„Het begon al toen ik een jaar of 7 was, en ik snoepjes jatte bij de drogist. Smakkend stond ik dan naast mijn moeder bij de kassa, waar de dame achter de balie vertederd 'O, dat mag eigenlijk niet, hè?' knipoogde.”

„De kick die ik van het stelen krijg, is met niets te vergelijken. In mijn dagelijks leven ben ik heel netjes. Zo heb ik mijn studie netjes afgerond, ben ik parttime gaan werken zodra de kinderen kwamen, pronkt er een glimmende trouwring om mijn vinger en staat het eten klokslag 18 uur op tafel.

Scannen

Maar dat 'binnen de lijntjes kleuren' moet worden gecompenseerd door af en toe iets te doen wat niet mag. Inmiddels is winkeldiefstal mijn uitlaatklep geworden en stop ik regelmatig een fles drank, bakje aardbeien of make-up in mijn tas.

De winkels maken het ook zo makkelijk, zeker sinds je in de meeste supermarkten zelf kunt scannen. Hoe verleidelijk is het dan om bijvoorbeeld slechts één flesje bier te scannen in plaats van de volledige sixpack? Geen haan die ernaar kraait!

Gezin

En als ze er dan toch achter komen? Tja, dan houd ik mij gewoon van de domme. Zoals ik al zei, niemand verwacht dat ik af en toe iets meeneem zonder te betalen. Want mijn gezin ziet er dag in dag uit, uit om door een ringetje te halen en mijn man en ik zijn beiden hooggeschoold en welbespraakt. Ik ben er met zelfscannen weleens uitgepikt voor controle, maar vooralsnog kwam ik er vanaf met 'Sorry, in het vervolg let ik beter op. Het was een lange week.'

Maar ik wil natuurlijk niet dat mijn man en/of kinderen iets merken. Als ik boodschappen met hen doe, kijk ik daarom ook extra uit. Dan loop ik bijvoorbeeld naar een ander gangpad en gooi ik snel een appel in mijn tas, of ik scan iets expres niet en verfrommel het bonnetje direct.

Het liefst ga ik dan ook alleen naar de winkel, maar dat lukt niet altijd. Ik kan mijn kinderen nog niet alleen laten en mijn man wil soms ook gewoon mee. Soms neemt één van mijn kinderen een klasgenootje mee. Dat moet dan ook mee naar de supermarkt. Dan baal ik want dan moet ik mij inhouden.

Alarm

Tijdens mijn pubertijd - toen ik interesse kreeg in make-up en kleding - vond mijn moeder mijn keuzes maar niets. Daarom ging ik weleens met vriendinnetjes naar de stad, waar ik er altijd voor zorgde dat ik een dikke trui of jas droeg.

In de pashokjes trok ik dan leuke shirtjes aan die ik vervolgens niet meer uitdeed. De kick die ik kreeg als ik door de beveiligingspoortjes kwam zonder dat het alarm ging, was fantastisch en zorgt ervoor dat ik nog regelmatig naar zo’n moment verlang.

Gepakt

Tegenwoordig is kleding een stuk beter beveiligd, zeker in duurdere winkels, en is het moeilijker om iets mee te nemen. De consequenties van gepakt worden zijn nu ook groter: ik heb nu immers man en kinderen.

Dat maakt aan de ene kant de kick groter, aan de andere kant zorgt het ervoor dat ik nu drie keer nadenk voordat ik kleding meeneem. Maar helemaal stoppen met stelen, is voor mij geen optie.

Kick

Ik kan niet zonder die kick, zou het leven dan ontzettend saai vinden. Soms vind ik het lastig dat ik lieg tegen mijn gezin. Om mijn schuldgevoel te verkleinen, steel ik soms ook iets voor hen. Lego of een mooie stropdas of zoiets.

Tot nu toe is het altijd goed gegaan. Ik heb door de jaren zo mijn trucjes ontwikkeld en die werken goed. Voorlopig ben ik nog die moeder op het schoolplein waarvan je nooit verwacht dat haar luxe lippenstift en mooie oorbellen onrechtmatig verkregen zijn.”

** De proef is eerst alleen voor medewerkers bij het hoofdkantoor in Zaandam.

Jij op VROUW.nl

Wil jij net als E. - al dan niet anoniem - iets opbiechten?

Dan kan dat hier!