Marlon: "Je hoeft niet dom of naïef te zijn om je hart te verliezen aan een oplichter. Ik kende de verhalen van internetfraudeurs. En toch ben ik erin geluisd door een man die me de wereld beloofde, maar er uiteindelijk met mijn spaargeld vandoor ging. Ik ben al heel lang single, toen ik 39 was overleed mijn man aan een hartinfarct. Van de ene op de andere dag bleef ik achter met twee jongens van 9 en 8 jaar. De eerste jaren heb ik me volledig gestort op een stabiel gezinsleven."

Klaar om te daten

"Pas toen ze allebei volwassen waren, had ik het gevoel dat er weer ruimte voor liefde was. Zo schreef ik me in op een datingsite. Ik ontmoette best veel leuke mannen, had een paar dates en zelfs een paar maanden een relatie met een man uit Drenthe, totdat ik erachter kwam dat hij er meer vriendinnen op nahield. Dus eigenlijk was ik al snel weer genezen van het internetdaten."

"Maar een paar jaar later wilde ik toch weer eens een poging wagen. Net na de jaarwissseling, in 2014, kreeg ik een bericht van Tom, een Amerikaan, twee jaar jonger dan ik, vader van een dochter en ook weduwnaar. Hij werkte op projectbasis over de hele wereld en was op dat moment in Amsterdam. Hij vond Nederlandse vrouwen erg leuk, daarom stond hij op die site. Althans, dat was zijn verhaal."

Afspraakje

"Tom was leuk. Erg leuk. Geïnteresseerd, charmant, we konden over alles praten. We hadden allebei onze liefde verloren. Al snel wisselden we mailadressen en telefoonnummers uit. Ik was na een paar weken hartstikke nieuwsgierig en vroeg of hij me wilde ontmoeten. We spraken af in Amsterdam, maar een paar dagen van tevoren kreeg ik een berichtje: Tom was al een tijd bezig met een nieuw project en had net gehoord dat het zou doorgaan."

'Hij moest op stel en sprong terug naar Amerika om de financiën rond te maken en daarna zou hij een paar maanden op een booreiland gaan wonen voor zijn werk. Ik was teleurgesteld, maar ook blij voor hem dat zijn project doorging. We zouden elkaar dan wel niet snel in levenden lijve gaan ontmoeten, het contact bleef innig. Ik kreeg regelmatig foto’s van hem, we belden en spraken elkaar ook via sms, chat en Skype alleen dan zonder video, want dat mocht zogenaamd niet vanwege 'policyregels'. En langzaam maar zeker werd ik echt verliefd."

Lees het hele verhaal van Marlon in VROUW magazine: "Het geld is niet het ergste. Wat veel meer pijn doet, is dat ik op mijn hart ben getrapt."