Corine (45) is vrijwilliger voor Stichting Ambulancewens

Van oorsprong is Corine verpleegkundige. Tegenwoordig werkt ze twee dagen in de week als triagiste (poortwachter voor de huisartsenpost en spoedeisende hulp, red.). Borstkanker Tot een jaar terug vervulde ze hiernaast ook één dag in de week een bureaufunctie op kantoor. Maar die gaf ze op om wekelijks als vrijwilligster beschikbaar te zijn voor Stichting Ambulancewens Nederland. Corine: "Ik had al vaker gehoord van de wensambulance, maar ik wist nooit hoe ik het moest combineren met mijn andere werkzaamheden. Naast mijn baan ben ik namelijk actief in het verenigingsleven en ik heb drie kinderen. Maar de bureaufunctie die ik één dag per week vervulde, had ik na tien jaar wel gezien. Ik kreeg er geen energie meer van. Doordat ik in 2011 borstkanker heb gehad, vind ik het nog belangrijker om mijn leven in te vullen met dingen waar ik energie van krijg. Want toen leerde ik dat het leven helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Juist daardoor wil ik genieten van elke dag." Raken Toen de beslissing eenmaal genomen was, bleek meteen dat die de juiste was. Corine: "Ik ging met een vrouw, haar kind en kleinkind naar Blijdorp. Door haar ziekte kreeg ze al niet alles meer mee, maar de glimlach tijdens het voeren van de giraffen was zo mooi en waardevol. Het zijn intensieve en vaak lange dagen, maar ze geven mij voldoening en positieve energie. Iedereen aan wie ik vertel dat ik voor de wensambulance werk, zegt ook: 'Het past echt bij jou'. Ik word er blij van als ik anderen blij kan maken. Al betekent dat niet dat dingen mij niet raken." Jonge kinderen Vooral wensen met jonge mensen en kinderen erbij blijven moeilijk. Corine: "Laatst ben ik met een jong gezin twee dagen naar een vakantiehuisje geweest. Zes weken daarvoor had het gezin te horen gekregen dat de moeder ernstig ziek was en niet meer zou genezen. Als die moeder dan foto’s op haar telefoon laat zien en vraagt: 'Wie moet er straks met mijn dochter koekjes bakken?', grijpt me dat aan. Dat zal nooit wennen. Maar het is mooi dat ze dankzij de wensambulance even twee dagen konden 'ontsnappen'." Biljarttafel "Soms is het gebruikelijk om de kist van een overledene op de biljarttafel in het dorpscafé te plaatsen om afscheid te nemen. Maar de wens van een vrouw was dat ze dat in levenden lijve wilde. Kortgezegd: ze wilde een afscheidsreceptie in het dorpscafé en met de brancard op het biljart om met iedereen te kunnen praten en goed afscheid te nemen. Ze had haar hele leven duidelijk de regie gehad en ook tijdens de afscheidsreceptie was dit goed merkbaar. Euthanasie Er waren hapjes en drankjes en er werd gelachen. Na de receptie hebben we haar naar huis gebracht en iedereen wist dat binnen een uur de dokter zou langskomen om euthanasie te plegen. Het is wel gek om daar dan weg te gaan. Ook komt het regelmatig voor dat mensen afscheid willen nemen van hun huis; zo veilig en vertrouwd om nog even in je eigen huis te zijn. Voelsprieten Of mensen willen nog één keer terug naar een bekende plek. Zo ben ik met een vrouw naar Vlissingen geweest, een plek waar ze vroeger veel met haar - inmiddels overleden - echtgenoot en kinderen kwam. Daar komen dan alle herinneringen weer boven." Als vrijwilliger is het belangrijk om goede 'voelsprieten' te hebben. Corine: "Je moet weten wanneer je wel en wanneer je niet een arm om iemands schouder moet slaan. Schrijven Maar ze hebben bijna allemaal dezelfde wens: nog één keer iets doen met hun geliefde(n). Even weg van alle ellende, even iets positiefs. Het is heel mooi om te zien wat dat met mensen en hun familie doet. Als je ze ziet ontspannen en genieten." Na het vervullen van een wens schrijft Corine alles thuis van zich af. "Zo kan ik het een plek geven en afsluiten. Maar dat is alleen voor mezelf." Klik hier voor meer info over Stichting Ambulancewens. Jij op VROUW.nl Heb jij een persoonlijk verhaal dat je wilt delen met VROUW.nl? Dat kan dan hier...