Als iemand vreemd wil gaan, vindt-ie wel een weg. Maar mensen, wat wordt het de schuinsmarcheerders tegenwoordig gemakkelijk gemaakt! Had je vroeger te vrezen voor een tweede telefoon, tegenwoordig zijn er talloze apps die vreemdgangers een handje helpen om in het geheim contact te leggen en bovendien elk spoor uit te wissen. Ik wist er aanvankelijk ook van niks en was nog zalig onwetend en naïef tot ik met Jason aanpapte...

Leuk voor later

Eigenlijk kende ik Jason al jaren. Een knappe, donkere gast van eind dertig. Hij zag er altijd uit om door een ringetje te halen. Hippe muts, baardje, bomberjack, pantalon, Converse sneakers; een look die in de volksmond bekendstaat als street smart. Precies waar ik van houd. We zagen elkaar zo nu en dan op borrels en events van werk en er hing altijd al iets in de lucht. We hadden weleens zakelijk geappt en toen ik op een avond mijn toenmalige vriend mee naar een borrel nam, appte Jason me die nacht of ik echt off the market was of dat hij misschien nog kans maakte. Ik ging er op dat moment niet verder op in, maar parkeerde Jason in mijn hoofd onder ’toekomstige opties’ (wie wat bewaart...).

Een half jaar later klapte mijn relatie. Na een maandje zielig thuiszitten, nam mijn beste vriendin me mee uit. Op het avondprogramma: een concert in Paradiso van haar favoriete zangeres - pre-corona, zoals je begrijpt. Niet helemaal mijn muzieksmaak, maar ik kon de afleiding goed gebruiken. Het concert was echter nog niet begonnen of ik was met mijn gedachten heel ergens anders. Nu ik toch uit was (en mijn verkering ook), moest ik misschien nog iets gezelligs achter het concertbezoek plakken. Jason popte op in mijn gedachten en voor ik het wist, had ik hem al geappt.

Op boevenpad

„Hey you”, stuurde ik lekker kort en nonchalant. Hij reageerde meteen „Heeeyyy! Hoe gaat het?” Ik besloot meteen ter zake te komen: „Gaan we vanavond nog op boevenpad?” Vijf appjes later en we hadden afgesproken, middernacht, bij mij thuis.

23.45 uur op de klok kwam ik gehaast binnen en sprong ik onder de douche, toen hij stuurde „Ik ben er al.” Half aangekleed en met natte haren deed ik open. Mijn „sorry voor de rotzooi” werd beantwoord met een „shhhtt”, gevolgd door een lange zoen. Daarna ging alles in een stroomversnelling.

Geheime messenger app

Terwijl hij wat later zijn kleding bij elkaar zocht, zei hij dat ie me snel weer wilde zien. „Je moet even Telegram downloaden, dan praten we daar. Als mijn vriendin hierachter komt, kom ik er niet meer mee weg.” Ehhh.. vriendin? Toch niet wéér! Je snapt: mijn vertrouwen in mannen was gezakt tot onder het vriespunt. Echter, helemaal heilig ben ik zelf ook niet. Want - jawel - ik downloadde de app. Ik kende Telegram niet, maar ontdekte dat deze chat-app werkt met zelfvernietigende berichten (’This message will selfdestruct in five seconds’). Ideaal dus voor cheaters die niet gepakt willen worden, want elke vorm van bewijsmateriaal wordt verwijderd nadat de ontvanger iets heeft gelezen. Er blijkt overigens een wereld vol met soort messenger apps voor flierefluiters. Wickr me, Cover me, Confide en Signal; een van mijn vorige dates Gregory, kent ze ongetwijfeld allemaal. Oh wat een zegen, die moderne technologie!

Ben je belazerd!

De volgende dag ontving ik mijn eerste bericht op Telegram. „Heyy lekker ding. Wanneer zie ik je weer?” Jason opperde een tweede date. „Maar ik moet wel zeker weten dat ik je kan vertrouwen”, zei hij. Gevalletje: zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten... „Ja natuurlijk, wat dacht je dat ik zou doen?” ’Gisteren stond je in no time voor mijn deur, jíj bent degene die hier de boel belazert en nu moet ik ineens bewijzen dat ík te vertrouwen ben?’, ging door mijn hoofd. Ik maakte een screenshot om naar een vriendin te sturen, niet wetende dat ik daarmee een cruciale fout beging. Een screenshot wordt door Telegram namelijk direct aan de ander gerapporteerd. „Lekker betrouwbaar hoor als je screenshots maakt”, stuurde Jason.

Old school vertrouwen

’Nou wordt ie helemaal mooi. De pot verwijt de ketel dat-ie zwart ziet?! Nu heb ík het gedaan?’, dacht ik. „Weet je wat Jason. Ik heb hier geen zin in. Het was leuk met je, maar ik meld me af.” Ik verwijderde Telegram. Ik ben duidelijk niet gemaakt voor dit soort gesjoemel. Kunnen we terug naar 1852, de tijd van de oorspronkelijke telegram? We werden wellicht evenveel bedrogen, maar het lag er tenminste allemaal iets minder dik bovenop.