Hulde aan de aambeien-mevrouw!

Ik ben niet zo van de spreukjes - een uitzondering daargelaten. Persoonlijk ben ik wel een groot fan van de zin What Susie says of Sally, says more of Susie than of Sally, maar daar houdt het ongeveer op. Maar welk ingenieus bedacht zinnetje ik ook tegenkom, het zet me altijd wel even aan het denken. Zo las ik gisteren: When you truly don’t care what anyone thinks of you, you have gotten dangerously close to something called freedom. Aan de verkeerde kant van veertig In mijn leeftijdsklasse (aan de verkeerde kant van veertig) is het statement zo populair dat je de gedachte in allerlei varianten voorbij ziet komen. Want nu we weten waar Abraham de mosterd haalt, zou het fijn zijn als we schijt konden hebben aan wat er van ons gevonden wordt en we eindelijk kunnen zeggen en doen waar we zin in hebben. Zonder ons ook maar iets aan te trekken van wat een ander ervan vindt. Op naar ultieme vrijheid. Ik vind het een goed plan, dus ik begin er vandaag mee. Vol goede moed. Ik besluit naar Het Kruidvat te gaan om een prijsklapper tandpasta in te slaan. Het kan mij niets schelen wat iemand daarvan vindt. Zo, dat is één. Ik overweeg nog even om mijn kaplaarzen aan te trekken, omdat de kleur ervan zo mooi past bij mijn mosgroene jurkje, maar laat die gedachte snel varen als ik denk aan de gezichten van mede-prijsklapperpakkers en een snoevende blik van de caissière. Alle begin is moeilijk Het is een graad of 23 buiten en droog. Ik troost mezelf, nu ik voel dat ik faal, met de gedachte dat alle begin moeilijk is en ik niet meteen moet overdrijven. Als ik in de rij bij de kassa sta, met tandpasta maal zes onder mijn arm, hoor ik een uit de kluiten gewassen vrouw voor mij tegen het meisje achter de counter zeggen: "Een tube aambeienzalf graag, maakt niet uit welk merk. Als het maar werkt. Weet je wat? Doe er maar twee." Binnenbilse kwelling Ze kijkt achterom, recht in mijn gezicht. Mijn ogen zijn iets groter dan normaal het geval is. Zonder blikken of blozen en ongevraagd licht ze toe dat de binnenbilse kwelling ontstaan is na het advies van de verloskundige, tijdens het werpen van haar eerste spruit. De vrouw die ervoor geleerd had, verzekerde haar dat als ze net deed alsof ze moest poepen het kindeke in no-time in haar mollige armen zou liggen. Wat ze er niet bij vertelde, was dat de aambeien bij die actie in de bonus waren. Op pad met een missie Nou moet je weten dat ik een sterk visualiserend vermogen heb en echt niet op de mond gevallen ben. Maar zoveel openhartigheid werd zelfs mij te gortig en ik kon niet meer dan een klein 'wat erg voor je' uitbrengen. Met in elke hand een tube zwaaide ze nog naar me en riep ze: "Komt wel goed!" En toen dacht ik, zou ze het ook gelezen hebben? De spreuk van de dag? En ging ze net als ik op pad met een missie, op zoek naar ultieme vrijheid? Hulde aan de aambeien-mevrouw Ik heb het opgegeven en dat is maar goed ook. Anders tref je mij misschien ooit aan, struinend over de markt, in mijn blote kont, alles hardop zeggend wat ik denk. Omdat ik daar toevallig zin in heb en het mij geen bal kan schelen wat iemand ervan vindt. Maar: Hulde aan de aambeien-mevrouw! In mijn optiek komt ze dangerously close to something called freedom. JIJ OP VROUW.NL Heb jij ook een grappig, bizar, ontroerend, mooi en/of onvergetelijk verhaal dat je met ons wil delen? DAT KAN DAN HIER...