Deel 494: ’Ik had verwacht dat Boris mijn plan zou weglachen’

Woensdag Ik had me mijn leven anders voorgesteld, concludeer ik, terwijl ik met een kop koffie in de tuin zit om een break van mijn werk te nemen. Rose is met Holly naar de kinderboerderij, zodat ik meters kan maken. Toch schiet ik niet op. Ik heb er geen zin in. Ik weet niet of ik dit werk nog heel lang wil blijven doen. Alle onderwerpen zijn al wel een keer in mijn teksten aan bod gekomen, ik heb steeds vaker het idee dat ik moet plaatsmaken voor ’aanstormend talent’. Ik ben voornamelijk nog bezig met het herschrijven van websites en het maken van commerciële teksten en laat dat nou net zijn wat ik niet wil. Gisteren sprak ik mijn onvrede voor het eerst hardop uit tegen Boris. „Wat zou je dan willen?” vroeg hij terecht. Ik haalde mijn schouders op. Stoppen met schrijven en niets doen is geen optie. Financieel kan het makkelijk, maar ik zou thuis al snel van verveling tegen de muren opvliegen. Ik zou wel een leuke lunchroom willen starten. En dan open zijn van 10.00 tot 16.00 uur. Ik heb alleen geen horeca-ervaring; al kan ik wél de beste broodjes van de wereld maken, zeggen mijn kinderen. „Waar denk je aan?” wilde Boris weten. „Nou ja, een broodjeszaak lijkt me wel wat. Ondernemen trekt me wel. En dan kan Max mij helpen opstarten, die neemt toch een tussenjaar.” Ik had verwacht dat Boris mijn plan zou weglachen. Wie maakt er nou zo’n carrièreswitch? Maar hij schoof zijn laptop aan de kant en keek me geïnteresseerd aan. Niet veel later bekeken we samen online een leegstaand pand in ons dorp. En hoewel er nog geen enkele knoop is doorgehakt, begin ik er steeds enthousiaster over te worden. Ik kan mijn schrijven er altijd nog naast blijven doen. Of weer oppakken als dit niets wordt. Ik zie mezelf al staan in een eigen zaak, met allemaal gezellige mensen die komen aanwaaien. Vanavond tijdens het diner dit plan maar eens met de kinderen bespreken. Vrijdag Max zet zijn laptop voor mijn neus op de keukentafel en komt naast me zitten. Enthousiast laat hij een ontwerp zien voor een lunchroom. Hij heeft ook wat schetsen voor een logo gemaakt. Het ziet er geweldig uit; ik wist niet eens dat hij dit kón. Max ziet het plan helemaal zitten. En waar het begin deze week nog een idee in mijn hoofd was, begint het steeds meer vorm te krijgen. Eva zou wel een paar avonden in de week een diner willen verzorgen. „Zonde dat je dan dicht zou zijn!” Volgende week heeft Boris een bezichtiging gepland. Ik kan bijna niet geloven dat het misschien werkelijkheid kan gaan worden. Dit deel staat in het nieuwe VROUW Magazine (iedere zaterdag bij De Telegraaf). Als premiumlid kun je het ook (eerder al) online lezen.