Deel 19: De tatoeagedossiers op tafel

Het online feuilleton Oog van de Naald is een bewerking van het eerste deel van de thrillerserie De Pizarro Dossiers van Griselda Molemans met de Amerikaanse journaliste Fay Pizarro in de hoofdrol. Mike schonk koffie bij in Jake’s aardewerken beker met het logo van de Dodgers en nam tegenover hem plaats aan het bureau. Hij werkte graag samen met Jake Liebgott, die binnen de LAPD pijlsnel carrière had gemaakt. Door de stijgende werkdruk kon zijn team tijdelijk over maar twee onderzoekers beschikken die regelmatig aan andere zaken werden toegevoegd. Dankzij Jake’s intellect en voortvarendheid werd de administratieve achterstand behoorlijk verkleind, maar tot nu toe hadden ze amper voortgang geboekt in het tatoeagedossier. Jake pakte een blauwe documentenmap uit de kast achter hem en spreidde de formulieren en foto’s uit over het bureau. ‘Okay, dit is wat we toe nu toe hebben. Twee jonge vrouwen, allebei toegetakeld in het gezicht en gedrogeerd aangetroffen. De ene ’s ochtends vroeg in Griffith Park in de buurt van het tennispark in Los Feliz, de ander bij de oostelijke ingang van Brookside Park in Pasadena. Gevonden door toevallige passanten die hun hond uitlieten en meteen de politie hebben gebeld’. Mike was naast Jake komen staan en bestudeerde de foto’s van de twee slachtoffers.‘Slachtoffer nummer één is Melinda James, twintig jaar, studente aan een kunstopleiding, werkt parttime in een vintage kledingwinkel. Op haar linkerwang is een sfinx aangebracht’, wees Jake. Mike knikte en pakte de foto van de aantrekkelijke brunette. Na de oproep van de meldkamer was hij naar de Eerste Hulp gereden waar Melinda naar was overgebracht. De politiearts had bloed bij haar afgenomen en haar op sporen van geweld onderzocht. Toen ze voldoende hersteld was van de drogering werd ze door haar ouders opgehaald. Jake had een kopie van het toxicologisch rapport in ontvangst genomen waarin melding werd gemaakt van sporen van nitro-benzodiazepine. ‘Flunitrazepam’, had de politiearts toegelicht. ‘Beter bekend als Rohypnol, een beruchte rape drug. Alleen is het slachtoffer niet verkracht. Plus sporen van Clonazepam. Intraveneus toegediend’. Rechercheur Mike Flohr was naar het adres van Melinda James’ ouders in Burbank gereden. Ze lag in haar voormalige meisjeskamer en was te aangeslagen om vragen te beantwoorden. Hij had in de huiskamer plaatsgenomen waar hij zo goed en kwaad als het ging zich een beeld van Melinda probeerde te vormen door met haar ouders te praten. Anita James was zo in shock dat ze glazig voor zich uitstaarde en haar vraag maar bleef herhalen. ‘`Mijn God, waarom doet iemand mijn dochter zoiets aan?’ Anita’s echtgenoot stelde zich voor als ‘Walter James, accountant’ en had zijn tranen weggeveegd toen hij Mike uitnodigde om plaats te nemen. ‘Melinda heeft geen vijanden voorzover ik weet, maar sinds ze een jaar geleden op de campus is gaan wonen weet ik natuurlijk niet met wie ze allemaal omgaat’, had hij verzucht. ‘Wat ik wel weet, is dat ze populair is, een getalenteerd schilderes en een harde werker. Op de middelbare school heeft ze wel eens een vriendje gehad, maar dat duurde meestal maar kort. Schilderen is haar leven, daar richt ze zich helemaal op’. Mike had enkele telefoonnummers genoteerd, zijn kaartje aan Melinda’s vader overhandigd en afscheid genomen. Vanuit Burbank was hij naar American Vintage gereden, de ruim opgezette winkel in tweedehands kleding met een geel front op Sunset. Bij binnenkomst herkende hij de geur van mottenballen vermengd met de leergeur van afgetrapte cowboylaarzen. Juist toen hij zich voornam de eigenaar te vragen naar de aanwezigheid van het verboden dichloorbenzeen in de mottenballen - wat irritaties aan de slijmvliezen veroorzaakt – liep een flamboyant geklede vrouw op hem af. Golvend hennarood haar omkranste haar smalle, bleke gezicht. ‘Jij moet Mike zijn’, stak ze haar hand uit. ‘Ik ben Jez Bernard. Loop even mee naar m’n kantoor’. Ze ging hem voor naar een kleine ruimte, half verscholen naast de kleedkamers achterin de winkel. Aan een kledingrek in haar kantoor hingen burlesque jurken in zwart en rood met ruches en vetersluiting. Jez sloot de deur en schoof een stoel aan. OVER GRISELDA MOLEMANS Griselda Molemans is werkzaam als onderzoeksjournalist voor print en televisie. Ze schreef acht non-fictieboeken, waaronder Dochters van de archipel, In het voetspoor van de panter en Opgevangen in andijvielucht. Haar nieuwe boek Levenslang oorlog onthult de waarheid over het aantal slachtoffers van dwangprostitutie tijdens de Japanse bezetting van voormalig Nederlands-Indië en verschijnt in 2016.