Zo herken je kampeertype nr. 1: Heleen de supermoeder

Als de kinderen het maar naar hun zin hebben! In elk cliché zit een kern van waarheid. Geen haar op je hoofd piekert er nog over een camping te kiezen zonder zwembad en WiFi. Heleen lacht je zelfs vierkant uit als je vertelt over jullie natuurvakanties van afgelopen jaren. „Mijn hemel”, reageert ze met rollende ogen, „zijn jullie überhaupt aan jezelf toegekomen? Nee? Dat dacht ik wel. De hele dag badmintonnen en kwartetten met je kindjes zeker? Wat zullen jullie gaan genieten deze weken.” Stapels pannenkoeken Je ontmoet Heleen op de spelletjesmiddag van de camping. Ze bakt met de hulp van enkele andere moeders stapels pannenkoeken op een paar kooktoestellen tegelijk. „Mamaaa”, roepen haar blonde kinderen om de beurt, ongeduldig wachtend in de rij met een leeg bordje, „niet praten, we hebben honger!” Onzin, want Heleen kan praten en bakken tegelijk. Heleen is namelijk een supermoeder, die niet alleen vindt dat de kinderen het naar hun zin moeten hebben, ze doet daar ook haar stinkende best voor. „Kinderen moeten zich kunnen vervelen”, vindt Heleen als jullie ’s avonds met de mannen aan de kantinebar hangen. Intussen zit oppas Nina voor jullie tent, zich hopelijk te pletter te vervelen. Nina is via Heleen geregeld, ze heeft een whatsapp-groepje van campingmeisjes die graag een paar uur komen oppassen met een uurtarief waarvoor je thuis geen enkele puber van de bank krijgt. Net zo druk „Vervelen? Daar geef jij ze geen enkele gelegenheid voor, schatje”, reageert haar man met een grijns. „Jij weet daar niets van, lieverd.” Heleen giet haar laatste restje wijn achterover. „Iedereen hetzelfde recept?” Ze zwaait naar de jongen achter de bar: „Kun je er nog een bakje pinda’s voor noppes bij doen?” „Kijk...” Heleen richt zich tot jou: „Frank vindt het heerlijk om urenlange fietstochten te maken. Prima schat”, ze tuit haar lippen naar manlief, „jij hebt ’t het afgelopen jaar zo druk gehad, geniet er maar van.” Jouw vent kijkt je aan met zo’n blik... Je móet wel reageren. „Schrijf dat maar op je buik”, zeg je hem, „ik heb het net zo druk gehad!” „Ja, maar voor ons is het toch anders.” Heleen kijkt je samenzweerderig aan. „Het komt uiteindelijk toch op ons, de moeders, neer. Als ik even geen zin heb, wordt er gegeten bij de snackbar.” „Maar ik doe vrijdag met de kinderen mee aan de fietspuzzeltocht”, vertelt Frank, „en dan mag Heleen lekker een dagje doen waar zíj zin in heeft.” Beteuterd Die vrijdagochtend staan jullie met de laatste beschikbare huurfietsen klaar voor de kantine. De stemming is feestelijk, de speurtocht blijkt een van de hoogtepunten van het seizoen. Als de route met strikvragen wordt uitgedeeld, komt Heleen aanrennen. „Lieverd, jullie zijn de broodjes vergeten die ik had klaargemaakt.” „Wij hebben een all-in arrangement, schatje.” Frank geeft het tasje terug: „Bewaar het maar lekker voor jezelf, voor straks.” „Wij gaan lekker patat eten onderweg”, gilt een van de kinderen. En dan vertrekken jullie in een lange colonne het bos in. Als je omkijkt, zie je Heleen nog beteuterd zwaaien. Klaar voor een lange dag lekker doen waar ze zelf zin in heeft...