Dagboek van een Minnares deel 259: ’Met kloppend hart schrijf ik me in op een datingsite voor sugarbaby’s’

null Zaterdag Ik druk nogmaals hard op de bel bij Josien en Mark. Het kan me niet schelen dat het midden in de nacht is en ik het hele huis wakker bel. Ik wil Mark gewoon zien. Mijn telefoon piept. Mark. ’Ga naar huis, Laura. Ik bel je gauw,’ appt hij. Ik ben zo teleurgesteld. Hij woonde toch bij mij? Waarom ligt hij bij zijn vrouw in bed nu hij ziek is? Boven gaat het licht aan en een raam open. „De politie komt er zo aan,” dreigt Josien. Ik gil terug dat de politie wel wat beters te doen heeft en slinger er wat scheldwoorden achteraan, totdat in meerdere huizen het licht aangaat. Ik bedenk dat ik te veel heb gedronken om te rijden en dat ik een probleem heb als de politie inderdaad verschijnt. Dus uiteindelijk ga ik toch maar naar huis. Dinsdag Als het kabinet besluit dat de horeca dichtgaat, heb ik echt een probleem. Ik spreek nu met mensen bij koffietentjes af, omdat dat bij mij thuis niet te doen is tussen de babyspullen en ik geen geld heb om een kantoor te huren. Tatjana, alleen bekend van een datingshow, maar wel met meer dan 50.000 volgers op Instagram, is op zoek naar een nieuwe manager. „Ik wil een boek schrijven,” zegt ze. „Ik heb een anorexiaverleden en wil andere meisjes helpen.” Dan gaat mijn telefoon. Het kinderdagverblijf. „Ella snottert,” zegt de crècheleidster. „Kun je haar komen halen?” Geïrriteerd vraag ik of ze koorts heeft, maar ’het protocol’ schrijft voor dat verkouden kinderen ook moeten worden opgehaald. Shit. Zo kan ik toch nooit een bedrijf opstarten. Ik zeg dat ik er over twee uur ben, zodat ik mijn gesprek met Tatjana kan afronden. Die heb ik in elk geval binnen. Al vraag ik me af of ik op korte termijn veel geld aan haar zal verdienen. Met buikpijn kijk ik ’s avonds naar de persconferentie en maak me zorgen. De horeca dicht. Evenementen afgelast. Mijn salaris wordt nog doorbetaald tot januari, maar hoe moet ik daarna nu rondkomen? Ik wou dat ik een rijke man had. Mijn telefoon piept. Angela. Dat we het de komende tijd nu maar extra gezellig moeten maken samen. Zucht. Ik wil best spannende seks met haar, maar ik heb geen behoefte aan een relatie. Dan kan ik het niet laten en app naar Mark. Eigenlijk wilde ik dat niet, maar de drang om contact met hem te hebben is sterker dan ikzelf. Hij reageert snel. ’Het gaat nog steeds niet goed,’ zegt hij. ’Ik word opnieuw op corona getest, maar kan pas donderdag terecht en moet helemaal naar Alkmaar.’ Meteen slaat mijn boosheid om in onrust. Ik zie ineens visioenen van Mark op de IC. Of erger. Tot hij appt dat ik zijn gezin echt met rust moet laten. ’Josien heeft het zelfs al over een straatverbod.’ Tuurlijk. Dat kan er ook nog wel bij. Maar dan wil Mark toch weten of ik dat sexy kanten setje aan heb dat ik van hem heb gekregen. Wat denkt ’ie wel? ’Nee,’ app ik terug. ’Dat is versleten. En ik wacht op een nieuw verjaardagscadeau.’ Hij reageert niet. Ik check mijn banksaldo dat snel slinkt. Toch zal ik mijn werkkamer moeten opknappen tot een kantoor waar ik ook mensen kan zien. En opnieuw overweeg ik Linda te vragen om twee dagen per week op Ella te passen. Donderdag Linda is dolblij dat ik Ella bij haar breng. Ik snap het ook wel, Ella begint steeds meer op Tom, haar overleden man te lijken. Ella is het enige dat ze van hem heeft. Ze heeft zich goed voorbereid: er staat een volledig ingerichte box in de kamer en Linda heeft een tweedehands bedje én een kinderwagen aangeschaft. Ik krijg het er een beetje benauwd van, zeker als Linda over een bezoekregeling begint die ze ‘vast wil leggen’. Ik antwoord dat we eerst maar eens moeten kijken hoe het ons allemaal bevalt en dat vindt ze goed. Ik rijd naar de bouwmarkt om een paar potten verf te halen. Nu heb ik tenslotte tijd om mijn werkkamer goed aan te pakken. Maar als ik thuiskom en de spulletjes van Ella zie, slaat de eenzaamheid me ineens om het hart. Doe ik er wel goed aan om mijn dochter bij een wildvreemde vrouw achter te laten? Ik ben bijna blut, ik kan niet anders. Ik doe het voor mijn kind, houd ik mezelf voor. Maar als ik even later sta te schuren, kan ik nergens anders meer aan denken dan aan Mark, die nu wordt getest, aan Ella, waarvan ik maar hoop dat er goed voor haar wordt gezorgd, en aan mijn financiële toekomst. Had ik toch mijn baan moeten houden? Dan had mijn collega weer een sugardaddy mogen zoeken. En ineens brengt dat me op een idee. Misschien is dat tóch ook wel iets voor mij. Ik heb nu een oudere minnaar die geen tijd en aandacht en zeker geen geld aan me besteedt. Als ik nu eens op zoek ga naar iemand die ook een jonger vriendinnetje wil en mij wel aan alle kanten wil verwennen? Ik ga achter mijn laptop zitten en binnen de kortste keren heb ik een site gevonden waar zich jonge vrouwen – sugarbaby’s - kunnen melden die op zoek zijn naar een rijke man. Met kloppend hart maak ik een profiel aan. Ik ben benieuwd wat er gebeurt… Als eerste een seintje als er een nieuwe aflevering van Dagboek van een Minnares online staat? Meld je dan aan voor onze exclusieve WhatsApp-dienst: Zet het nummer 06-13651435 in je contacten. Stuur de tekst ’dagboek aan’ via WhatsApp naar bovenstaand nummer NB: je ontvangt geen bevestiging van je aanmelding Vanaf nu word je als eerste op de hoogte gesteld van de publicatie van een nieuwe aflevering. Snel en gemakkelijk via WhatsApp! Afmelden? App ’dagboek uit’ naar hetzelfde nummer. Meer weten over deze WhatsApp-dienst? Klik hier!

Dagboek van een Minnares deel 259: ’Met kloppend hart schrijf ik me in op een datingsite voor sugarbaby’s’

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

Dagboek van een Minnares deel 379: ’Ze zit naakt met alleen een paar dure laarzen aan bovenop mijn minnaar’

Paragliden over de Mont Blanc: ’Hangend in mijn tuigje wil ik het liefst mijn moeder bellen’

Ernst Jansz (74): ’Doe Maar kan niet meer, nu Henny er niet meer is’

Opvoedtips uit de oude doos getest: ’Maar nu ga ik dood van de honger!’