En eerlijk is eerlijk; Tamara viel best mee. We waren naast elkaar naar het vliegtuig gelopen op Schiphol en hadden gezellig gekletst. Ze verzekerde me meerdere malen dat het nooit haar bedoeling was geweest om verliefd te worden op een negentienjarige.

Zestien jaar ouder

In eerste instantie had ze namelijk gedacht dat hij minimaal midden twintig was. Maar ook zei ze niet eerder zo verliefd te zijn geweest. Dat deed me overigens wel een beetje aan haar twijfelen. Want kom op zeg, hoe kun je als volwassen vrouw mét twee kinderen nou verliefd worden op een jongen die zelf net uit zijn puberteit is? Hoe dan?

Het bleef voor mij een 'ding' dat ze zestien jaar ouder dan mijn zoon was, maar ik kon niet anders dan toegeven dat ze hem dolgelukkig maakte. Ik had Sebas nog nooit zo naar een vrouw zien kijken. En toch kon ik het niet goed naast me neerleggen.

Een of ander baantje

Hoe moest mijn kind nou een zorgeloze start van zijn volwassen leven maken met een vrouw met twee jonge kinderen? Voor hetzelfde geld wilde ze er meteen nog een kleintje bij. Ik zag het al helemaal voor me hoe Sebas met zijn opleiding zou stoppen en een of ander baantje zou nemen omdat hij voor zijn nieuwe gezinnetje moest zorgen.

"Miss, can I have a Heineken please!" Ik schrok op uit mijn gedachten en keek op naar de man die voor me stond. Hij was naar de 'galley' gekomen voor een biertje en betrapte me terwijl ik diep in gedachten verzonken op een van de voorraadkisten zat.

De Wallen

Mijn collegaatje bleef stoïcijns in haar krant kijken. Zijn vriendelijke bruine ogen keken me lachend aan. "Penny for your thoughts", zei hij. We maakten een praatje. Hij was in Nederland voor zaken geweest en woonde zelf in New York.

Hij had zich verbaasd over Amsterdam. In zijn beleving mocht daar alles. Terwijl New York zo progressief en modern leek, had hij in onze hoofdstad dingen gezien die hij niet eerder zag. Hij was door het bedrijf dat hij bezocht, meegenomen over de Wallen en had zijn ogen uitgekeken.

Meisjes van plezier

Ik had glimlachend naar hem geluisterd. Weer hetzelfde verhaaltje. Op een of andere manier vergeet iedereen de musea, de historische gebouwen en de prachtige grachtenpanden; de meisjes van plezier, díe laten pas een onuitwisbare indruk achter.

En wat ik daar nou van vond, van die vrouwen die op die manier hun geld verdienen. Oh zucht. Ga toch weg met je inmiddels schalks kijkende bruine ogen. Ik had helemaal geen zin in zo'n gesprek.

Mam, vind je het erg....

Sebas redde me van de opdringerige Yank. Hij kwam ook gezellig in het keukentje hangen en ik schonk ook hem wat te drinken in. "Mam, je vindt het toch niet vervelend dat ik deze reis bij Tamara op de kamer slaap hè?" Mijn collega keek nu wel op uit haar krant. 'Ja natuurlijk wel!', had ik willen roepen maar ik schudde nee.

"Lieverd, ik wil voor jou eigenlijk alleen maar de makkelijkste weg, dus ik hoop dat je begrijpt dat ik er niet heel hard om sta te juichen dat je met Tamara bent. Maar ik geloof ook dat jullie dol op elkaar zijn. Dus kijk maar hoe het allemaal loopt."

Sebas gaf me een kus op mijn wang en liep terug naar zijn plekje voorin.