Ik weet nog hoe ik een 1 kreeg voor een toets, omdat ik die had gemaakt in een zelfbedacht cool rond handschrift. Fout, want je moest in net zulke hanenpoten schrijven als zij. Maar huiswerk? Ik kan me echt niet herinneren dat ik dat in die klas al had. Dat kreeg ik pas in de laatste groep van de basisschool, als een soort van generale voor de middelbare school.

Dodelijk vermoeiend voor ons allebei

Hoe anders is dat tegenwoordig? Mijn zoon heeft bergen huiswerk. Topografie, Spaans van de plusklas, spelling, boekverslag, een natuurtekening maken, en ga zo maar door. Dodelijk vermoeiend. Voor hem, maar ook voor mij. Want als je bijna 9 bent, is dat hele concept huiswerk nog niet iets wat heel erg vanzelf gaat.

Neem topografie. Standaard begint mijn gup daar hooguit twee dagen van tevoren aan, na heel veel en lang jengelen van mijn kant. Na 5 minuten geeft hij zijn papier aan mij. "Overhoor me maar." De eerste keer trapte ik daar nog in - ik heb op zich best een briljant kind namelijk - maar toen hij alleen Appelscha goed had, gaf ik het terug. "Maar ik kan het niet alléén leren", jammerde hij.

Uit schuldgevoel toegeven

Ik was even van mijn stuk gebracht. Als moeder die veel te hard en te vaak werkt, heb ik net iets te vaak de neiging om uit schuldgevoel toe te geven aan mijn kind. Ik zat dus drie kwartier met een best wel chagrijnig gezicht de steden en wateren van Noord-Nederland in het hoofd van mijn kind te stampen. ("Neehee schat, dat is Vlieland. Gebruik nou mijn ezelsbruggetje: TV-TAS.")

's Avonds verklaarde mijn beste vriendin me voor gek. Of ik soms van plan was om totdat hij van de universiteit kwam, zijn huiswerk samen met hem te leren? Ik vond dat argument valide genoeg om mijn zoon de dag erna te dwingen om het zelf te doen. Dat lukte, maar ik moest nog steeds heel veel mopperen, dreigen en zeuren om hem te laten beginnen.

Op het allerlaatste moment

Met zijn boekverslag begon hij vijf weken te vroeg, om na twee dagen noeste arbeid te stoppen en de rest te bewaren tot het allerallerlaatste moment. Ik heb stress van dat huiswerk. Ik zit zelf tot over mijn oren in het werk, en vind het af en toe best een uitdaging om daarnaast de supervisie over de volle to-do lijst van mijn nageslacht te voeren. Wat niet helpt, is dat ik zelf niet echt het goede voorbeeld geef.

Ik begin overal te laat aan, en kom alleen in actie als de deadline bijna verstreken is. Plannen en timemanagement is niet mijn sterkste kant. Gisteren had Caesar een toets Spaans, waarvan ik niet op de hoogte was. Hijzelf was het helemaal vergeten. Hij had een 7, maar er gaat volgens mij heel snel een tijd komen dat hij er niet zo makkelijk vanaf komt.

Planner op de ijskast

Ik ga vanaf januari een planner op de ijskast hangen waarop hij al zijn huiswerk moet vermelden. En dan ga ik hem dwingen om er ruim op tijd mee te beginnen. Maar hoe ik dat ga doen? Ik heb werkelijk geen idee.

Praat mee

Vind jij het ook zo lastig, al dat huiswerk van je kind(eren)? Hoe zorg jij dat hij/zij alles op tijd afheeft? Heb je bepaalde trucs, of laat je het ze helemaal zelf oplossen? Praat mee!