’Voor welk bedrag zou jij met mij naar bed gaan?’

null Donderdag Mark is sneller dan ik. Voordat ik zijn naaktfoto naar Josien heb kunnen sturen, pakt hij mijn telefoon af en wist het plaatje. „Waarom weet je het toch altijd weer te verpesten? We hebben het net zo fijn gehad samen en dan eindigt het toch weer in ruzie. Wat wil je nou bereiken met het die foto? Josien ongelukkig maken?” Ik haal mijn schouders op. Mark droogt zich af, slaat zijn armen om me heen en trekt me tegen zich aan. „Schatje, ik begrijp dat je het moeilijk vindt dat Josien en ik een baby krijgen,” zegt hij. „Maar jij en ik kunnen toch wel tegen een stootje? We hebben al zoveel meegemaakt samen. In 2021 zien we elkaar dan gewoon weer. Dan is de coronacrisis voorbij en dat maakt het sowieso een stuk makkelijker.” Ik maak me van hem los. „Hoe weet je nou zo zeker dat de baby van jou is,” zeg ik bitter. „Josien was toch aan het daten? Misschien is het kind wel van die scharrel die ze had.” Mark kijkt me alleen maar aan. Ik zie zijn waarschuwende blik. Als ik het niet voorgoed tussen ons wil verpesten, moet ik nu gewoon mijn mond houden. En ik voel mezelf week worden als ik naar hem kijk. „Ik heb zin in je,” zeg ik. „Alweer.” Mark laat zijn handdoek vallen en we zijn allebei weer naakt. Hij pakt me beet en gooit me over zijn schouder. Hij loopt naar de slaapkamer, legt me over zijn schoot en slaat me een paar keer op mijn billen. Dan drukt hij me achterover op bed en pakt mijn polsen stevig vast. „Lekker als je er zo bij ligt,” zegt hij. „Je kunt geen kant meer op nu.” Met zijn knieën duwt hij mijn benen uit elkaar terwijl hij mijn polsen nog steeds beethoudt. Ik wil hem aanraken, maar dat lukt niet. Ik ben volledig aan hem overgeleverd. Ik vind het spannend als hij zo dominant doet en dat zeg ik ook tegen hem. En vervolgens kan ik niets anders dan alleen maar genieten. Als we een tijdje later in elkaars armen na liggen te hijgen, zegt hij: „Dit was geweldig. Dank je. Ik moet nu echt gaan. Ik hou van je. Vergeet dat nooit.” Hij staat op en verdwijnt voor de tweede keer naar de badkamer. Vijf minuten later is hij weg. Zal ik hem binnenkort nog terugzien? Of gaat hij nu echt de trouwe echtgenoot uithangen? Dinsdag Als ik Ella naar het kinderdagverblijf breng, kom ik mijn griezelige overbuurman – de vader van Linda – tegen. Hij knipoogt. Ik trek de draagzak met Ella stevig tegen me aan en kijk boos terug. De leidsters zeggen dat er volgende week een Sinterklaasfeestje voor de ouders wordt georganiseerd en vragen of ik Linda ook meeneem. „Nee. Linda is mijn oppas,” zeg ik bits. Bah. Ze mengt zich al veel te veel in mijn leven. En hoezo een feestje? Dat is toch helemaal niet veilig in coronatijd? En alsof de duvel ermee speelt, krijg ik even later een appje van Linda zelf. ’Wanneer vier je Sinterklaas? Ik zou graag een avond met Ella en mijn familie willen doorbrengen. Zou dat zondag 6 december kunnen?’ Mijn mond valt open. Ik wil helemaal niet dat Ella in Linda’s familie wordt ingelijfd. Moet ze de overbuurman dan opa gaan noemen? Bovendien gaan we zelf op 5 december Sinterklaas bij mijn zus vieren en één keer vind ik wel genoeg. Dus ik app terug dat het niet kan. Ik open mijn laptop. Tatjana heeft me de drukproeven van haar boek gestuurd, dus ik heb genoeg te doen. Ondertussen appt Angela me dat er een documentaire over Sugardaddies en -girls is gemaakt. Hans betaalt de schade heet-ie. Grappig, omdat de man met wie ik nu mail ook Hans heet. Ik kijk in mijn Hotmail en zie zowaar een berichtje van hem. Of ik nog geïnteresseerd ben. ‘Niet echt,’ mail ik terug. ‘Ik wil toch gewoon liever werken voor mijn geld. Sorry.’ Het boek van Tatjana is zo slecht geschreven, dat ik na een paar bladzijden al weet dat er een ghostwriter bij moet. Shit, dat kost ook weer geld en ik houd hier natuurlijk al niks aan over. Zal ik haar zelf gaan interviewen en het dan redigeren? Dat levert tenminste nog wat op. Ik bel Tatjana, die enthousiast reageert. We maken meteen een afspraak en ik begin met aantekeningen te maken waar ik dingen zou willen en kunnen veranderen om boek leesbaarder te maken. Ik ben zo ingespannen bezig dat ik schrik van het geluid dat aangeeft dat er een nieuwe mail binnenkomt. Hans weer. ‘Je lijkt me een interessante vrouw en ik wil je graag beter leren kennen,’ schrijft hij. ‘Heb je geen wensen voor Sinterklaas? Een mooie tas wellicht? Of een paar schoenen? Misschien kunnen we een keer gaan winkelen?’ Ik zucht. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst schoenen of een tas voor mezelf heb gekocht. Ik koop alleen kleding voor Ella. ‘Sorry Hans,’ mail ik terug. ‘Ik ga me uitschrijven bij deze site. Er zijn tientallen vrouwen die graag verwend willen worden met cadeautjes. Maar die mannen willen dat alleen in ruil voor seks. En ik doe niet aan seks voor geld. Zeker niet met iemand van 62.’ Binnen 5 minuten mailt hij weer. ‘Dat geloof ik niet. Iedereen heeft een prijs. De één doet het voor 100 euro, de ander voor 1000. En weer een ander voor het tienvoudige. Zie het als een wederdienst. Jij kickt op geld, ik kick op jonge vrouwen. Je maakt me nieuwsgierig. Dus vertel. Voor welk bedrag zou jij met mij naar bed gaan?’ Als eerste een seintje als er een nieuwe aflevering van Dagboek van een Minnares online staat? Meld je dan aan voor onze exclusieve WhatsApp-dienst: Zet het nummer 06-13651435 in je contacten. Stuur de tekst ’dagboek aan’ via WhatsApp naar bovenstaand nummer. NB: je ontvangt geen bevestiging van je aanmelding. Vanaf nu word je als eerste op de hoogte gesteld van de publicatie van een nieuwe aflevering. Snel en gemakkelijk via WhatsApp! Afmelden? App ’dagboek uit’ naar hetzelfde nummer. Meer weten over deze WhatsApp-dienst? Klik hier!

’Voor welk bedrag zou jij met mij naar bed gaan?’

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

Dagboek van een Minnares deel 379: ’Ik neem je in de auto en iedereen kan ons zien’

Paragliden over de Mont Blanc: ’Hangend in mijn tuigje wil ik het liefst mijn moeder bellen’

Ernst Jansz (74): ’Doe Maar kan niet meer, nu Henny er niet meer is’

Opvoedtips uit de oude doos getest: ’Maar nu ga ik dood van de honger!’