’Veiligheid in deze wereld begint thuis’

Angstig kinderen

„Hoe groot of klein een kind ook is; als het bang is voor oorlog en geweld is het eerste dat je doet een vraag stellen: ’Vertel eens, lieverd?’ Angstige kinderen zijn vooral bezig met emoties en het geruststellen met informatie als ’Iran is heel ver weg hoor’ of ’papa en mama zullen je altijd beschermen’ gaat niet werken. Dat is veel te rationeel.”

„Jij bent ook niet gerustgesteld door een opmerking als ’In de geschiedenis van Europa is het weleens dreigender geweest dan in deze tijd’. Zulke opmerkingen vallen slecht als jij met klamme handjes de afstandsbediening vasthoudt.”

Leeglopen

„Wat dat betreft kun je de emoties van kinderen zien als een volle blaas: om rust te creëren, is leeglopen het belangrijkste. Met één belangrijk verschil: emoties ’lopen in stukjes en beetjes leeg’. Niet -zoals een blaas - in één keer.”

Vraag je kind(eren) om te vertellen. ’Vertel eens…’, ’Heb je dit gehoord?’, ’Wat vind je er van?’... Maar verpak nooit je eigen verhaal in je vragen. Daar bedoel ik vragen mee als ’Toen ik gisteren naar het nieuws keek… heb jij dat dan ook?’ of een reactie als ’Ja, dat vindt mama ook…’ Dat zijn géén handige opmerkingen als je een kind wilt laten (uit)praten over grote emoties. Want daarmee sluit je juist eigenlijk de deur naar die emoties.”

Verbalen vaardigheden

„Kinderen vertellen hun verhaal op een totaal andere manier dan volwassenen. Met al onze verbale vaardigheden gaan we er eens ’goed voor zitten’ en hebben over het algemeen een gesprek met een kop en een staart. Kinderen vertellen hun verhaal in stukjes en beetjes. Dus als ze een boterham eten, vanavond aan tafel nog een beetje en morgen… Overmorgen…”

„Al die stukjes en beetjes mag jij uiteindelijk in chronologische volgorde leggen. Dat is meteen ook mijn belangrijkste advies: ’Laat je kind altijd uitpraten’. Rust bieden is echt véél belangrijker dan vertellen hoe het zit en wat we eraan zouden moeten/kunnen doen.”

Buikpijn

„Soms verloopt die communicatie zelfs zonder woorden, vertelt hun gedrag en/of lijf dat ze zich zorgen maken. Dan zijn ze sneller aangebrand, hebben buikpijn of hoofdpijn of kunnen zich slechter concentreren. Het is verstandig om daar alert op te zijn en dezelfde vragen te stellen. Voorkom vragen als ’Maak je je zorgen over…?’”

„Vertel wat je ziet en nodig uit om hun verhaal te vertellen (’Ik zie je somber boven je tekening zitten, vertel eens…?’). De kans bestaat namelijk dat het leven van jouw kind - terecht - gewoon is doorgegaan en hij/ zij zich, na alle zorgen over de wereldproblematiek, inmiddels gewoon weer druk maakt over een ruzie met een vriendje. Ook daar moet ruimte voor blijven!”

Beschutting

„Kinderen die angstig zijn, vragen niet om een ’grote mensen oplossing’ maar zoeken beschutting. En die bied je ze als je ze laat uitpraten, je armen om ze heen slaat en er allereerst voor zorgt dat de plek thuis veilig en goed genoeg is om altijd naar terug te gaan.”

„Dus laat ook de - eventuele - irritaties tussen jou en je partner even rusten en zorg dat thuis een plek is zonder onderhuidse spanningen. In ieder geval niet die spanningen waarop je zelf invloed hebt. Want veiligheid in deze wereld begint thuis. En dat is misschien wel het allerbelangrijkste wat we moeten beseffen.”