen: ik heb me weleens engelachtiger gevoeld. Dat verandert direct als ik na een korte vlucht in Berlijn het vliegtuig verlaat. Ik word opgewacht door een taxichauffeur in pak die het Charlie’s Angels-logo met daaronder mijn naam omhooghoudt. Angel Mariëlle, reporting for duty! Onze eerste stop is een filmset die op dat moment niet wordt gebruikt. Vanaf de buitenkant ziet het er niet al te spectaculair uit - wat triplex platen, een paar houten balken en hier en daar een deur - maar eenmaal binnen lijkt het een andere wereld. Binnen een halfuur lopen we van een appartement met uitzicht op de skyline van Rio de Janeiro, via een hotel in Istanboel, naar Townsend Agency Headquarters. Gadgets In de bijbehorende gadgetkamer kan ik het niet laten om een van de geweren op te pakken. Dan zie ik een bordje hangen waarop vriendelijk wordt verzocht de attributen níet aan te raken... Ik leg het wapen snel terug en hoop dat niemand het heeft gezien. Aanwezig zijn op de filmset terwijl die in gebruik is, is niet mogelijk. Daarvoor zijn wij te luidruchtig en is de set te klein. Daarom zit ik later die middag samen met collega’s in een verwarmde partytent. Prima, want met warme chocolademelk en wat snacks vermaak ik me ook wel. Helemaal als blijkt dat we stiekem kunnen meekijken naar een scène die enkele meters verderop wordt gedraaid. Vechten Op een schermpje zie ik hoe Sabina (Kristen Stewart) een superschurk (Chris Pang) keer op keer in elkaar mept. En hoewel alle acht voorgaande takes er voor mijn gevoel precies hetzelfde uitzagen, moet het toch nog een keer opnieuw. En nóg eens. Grappig dat ik daar nooit echt bij heb stilgestaan: thuis ben je in een paar uur door zo’n film heen, maar er gaat natuurlijk een enorm proces aan vooraf. Waar ik ook achter kom - noem me naïef - is dat vechtscènes zonder special effects en spannende geluiden er potsierlijk uitzien. Als ik voor de zoveelste keer zie hoe werkelijk niet één klap daadwerkelijk iets raakt, kan ik een lachje niet onderdrukken. Het is een vak apart hoor, dat acteren. Figurant nodig? Na de vechtpartij wordt er een scène opgenomen die uiterst geheim is en dus gaat ons schermpje op zwart. Nu we toch moeten wachten, besluit ik een beetje rond te neuzen. Ik stuit op een visagist, die haar spullen heeft uitgestald in een van de aangrenzende tenten. Als ze zegt dat ze eventjes niets te doen heeft en voorstelt mij in een Angel om te toveren, zeg ik daar uiteraard geen ’nee’ tegen. Dit kan vast nog wel even duren… Mijn oogschaduw en nepwimpers worden met uiterste precisie aangebracht, mijn lippen worden zwoel rood gestift en m’n haar wordt met zoveel haarlak in de krul gezet, dat het waarschijnlijk een hele week zo kan blijven zitten. Als finishing touch brengt ze op mijn pols een glanzende Charlie’s Angels-tattoo aan. Zeg, hadden jullie nog een figurant nodig? Nee? Hè, wat jammer nou. Superstoer Precies op het moment dat ik wil teruglopen naar de tent, komt onze begeleider langs met een belangrijke mededeling: de Angels en regisseur Elizabeth Banks arriveren over tien minuten om al onze prangende vragen te beantwoorden. Na vijf minuten zijn ze er al. Kristen en Ella blijken letterlijk van de set geplukt: in hun veel te koude outfits zitten ze bibberend voor me. Gelukkig heeft een van de productieassistenten het door en krijgen beiden een dikke jas aangereikt. Naomi daarentegen is speciaal voor de pers naar de set gekomen en heeft wel iets comfortabels aan. Kristen heeft de reputatie een ijskoningin te zijn, maar nu ze hier zo voor me zit, kan ik me daar niets bij voorstellen. Ze is constant aan het grappen en grollen. Op de vraag of ze veel voor deze rol heeft moeten trainen, reageert ze ontkennend. Maar regisseur Elizabeth neemt het meteen over: „Ze zullen het zelf niet zo snel zeggen, maar ze hebben enorm hard getraind. De meeste stunts doen ze gewoon zelf, waardoor ze ónder de blauwe plekken zitten. Superstoer. Daar kan ik alleen maar heel trots op zijn.” Trainen Met een zwaar Brits accent vult Naomi haar aan: „Voor mijn gevoel hebben vooral Ella en Kristen veel fysieke training gehad. Mijn personage is mega slim en werkt voor een techbedrijf, dus daar moest ik weer op worden getraind. Ik probeer er nog steeds achter te komen wat blockchain nu eigenlijk is, haha.” Dat haar karakter een minder ervaren Angel is, vindt Naomi juist wel leuk. „Ik denk dat Elena de kijkers vertegenwoordigt. Zij reageert op bepaalde dingen zoals ieder normaal mens dat zou doen.” Kristen haakt in: „We zijn ook geen superhelden. Er was geen enkele druk om onszelf te veranderen voor deze rol. Zo van: ik ben gecast voor Charlie’s Angels, dus nu moet ik een sixpack kweken! We spelen heel normale vrouwen die keihard hebben gewerkt om te komen waar ze zijn. En we laten zien dat als vrouwen samenwerken, ze alles kunnen bereiken.” Herkenbaarheid De chemie tussen de Angels en Elizabeth Banks is onmiskenbaar. Ze zijn perfect op elkaar ingespeeld, maken zelfs elkaars zinnen af. Over mijn vraag waarom ze juist heeft gekozen voor Kristen Stewart (29), Naomi Scott (26) en Ella Balinska (23), hoeft ze dan ook niet lang na te denken. „Ik zocht naar herkenbaarheid en tegelijkertijd naar een verrassingselement. Ik wilde geen meiden van wie het publiek zou denken: ’O ja, logisch dat zíj een Angel is.’ Kristen, Naomi en Ella zijn prachtig, zonder twijfel, maar ze zijn ook heel normaal. Ik wil dat meiden naar deze film kijken en het gevoel hebben dat ook zíj een held kunnen zijn.” Zelf heeft de 45-jarige regisseur ook een prominente rol in de film; als een van de Bosleys, een soort mentor. „Het personage dat ik speel was vroeger zelf een Angel, maar leidt nu nieuwe rekruten op. Ik vond het belangrijk om te laten zien dat je er bij onze agency niet wordt uitgegooid als je veertigplus bent en niet meer zo strak en gorgeous, haha.” Mannen vs vrouwen Over de boodschap van de film heeft ze eveneens goed nagedacht. „Het moment waarop ik dit verhaal pitchte, dacht ik dat Amerika haar eerste vrouwelijke president zou hebben. Nu dat niet zo blijkt te zijn, is er nog veel meer behoefte aan deze film. Charlie’s Angels gaat over women's empowerment. Ik wil vrouwen laten zien dat wij álles kunnen wat mannen ook kunnen en dat we - zeker als we ons verenigen - daadwerkelijk het verschil kunnen maken.”