Beste meneer de vakkenvuller, hoezo hebben jullie geen meringues?

Ik denk dat ik malaria heb. Voor VROUW was ik afgelopen week in Suriname. Daar komt momenteel helemaal geen malaria voor, maar je kunt het nooit weten. Een mug kan ook verdwalen. Dat er gewoon een stiekem en illegaal de grens is overgevlogen, mijn kuit zag en dacht: die neem ik, dat lijkt me nou een smakelijke kuit. Je weet het niet hè. Domme doos "Ik zoek geen konijnen," zeg ik en ik betrap mezelf op een snauwerige ondertoon. "Ik zoek meringue, van dat opgeklopte eiwit in toefjes." Een dame met een winkelwagen vol weekendboodschappen bemoeit zich ermee. "Dat kun je heel gemakkelijk zelf maken," zegt ze. Ze heeft zo’n blik in d’r ogen van ‘domme doos.’ "Is zo gebeurd," voegt ze eraan toe. Ik waag dat te betwijfelen. Ja natuurlijk kan ik zelf meringue maken, maar snel is anders. Het kloppen is het ding niet, maar daarna moet die hele handel uren drogen in de oven. "Ja, je kunt het zelf maken," herhaalt de vakkenvuller, die inmiddels een houding heeft aangenomen van ‘ik heb nog wel meer te doen op een dag. Ga jij eens gewoon naar huis om eiwitten op te kloppen.’ "Ik wil het niet zelf maken," zeg ik obstinaat, "ik wil het kopen." Het ging allemaal nog best voorspoedig vanochtend toen ik aan mijn jacht op meringue begon. Part of the job. Voor VROUW maak ik immers wekelijks een culipagina en daarop staat steevast een test. De ene week sjouw ik de redactie op met appeltaarten, de andere week met borrelnoten, zachte zoete drop, diverse soorten eiersalade of potten pindakaas. Meestal word ik op die dagen heel blij ontvangen. Op een enkele keer na: de tubes mayonaise vonden minder gretig aftrek. Ik had er misschien frietjes bij moeten bakken. Een geïrriteerde vakkenvuller Voor het nummer dat rondom de verkiezingen verschijnt, had ik meringue bedacht; gebakken lucht. Ik vond het zelf wel toepasselijk. Bij de eerste supermarkt schoot ik meteen raak en laadde een zak meringues in mijn mandje. Daarna kwam de klad erin. Inmiddels heb ik werkelijk iedere winkel gehad. Tot de plaatselijke snoephandelaar en warme bakker aan toe. Het is bij die ene zak gebleven. Met de jeukende muggenbulten als bonus wordt mijn humeur er niet beter op. Vier verschillende merken meringue; hoe moeilijk kan het zijn? "Kun je niet even in het magazijn gaan kijken," eis ik meer dan dat ik het vraag aan de inmiddels geïrriteerde vakkenvuller. "We hebben geen voorraad," zegt hij nors. "Heb je het al bij de Hema geprobeerd," zegt de goedbedoelende winkelende mevrouw. Ik eindig mijn zoektocht met twee zakken meringue: de eerstgekochte en een met kerstschuimkransjes uit de uitverkoopbak. En vier soorten nougat. Soms moet je je verlies nemen. Ik verzin er wel een linkje bij: plakkerige politici, mierzoete praatjes, a small spoon of sugar makes the medicine go down… Zoiets dus. Het moge duidelijk zijn: het leven van een culinair redacteur gaat niet altijd over rozen. Recept voor meringue Nodig: 2 eiwitten 100 g poedersuiker Doe de eiwitten in een grote metalen vetvrije kom. Klop die met een staafmixer of een foodprocessor 1 minuut op middelhoge snelheid. Verhoog de snelheid zodra het wit schuimig wordt en in volume toeneemt. Ga door met kloppen tot het mengsel helemaal wit is en er aan het eind van de garde pieken ontstaan. Schep er nog steeds al kloppend geleidelijk de poedersuiker bij, telkens met een lepel tegelijk, en klop 20 tot 30 seconden voor de volgende lepel suiker. Blijf kloppen tot de suiker volledig is opgenomen. Het wit moet acht keer zijn oorspronkelijke volume hebben en glad en glanzend zijn. Spuit torentjes van de meringue op een met bakpapier beklede bakplaat en bak ze ongeveer anderhalf uur tot ze droog aanvoelen, maar nog wel wit zijn.