De vechtscheiding deel 115: ’Ik voel een luchtvlaag langs me alsof de deur opengaat’

Anouk en Bas lijken het helemaal voor elkaar te hebben: ze hebben een goedlopende zaak, een mooi huis en een leuke tweeling (16). Ze vormen het ’perfecte’ plaatje, totdat Anouk en Bas plotseling lijnrecht tegenover elkaar komen te staan. Ze delen wekelijks hun verhaal, vanuit beide kanten bekeken. Deze week: Anouk. Met hetzelfde gemak waarmee Theo uit de boom slingerde, slingert hij er ook weer in terug. Ik kijk gefascineerd toe: Hij is heel atletisch, maar ook ontzettend gespierd. Het is geen straf om toe te kijken hoe hij de takken afzaagt. Als hij mij ziet staren, geeft hij me een vette knipoog. Theo is duidelijk gewend aan de aandacht. Zelfingenomen kwast. Ik draai me om en loop weer naar het huis. Ik hoor hoe hij lacht om mijn reactie. Net voor ik de deur open bedenk ik me. Ik draai me om en roep: „Wil je koffie?” In plaats van een ja of een nee krijg ik een gil. Theo heeft in zichzelf gezaagd. Snee Het is een flinke jaap en het bloedt. Hij dept het een beetje met zijn T-shirt. „Daar moet je naar laten kijken. Zal ik je naar de EHBO brengen?” bied ik aan. „Nee, dat hoeft niet. Het is maar een sneetje. Heb je een pleister?” „Maar laat mij er dan in ieder geval even naar kijken.” Ik dring aan omdat ik me schuldig voel. Als ik niet uit het niets iets had geroepen, was hij niet geschrokken en had hij zichzelf niet verwond. „Dat hoeft echt niet.” Maar ik hou voet bij stuk en dirigeer hem naar de badkamer. Gewond Gelukkig blijkt de snee oppervlakkig. Het bloeden neemt al snel af. „Trek je broek maar even uit. Dan maak ik de wond schoon.” Theo knoopt zijn broek open en laat hem dan met wat heupbewegingen van zich afglijden. Alsof hij een striptease doet. Ik giechel. „Doe gewoon. Je bent gewond”, zeg ik. De wond zit in zijn lies. Ik ga op mijn knieën zitten om het goed te kunnen zien. Dan dep ik een doek in de Dettol en dep daarmee zijn wond. Theo kreunt: „Gewond geraakt in gevecht met de ontembare tak.” Ik giechel weer. Om zijn opmerking kracht bij te zetten kreunt Theo nog een keer. „Blijf even stilstaan”, commandeer ik. Terwijl ik zijn wond dep voel ik een luchtvlaag langs me alsof de deur opengaat. Ik kijk langs Theo maar zie niets. „Voelde je dat”, vraag ik. „Het was net alsof de deur openging.” Theo die met zijn rug naar de deur staat schudt zijn hoofd. „Nope. Niets gevoeld. Is de wond nu schoon?” Opvoedcoach Later die week hebben Bas en ik een afspraak bij Sjaan, onze opvoedcoach. Normaal gesproken zijn de kinderen ook bij deze sessies, maar Sjaan heeft gevraagd om dit keer alleen met Bas te komen. Ze wil praten over de veranderingen. „Wat bedoel je eigenlijk met ’veranderingen’”, vraag ik. „Ik bedoelde de nieuwe school van Lente. Dat vond ik een ingrijpende verandering, waar ik alles over wil weten. Maar nu blijkt ook dat Bas een andere verblijfplaats heeft. Dat vind ik ook interessant, want daardoor verandert er veel.” „Hoe bedoel je dat”, vraag ik behoedzaam. Bas woont tijdelijk weer bij zijn moeder. Blijkbaar zit er iets in die relatie niet goed. Net wat ik dacht. Het was een kwestie van tijd voor het stuk zou lopen. Voor mij is altijd duidelijk geweest dat die wulpse Sara niets is voor Bas. Ze eet koolhydraten en drinkt whisky alsof het thee is. „Nou”, gaat Sjaan verder. „Het betekent bijvoorbeeld dat jouw spaargeld er snel doorheen gaat. Het betekent dat Bas weer bij zijn moeder woont en het betekent dat jullie nog steeds niet gescheiden zijn.” „Dat klopt allemaal als een bus”, antwoordt Bas. „Ik heb even een beetje ruimte nodig in mijn huidige relatie. Daarom zit ik tijdelijk bij mijn moeder. Daar kunnen de kinderen overigens prima mee leven.” „Maar is dat niet verwarrend voor ze? Ik dacht dat we hadden afgesproken dat duidelijkheid in deze fase het allerbelangrijkste is”, gaat Sjaan verder. „Ja, dat vinden we ook. Toch Anouk?” vraagt Bas. Ik knik en denk even na. „Ik bied ze die duidelijkheid”, zeg ik zalvend. „Maar Bas wisselt inderdaad wel veel. Het ene moment woont hij in het tuinhuis, dan weer bij zijn moeder. Uiteindelijk bij zijn vriendin en nu weer bij zijn moeder. Dat helpt inderdaad niet in de transparantie.” Bas staart me even stomverbaasd aan. Dan schudt hij meewarig zijn hoofd en antwoordt: „In ieder geval ben ik duidelijk in mijn keuzes. Ik wil scheiden en met Sara verder. Cést ca. Die duidelijkheid geef jij niet.” „Pardon? Hoe bedoel je dat?” „Anouk.” Zegt Bas met een hoorbare zucht in zijn stem: „Moet ik het voor je spellen: eerst Samuel, dan de DJ, vervolgens weer Samuel en nu weer Theo de tuinman. Ik denk dat jij daarin ’een stukje transparantie’ moet bieden. Hij lacht om zijn eigen formulering en leunt tevreden achterover. Sjaan schudt afkeurend haar hoofd en opent haar mond om iets te zeggen, maar ik wacht dat niet meer af. Ik pak mijn tas en verlaat de sessie.

De vechtscheiding deel 115: ’Ik voel een luchtvlaag langs me alsof de deur opengaat’

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

Experts waarschuwen na dood Belgische vrouw: ’Kuren doen niks of zijn gevaarlijk’

Boodschappen duurder? Zo bespaar je heel makkelijk in de keuken!

Venus en Serena Williams zetten diep decolleté weer op de kaart

Nog steeds veel fabels over vruchtbaarheid: ’Ballen hangen niet voor niets buiten het lichaam’

Gerelateerde artikelen

De vechtscheiding 121: ’Ik had zin om ze weer eens aan te raken’

De vechtscheiding 118: ’Zwanger worden van jou gaat niet zo makkelijk’

De vechtscheiding 117: ’Ik schuif de theepot aan de kant en ga op de keukentafel liggen’

De vechtscheiding deel 113: ’Als een echte Tarzan laat hij zich naar beneden zakken’

De vechtscheiding 111: ’Huilend valt ze tegen mij aan’

De vechtscheiding 109: ’Verkeerde vrienden? Een schreeuw om aandacht zal je bedoelen’