Deel 470: ’Ik begin zelf ook te huilen’

Maandag Ondanks de geforceerde reden dat Boris en ik een dagje sauna planden, hebben we een leuke dag gehad. We hebben veel gepraat, maar ook onze rust gepakt. Ik wilde niet dat Boris ging squashen met Marcel. Uitstel van executie natuurlijk, want uiteindelijk komt de afspraak er wel. Maar eerst wilde ik tijdrekken. Nu heb ik dat gedaan en zal ik óf iets nieuws moeten verzinnen óf Marcel moeten bellen om opheldering te vragen óf het allemaal gewoon op z’n beloop laten. Dat laatste lijkt het makkelijkst. Maar het kan ook de grootste gevolgen hebben. Wat als Boris dit bedrog ontdekt? Ik denk dat hij mij zo uit het huis zet. „Waar denk je aan?” Rose is net de woonkamer binnengekomen en ziet mij blijkbaar in peinzende houding met een kop koffie in mijn handen uit het raam staren. Even overweeg ik haar in vertrouwen te nemen. We kunnen het zo goed met elkaar vinden, ze voelt een beetje als een dochter voor me. Ik schud mijn hoofd. „Niets bijzonders. Ik was gewoon in gedachten”, antwoord ik. Ze komt op me aflopen, slaat even kort haar armen om me heen en geeft me een zoen op mijn wang. „Als je je hart bij mij wil uitstorten, waarover dan ook, dan kan dat, hè?” Ik schiet vol, zonder dat ze het merkt; ze heeft zich alweer op Holly gestort. Donderdag Nina stormt via de voordeur het huis binnen. Haar fiets heeft ze tegen de gevel gegooid. Normaal gesproken komt ze altijd achterom. Ook haar manier van de trap op denderen, maakt duidelijk dat er iets aan de hand is. Nog voordat ik boven ben, heeft ze de armen van Rose al weten te vinden. Die was boven bezig en hoorde de herrie ook. Nina snikt het uit, ik sta er verloren bij. „Hij heeft een ander”, versta ik tussen de uithalen door. Dat moet over haar vriendje gaan. Of beter: haar ex-vriendje. Ik heb zo met haar te doen, dat ik zelf ook begin te huilen. En ook bij Rose rollen de tranen over haar wangen. Als drie weekdieren staan we een paar minuten aan elkaar vastgeplakt. „Hij mocht met ons mee op vakantie, hij kwam hier bijna iedere dag: hoe kan dit nou?” Ik wil een relaas starten over mannen en dat het allemaal beesten zijn, maar slik mijn woorden in. Ze heeft daar niets aan nu. Ik strijk over haar lange haar en zeg dat ze er beter nu achter kan komen dan als ze getrouwd is en drie kinderen heeft. Ook aan die loze woorden heeft ze niks. Dit verdriet moet slijten. Deel 470 staat in het nieuwe VROUW Magazine (iedere zaterdag bij De Telegraaf) maar als premiumlid kun je het nu al online lezen.