Hoewel? Het zou natuurlijk ook weleens goed uit kunnen pakken. Stel nu dat Josien hem de deur zou uitzetten. Dan zou hij natuurlijk nergens anders naartoe kunnen dan naar mij. Ik zou meteen naar Amsterdam vliegen, hij zou bij me intrekken en we zouden samen nog héél lang en gelukkig leven. Ik zou de leukste stiefmoeder van de wereld worden en dan zouden we samen ook nog een hele lieve baby krijgen. Mijn fantasie sloeg geheel op hol tot ik wakker schrok van mijn ringtone.

LOSLATEN

Hij belde! Zou hij al op straat staan? Ik negeerde de boze geluiden van mijn kamergenoten die graag verder wilden slapen en nam op. Hmm, hij klonk heel vrolijk. Dat had ik niet helemaal verwacht. "Schrok je van het berichtje?", vroeg hij. "Ja natuurlijk", siste ik. "Het spijt me echt enorm!" "Haha, ik was het zelf! Ik dacht: ik zal je even de stuipen op het lijf jagen en doen of ik Josien ben, omdat je mij ’s avonds sms’jes stuurt. Gaat alles goed met je?"

Mijn kamergenoten begonnen nu hardop te protesteren en ik vertrok opnieuw naar de gemeenschappelijke badkamer. Net toen ik begon te vertellen over mijn avonturen onderbrak hij me. "Lieverd, ga nou genieten van je reis. Zullen we afspreken dat we elkaar over een maand weer bellen? We moeten elkaar echt even loslaten." En met die woorden hing hij op.

VAKANTIE

De volgende dag nam ik mijn intrek in het Hilton. Voor een nachtje comfort wilde ik best 130 euro neertellen. Mijn koffer werd naar mijn (eigen!) kamer gebracht en ik ging naar het zwembad. Als ik de luid gillende kinderen negeerde, voelde het hier voor het eerst echt als vakantie. Zou het moederschap eigenlijk wel iets voor mij zijn? Ik wreef over mijn buik. Ik was nu al bijna twee maanden niet meer ongesteld geweest. Toch gek.

SMS-GRAP

’s Avonds bestelde ik een salade op mijn kamer en maakte me daarna voor het eerst in al die dagen weer eens op. Ik bekeek mezelf goedkeurend in de spiegel; ik had al een lekker kleurtje gekregen. Ik trok een sexy jurkje aan en een paar hooggehakte sandalen. Ik was nog steeds geïrriteerd over die stomme sms-grap en het feit dat hij zich totaal niet leek te interesseren voor mijn belevenissen. Ik moest gewoon mooi zijn, altijd zin hebben en me geheel aan zijn wensen aanpassen. Alsof ik een pop was. Een sekspop. Bah. Daar was ik toch veel te goed voor?

En dus toog ik naar de bar en bestelde de lekkerste cocktail die er op de kaart stond. Ik nam een slok en keek toen recht in het lachende gezicht van een wel héél aantrekkelijke man. Blond, blauwe ogen en diepbruin; ik durfde er alles om te verwedden dat hij dol was op surfen. "Ik ben Alex", zei hij met een vet Australisch accent. "Heb je zin in wat gezelschap?"

WIL JE EEN MAILTJE ONTVANGEN ALS ER EEN NIEUWE AFLEVERING VAN DAGBOEK VAN EEN MINNARES ONLINE STAAT?