"Al zolang als ik mij kan herinneren, werd alles wat ik wilde afgekraakt. ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ luidde het credo thuis. Het zorgde ervoor dat ik een ongelukkig kind werd. Trok ik wel een keer mijn mond open om er iets van te zeggen, werd dat weggewuifd. Wat ik te vertellen had, dat deed er niet toe. Op mijn 23e raakte ik mede hierdoor depressief."

"Vroeger was ik extreem perfectionistisch. Ik kwam niet in beweging, tenzij ik zéker wist dat niemand er kritiek op zou kunnen hebben. Mijn perfectionisme hangt natuurlijk samen met mijn faalangst. Als iemand naar tegen mij deed, dacht ik altijd dat het mijn eigen schuld was. Ik haalde mezelf constant naar beneden. Waarom zou ik überhaupt mijn mond opentrekken? Alles wat ik zei was toch onbelangrijk?"

Onzeker

"In de derde klas van de havo had ik een spreekbeurt. Voor die klas staan, vond ik verschrikkelijk. Ik was ontzettend zenuwachtig. Toen ik tijdens mijn spreekbeurt per ongeluk een woordje in het Tilburgse dialect zei, lag de hele klas in een deuk. Ik kon wel door de grond zakken van schaamte. En dit is nog maar één voorbeeld."

"Vorig jaar, na de zoveelste lezing waarbij ik het in mijn broek deed van angst, besloot ik dat er iets moest veranderen. Ik confronteerde mezelf met mijn angsten. Op die manier ontdekte ik waar ik steeds op vastliep en loste het op eigen houtje op. Dit ging niet vanzelf, maar het ging steeds beter. Mijn zelfvertrouwen groeide, evenals de zin om dingen te ondernemen."

TV-show

"Ik begon modellenwerk te doen en dat vond ik zó leuk, dat ik meer wilde. Ik nam een gok en dacht dat ik misschien ook wel kon acteren en presenteren. Ik kwam met het online tv-programma Untold en ik vond een partij die mij ermee wilde helpen. Voor ik het wist waren we drie afleveringen verder en wisten steeds meer mensen de show te vinden."

"Nu ik erop terugkijk, ben ik blij dat ik van mijn faal- en spreekangst bevrijd ben. Ik ben jarenlang met de grond gelijk gemaakt. Vroeger maakte mij dat onzeker, nu sterkt het mij juist. Ik besef dat wanneer ik iets wil, ik daarvoor moet gaan. Mijn hart moet volgen. Ik werk 7 dagen per week, maar zo voelt het niet. Ik ben juist veel fitter en heb veel meer zelfvertrouwen. Ik ben niet meer dat meisje van tien jaar geleden. En daar ben ik heel blij om!"