Het roer om? Nou, daar hebben we dit jaar met z’n allen wel genoeg van meegekregen: de hele wereld ging met het roer om. En dat was niet alleen maar slecht; ik hoefde niet meer op wereldreis of een cursus mindfulness om gedwongen mijn leven te heroverwegen. Lang leve corona.

Tonnetje rond

Ik heb in mijn volwassen leven nog nooit zoveel gedronken, gegeten, nagedacht en geluierd als in de afgelopen zes maanden. Maar ik ging wel elke dag (ja, je leest het goed) in de duinen sporten met twee vrienden. Da’s maar goed ook, anders zou ik in zes maanden tonnetje rond zijn geworden. Kon je me zo van die duintop afrollen. En een slechte conditie helpt zeker niet als je corona krijgt. Dus drinken en sporten was eigenlijk een win-winsituatie.

En omdat ik maandenlang aan het hangen was, heb ik mijn kostbare tijd niet verspild aan heen-en-weer-gerij naar 26 hockey-, dans- en musicallessen. Geen langdradige verjaardagsfeestjes met irritante familieleden, die héél boos over #blm of Trump wilden discussiëren, geen oeverloze meetings, geen drankloze ouderavonden en Cito-rapportbesprekingen. Ik vond dát gedeelte van de crisis niet echt een dieptepunt. Integendeel, het was een zeldzaam hoogtepunt: wat een rust!

Missen

En het mooie was, níemand deed iets, dus je miste ook niets. Als ik iets niet heb gemist, is het wel de angst om iets te missen. Ik kon ongegeneerd urenlang in de tuin werken, ’s middags al een fles wijn opentrekken met een opgeleukte borrelplank op schoot.

Ik hoorde een vriend gepassioneerd over ’huidhonger’ praten, maar dat vind ik zo’n goor woord dat ik niet wilde weten wat hij daarmee bedoelde. Mijn vrouw legde mij geduldig uit dat het niets met voorhuid of kannibalisme te maken heeft. „Het beschrijft het gemis aan menselijk contact.” „O nou, dat begrijp ik wel”, zei ik lachend, terwijl ik haar pseudobegripvol diep in de ogen keek. Maar dat wóórd vind ik nog steeds goor.

Scheiden

Het interessante was dat al het onnodige wegviel, maar ook het nodige. Vanaf het begin waren er bijzonder weinig werk en inkomsten, niet zo heel fijn. Een goede vriendin had in februari besloten dat ze wilde scheiden, maar dat leven alleen viel in het echt toch wel een beetje tegen. „Als dit is waarvoor ik heb gekozen, is het dan wel de juiste keuze?”

Mijn lieve zwager die downsyndroom en Alzheimer heeft, mocht zijn verpleeghuis niet in of uit en het contact met zijn ouders en familie bleek essentieel om zich goed te voelen. En niet alleen voor hem. Terwijl onze kinderen dankzij Zoom-lessen allemaal keurig overgingen, misten ze hun juf, vriendjes en vriendinnetjes.

Bijzaken

Corona geeft precies aan wat belangrijk is: het gaat om de echte dingen in het leven, om gezelligheid, die knuffel van een vriend of een kus van je moeder. Al dat andere is bijzaak. Laten we hopen dat we met elkaar het roer omgooien en alle bijzaken die we niet hebben gemist ook niet meer tot hoofdzaak maken. Meer tijd voor jezelf, elkaar en de echte dingen in het leven. Proost!

Deze column staat in de VROUW Glossy van augustus. Nu vind je in de winkels alweer de nieuwe VROUW Glossy met 124 pagina’s vol smeuïge verhalen. Deze speciale Opgebiecht special staat boordevol gênante momenten, sappige ontboezemingen, herkenbare blunders en ander vermakelijk ’leed’. Verder keken we mee met ’Instagram-moeders’ en ’weigeroma’s’ en hebben we de grote najaarshoroscoop. Je vindt de Glossy in de schappen van de supermarkt en de boekwinkel!