De Stiefmoeder deel 1: ’Zachtjes duw ik hem terug op de bank’

Zaterdag

Arm in arm lopen mijn beste vriendin Fay en ik over het Eendrachtsplein. Ik ken Fay al sinds de basisschool. Met veel vriendinnen verwaterde het contact nadat ze kinderen kregen, maar niet met Fay. Ze is zelf moeder van de vijfjarige Lilly, maar verzucht regelmatig dat ze begrijpt waarom ik een andere route heb gekozen. Als Lilly bij haar vader slaapt, zetten Fay en ik daarom de bloemetjes buiten.

Vannacht is zo’n nacht. We begonnen met een heerlijk diner, liepen om het eten te laten zakken een ronde door de stad en sloten de avond af op de Witte de With. Terwijl we ietwat aangeschoten op onze Uber staan te wachten, valt mijn oog op een knappe verschijning een paar meter verderop. Ik herken hem direct. Leroy, uit Den Bosch. We zijn al vaker een ‘match’ geweest op Tinder en hebben zelfs ooit afgesproken. Toen stond ik op het punt om voor een halfjaar naar het buitenland te gaan en had écht daten niet zo’n zin. Maar nu ik hem weer zie, ben ik op slag verliefd op zijn heerlijke lippen, stoppelbaardje en prachtige ogen die de mijne inmiddels ook hebben gevonden. Als twee magneten worden we naar elkaar toegetrokken en nog voor ik het goed en wel door heb, steek ik mijn hand vooruit: ‘Dat is lang geleden…’ Een grote, sterke hand omhult mijn trillende vingers. ‘Zeker! Weet je nog wie ik ben?’ En of ik dat weet.

‘Eh, aarde aan Sanne?’ Geen reactie. ‘Hallo?’ Fay tikt op mijn schouder. ‘De Uber is er. Gaan we?’ Ik hoor mezelf zeggen dat ik nog even blijf en nadat ik Fay heb moeten beloven haar te appen als er iets is, stapt ze de auto in. Mijn blik heeft die van Leroy nog geen moment losgelaten. Als hij aanbiedt me naar huis te begeleiden, kan ik niet anders dan instemmen. We besluiten te lopen. Een goede zet, want onderweg komen we allebei een beetje los. Oké, Leroy dus. Hij is inmiddels 39, woont nog steeds in Den Bosch en is tegenwoordig student-af en floormanager en adviseur bij een mannenkledingzaak. Dat verklaart direct waarom hij eruit ziet om door een ringetje te halen. Weinig dingen zo sexy als een man die weet hoe hij zich moet kleden.

De tijd vliegt voorbij en als we bij mijn voordeur zijn aangekomen, voel ik dat we nog lang niet zijn uitgepraat. ‘Wil je nog even mee naar binnen?’ vraag ik daarom. Ik weet dondersgoed dat ik ‘nog even’ weg had kunnen laten, maar wil niet te gretig overkomen. ‘Ik weet het niet hoor. Zo gezellig vond ik het niet’, antwoordt hij plagerig. Met een ondeugende grijns om zijn lippen en pretlichtjes in zijn ogen ritst hij zijn jas open.

We hebben allebei twee glazen wijn achter de kiezen als ik voorstel een spelletje te doen. Pesten. Normaal ben ik hier een kei in, maar de spanning die tussen ons in hangt leidt me zo af, dat ik binnen de kortste keren met twee handen vol kaarten zit en hij triomfantelijk ‘laatste kaart’ uitroept. Nog geen seconde later ligt ook die op de stapel en is het game over. Als hij opstaat om zijn winst te vieren, doe ik hetzelfde en geef ik hem een knuffel: ‘Gefeliciteerd met de overwinning’, zeg ik quasi beledigd terwijl ik mijn hoofd tegen zijn borstkas laat rusten en zijn aftershave opsnuif. Ik kijk omhoog. Weer die ondeugende grijns om zijn lippen: ‘Nou, mevrouw… wat is mijn prijs?’ Zachtjes duw ik hem terug op de bank, ga ik bovenop hem zitten en fluister ik in zijn oor: ‘Dat ben ik…’

Meer VROUW

Wil je niets van VROUW missen? Speciaal voor de trouwste lezeressen versturen we elke dag een mail met al onze dagelijkse hoogtepunten. Abonneer je hier.