'Bye bye Facebook? Ik blijf!'

Morgen is de grote uittocht. Althans, dat hoopt Arjen Lubach die zondag opriep Facebook te verlaten. Marjolein Hurkmans peinst er niet over. En dat Facebook alles van haar weet? "Nou en!" Het heeft nog best een tijd geduurd voor ik doorhad dat niet iedereen op Facebook dezelfde advertenties te zien kreeg. Eigenlijk werden mijn ogen pas geopend toen ik tegen mijn wederhelft zei: 'Voor mijn verjaardag wil ik graag die tas die steeds voorbijkomt op social media.' 'Welke tas?', vroeg hij stomverbaasd. 'Ik krijg alleen maar advertenties van badkamerkranen.' Tja, ik googelde op tassen, hij op verbouwingen. En daaruit had Facebook zijn eigen conclusies getrokken. Maffe keukengadgets Daar is nogal wat om te doen. Arjen Lubach maakte zich er zondag enorm druk over. Op maandag kreeg ik het ene bericht na het andere van mensen die treurig meldden dat dit hun laatste Facebookbericht zou zijn. Ze gingen het medium verlaten. Over de impact van een tv-programma gesproken. Hallo zeg; dus Facebook weet dat ik van jurken in de stijl van de jaren 50 houd, van maffe keukengadgets en van gele tassen. Gut, ik hoop dat ze blij zijn met die kennis. Doe er je voordeel mee zou ik zeggen. Dat schijnen ze trouwens ook te doen. Ze verkopen die gegevens door aan derden die dan ook weten dat ik graag gele tassen bekijk. En die derden kunnen mij dan weer bestoken met toepasselijke advertenties: citroengele clutches, mosterdkleurige shoppers... Dat heet dan beïnvloeding, zodat ik nooit meer op het idee kom om een blauwe tas te kopen. Want ik ben gek. Toevallig heb ik nou gele schoenen en daar wil ik graag een bijpassende tas bij. Als ik morgen blauwe schoenen koop, google ik op blauwe tassen. En zo houd ik Facebook fijn van de straat. Die mensen moeten iets te doen hebben. Ik heb daar een levendig beeld bij. Zo’n kantoortuin vol ijverige mensen waar dan plotseling het alarm afgaat: 'Help, stop de persen, delete gele tas, delete gele tas. Stap over op blauw.' Up to date Punt is, u mag me naïef noemen, maar het interesseert me niet zoveel wat Facebook allemaal van me weet. Volgens Lubach gaat het ver. Er zouden 29.000 categorieën zijn. Hij gaf het voorbeeld van de categorie: mensen die binnen 180 dagen een Mazda willen kopen. Gut, zou ik daartussen staan? Ik droom van zo’n leuke kleine cabrio. Ik hoop wel dat Facebook weet dat ik twijfel tussen die èn een gezinswagen met een grote kofferbak. Ik vervoer nogal eens synthesizers en die stapel je niet zo lekker op zo’n bagagerekje op de kekke billen van een MX-5. Dat hele advertentiebeleid valt als een kaartenhuis in elkaar als ze de boel daar niet up to date houden. Dus Facebook, even voor de duidelijkheid: ik wil wel een Mazda, maar het wordt misschien een busje. Mijn lievelingskleur is lavendelblauw, die gele tas heb ik inmiddels en het exemplaar dat jullie steeds weer op mijn tijdlijn zetten, vond ik dus niet mooi. Anders had ik het wel besteld, ik heb drie kinderen, een hond, een kat en een konijn, ik houd van keukengadgets en kijk dolgraag naar van die korte filmpjes waarin iemand in een supersnel tempo een taart in de vorm van een flamingo in elkaar zet. Met de advertenties voor vakanties in Marokko kunnen jullie stoppen. Ik ben al geweest. En ach, politieke voorkeuren, favoriete muziek en lievelingsboeken; dat zoeken jullie zelf wel even op, toch? Macht Het moge duidelijk zijn: ik ga morgen niet van Facebook af. En ook niet van Instagram, Twitter en Whats-App (je wil de mensen niet de kost geven die dramatische berichten op Facebook plaatsen dat ze vanaf woensdag alleen nog op Insta te vinden zijn. Jongens, denk even na: Instagram is ook Facebook. Mocht je Lubach willen volgen - of dus eigenlijk juist niet -, dan moet je dus alles verwijderen. Anders heeft het totaal geen zin). Ik heb een paar jaar geleden ook mijn bonuskaart niet doormidden geknipt. Als de supermarkt blij wordt van het feitje dat ik altijd toiletpapier met hondjes erop koop (want die vindt mijn man het leukst), iedere week vier flessen cola light en vier flessen tonic, twee zakken hondenvoer en drie zakken espressobonen bestel (sorry, groot gezin), be my guest! Je kan maar ergens blij van worden. Ik ben heel benieuwd hoe dat morgen af gaat lopen. Zou een televisiepresentator echt zoveel invloed hebben dat ie door als een lawaaipapegaai van alles rond te roeptoeteren, een hele natie kan bewegen zijn social mediakanalen aan de wilgen te hangen? Joh, die man moet de politiek in. Best eng trouwens, zoveel macht voor één mannetje achter een desk. Daar ga ik dan weer van achter mijn oren krabben. Maar goed, zit ik daar straks dus in mijn eentje op Facebook… Maar dat heeft natuurlijk ook weer voordelen. Jongens, mochten jullie een lavendelblauwe Mazda MX-5 vinden met extra bagageruimte. Denk aan mij. Jullie hebben nou toch alle tijd.

'Bye bye Facebook? Ik blijf!'

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

5 tips om de overgang van winter- naar zomertijd vlekkeloos te laten verlopen

’Daten boven de 40 is een andere tak van sport’

Joyce (46): ’We hebben geen enorme orgies’

Pippi (2) heeft down: ’Ze is ons gezin niet tot last, ze is juist een verrijking’