Wanda’s dochter (20) werd door haar ex-vriend vermoord

Als Nadine na drie jaar besluit om een punt te zetten achter haar relatie, gaat het gruwelijk mis. Haar ex-vriend brengt haar met talloze messteken om het leven. Haar familie blijft verscheurd achter. „Nadine was een vrolijk meisje met een zacht karakter. Een lieverd. Als wij terugkwamen van vakantie stond zij in de keuken een maaltijd voor ons te koken. Dat was Nadine. Heel begaan en altijd het beste met iedereen voor. De band tussen ons was ijzersterk. We zaten altijd op een lijn. Deelden lief en leed. Crimineel met een strafblad „Ze was ook open. Behalve als het op Gerold aankwam, dan klapte ze dicht. Achteraf begrijp ik wel waarom. Ze was bang dat hij niet meer welkom zou zijn als we zouden weten van zijn criminele verleden. Het verleden waar ze langzaam in verstrikt is geraakt. Gerold liet geleidelijk steeds meer doorschemeren. Iedere keer een beetje, zodat het niet zo ernstig leek.” „In feite was het gewoon een crimineel met een strafblad. Nadine wilde hem helpen; hij had zoveel meegemaakt in zijn leven, zij kon het verschil maken. Daar was ze van overtuigd. Ondanks zijn obsessieve jaloezie, woede-uitbarstingen en de klappen die ze kreeg, bleef ze geloven in zijn goedheid. Dat heeft ze moeten bekopen met de dood. Onvoorstelbaar.” Slecht gevoel „Als moeder is er altijd de angst dat je kinderen iets overkomt, maar dat je kind vermoord wordt? Dat bedenk je niet. Al moet ik wel zeggen dat ik, net als Jacques, een slecht gevoel had bij Gerold. Iets wat ik niet kon verklaren.” „Ik heb me afgevraagd of ik haar dood had kunnen voorkomen als ik naar dat gevoel had geluisterd. Ik denk het niet. Gerold was ervan overtuigd dat Nadine dood moest. Ze had hem verlaten, ging uit met andere jongens, dacht hij. Dat kon hij niet verkroppen. Wilde ze niet met hem verder? Dan mocht ze met niemand verder.” Scherpe randjes „Soms besef ik nog steeds niet dat ze er niet meer is. Ik mis haar vreselijk. Af en toe heb ik het gevoel dat de scherpe randjes eraf zijn, maar verdwijnen zal het verdriet nooit. Ik zeg altijd ’Er is niets zo aanwezig als een kind dat er niet meer is’. Nadine is verweven in ons leven.” „Het leven dat sinds die ene decemberdag nooit meer hetzelfde zal zijn. We genieten absoluut van onze twee prachtige kleindochters, koesteren de hechte band met Jacqueline, maar de moord op Nadine blijft altijd onderdeel van ons leven.” Tbs verlengd „Het liefst zou ik de naam van Gerold nooit meer noemen, maar we ontkomen er niet aan. Pas nog zaten we met hem in de rechtszaal, toen zijn tbs met twee jaar werd verlengd. Gelukkig. Ik moet er niet aan denken dat deze man binnenkort op vrije voeten komt. De man die mijn kind heeft vermoord.” „Dat blijft onverteerbaar. Toch heb ik drie jaar geleden wel de keus gemaakt om hem op te zoeken in de gevangenis. Gewoon om hem in de ogen te kijken. Hem te vertellen hoe hij ons gezin heeft verwoest, hoe anders het had kunnen lopen als hij op tijd hulp had gezocht.” In één ruimte met de moordenaar Dan had zijn relatie met Nadine misschien nog wel een kans gehad. Ik heb veel moed moeten verzamelen om die stap te kunnen zetten. Je zit immers toch in één ruimte met de moordenaar van je kind. Toch heb ik er geen moment spijt van gehad.” „Het heeft mij enorm geholpen om alles tegen hem te kunnen zeggen, om met eigen ogen te zien dat hij verdriet heeft van wat hij ons heeft aangedaan. Ik heb stappen vooruit kunnen zetten, maar vergeven? Dat vind ik wel ver gaan. Hij heeft mijn kind vermoord! Al koester ik gek genoeg geen wrok of haatgevoelens.” Op onze eigen manier „Het verdriet om Nadine is nog steeds groter dan mijn boosheid. Voor boosheid is geen ruimte. Veel liever focus ik mij op de liefde die ik voel voor mijn kinderen, kleinkinderen en Jacques. Ik ben dankbaar dat wij elkaar niet zijn kwijtgeraakt na de dood van Nadine.” „Iets wat ruim 80% van de stellen wél overkomt. Daar moet je toch niet aan denken? Dat je na je kind ook nog je geliefde verliest? We hebben ons verdriet ieder op onze eigen manier verwerkt. Jacques moest bezig blijven, terwijl ik juist de behoefte had om te rouwen. Daarnaast heb ik een boek geschreven over wat er is gebeurd. Dat was mijn manier van verwerken.” De ruimte geven „We hebben elkaar de ruimte gegeven, maar bleven wel met elkaar praten. Dat in combinatie met onze liefde heeft ons erdoorheen gesleept. Ik had niet verwacht dat ik door zou kunnen leven, dat ik weer invulling aan mijn leven zou kunnen geven.” „De Nadine Foundation heeft daar zeker aan bijgedragen. Een stichting waarmee we ons - in naam van Nadine - inzetten om geweld tegen mens en dier tegen te gaan. Nadine kon absoluut niet tegen onrecht. Op deze manier kunnen we haar dromen tóch nog waarmaken en blijft ze voortleven.” Onzinnig „Het geeft veel voldoening om te waarschuwen voor mannen als Gerold. Al kunnen we maar één meisje behoeden door het delen van ons verhaal, dan doen we toch nog iets zinnigs met de onzinnigheid van haar dood. Accepteren zullen we het nooit, maar we proberen wel op een zo positief mogelijke manier verder te leven.” „Ik ben dankbaar dat we van ons gezin en onze twee prachtige kleindochters kunnen genieten. Een baby’tje maakt zoveel los. Ik weet nog dat ik voor het eerst een luier stond te verschonen in de vroegere kamer van Nadine.” „Het bracht mij terug naar de tijd waarin Nadine een baby was. Emotioneel, maar tegelijkertijd zó mooi. Er is nieuw leven. Leven van twee prachtige meisjes die ons zoveel liefde, vreugde en hoop geven. Hoop dat het leven weer doorgaat. Met Nadine als stralende ster in ons midden.”