Dinsdag

De oude Eva komt weer terug. Waar ze eerst bang was weer naar huis te moeten, kijkt ze er nu naar uit. Ze wordt volgende week ontslagen uit het revalidatiecentrum waar ze nu zo’n drie maanden verblijft.

Met voorlopig wekelijkse fysiotherapie en wat hulp aan huis, moet ze het redden, zei de arts. Haar spraak is weer vrijwel normaal, tegen alle verwachtingen in. Ze zoekt soms iets langer naar woorden, maar dat is niets vergeleken met het hersenletsel waarmee we rekening hielden.

"Ik wil als ik thuis ben meteen iets leuks met je gaan doen, Helen. En dan even niet meer praten over deze ellende. Zullen we weer eens een avond op stap gaan?" Ik schrik ervan dat ze dat wil. De laatste keren ging dat gepaard met veel drank- en zelfs drugsgebruik en ik houd haar daar het liefst zo ver mogelijk van weg.

Ik wil haar mijn zorg niet te veel laten merken. "Nou, ik heb een ander plan... Boris heeft mij zaterdag enorm verrast met een klein cadeautje", begin ik ietwat beschaamd. Ze kijkt me vragend aan.

"Hij heeft een heel leuk sloepje gekocht. Als jij en ik nou eens een hele dag gaan varen? Meren we aan op een terras, lekker lunchen..." Haar ogen beginnen te stralen. "Oh wat lijkt me dat heerlijk! Zullen we Bob dan ook meevragen? Of zullen we met z’n vieren gaan? Misschien moet ik het uitgaan inderdaad even laten rusten." Opgelucht haal ik adem. "Ja, dat zou ik nog even niet doen, lieverd. Zorg eerst maar eens dat je je leven weer helemaal op de rit hebt."

Vrijdag

De kinderen kunnen nog steeds 'echt niet' bij Paul en Marleen zijn, dat is te veel onrust voor de zwangere 'prinses'. Paul heeft ze gisteren uit school gehaald, maar hij bracht ze na even snel een ijsje eten terug, omdat Marleen had gebeld; ze voelde zich niet zo lekker...

Mijn moeder is furieus. "Wat een heks is die vrouw! Ze houdt Paul bij de kinderen weg. En wat een slappe hap dat hij het toelaat! Je moet strenger zijn, Helen." Ik voel ook dat ik iets moet doen. Nadat Paul ze gisteren zo snel thuisbracht, heeft Max amper nog iets gezegd. Het raakt hem duidelijk dat hij zijn vader niet ziet en ook Nina vindt het vreselijk.

"Jullie hebben toch laten vastleggen dat jullie samen voor de kinderen zouden zorgen?" vraagt mijn moeder. Ik knik. "Als hij zich daaraan blijft onttrekken, zou ik met juridische stappen dreigen. Hoe gaat het als die baby er is? Zijn Max en Nina dan ook te veel?"

Alle afleveringen van Helen's dagboek teruglezen?

Dat kan hier!