Gerty: Een miskraam is een eenzaam proces

Gerty heeft Polycysteus Ovarium Syndroom (PCOS): er groeien cysten op haar eierstokken. Dit kan gevolgen hebben voor de vruchtbaarheid. „Ik heb vruchtbaarheidsbehandelingen gehad om zwanger te worden. De eerste keer ging dat heel goed en vlot; ik raakte direct zwanger en mijn dochter Anne kwam zes jaar geleden zonder complicaties ter wereld.” Doorgespoeld Ook Gerty’s tweede zwangerschap ging soepel van start. „Ik raakte opnieuw snel zwanger maar op een gegeven moment had ik het gevoel dat er iets niet goed was. En inderdaad: na 7 weken bleek het hartje niet meer te kloppen. Artsen willen dan het liefste dat je lichaam het vruchtje uit zichzelf afstoot. Na 1,5 week ving ik het op maar wist ik niet wat ik ermee moest doen. Wilde ik het begraven of moest ik wachten tot mijn man thuis was? Uiteindelijk heb ik het gewoon doorgespoeld.” Gerty liep een flinke klap op van haar eerste miskraam. „Die miskraam heeft een stukje kapot gemaakt in mij. Ik was immers toch al plannen aan het maken: namen bedenken, uitrekenen wanneer je met verlof mag en uitgerekend bent... Anne heeft het ook wel meegekregen. Toen ik krampen had, ging zij mij voorlezen. En vorig jaar vroeg ze: ’Hebben we die baby wel een naam gegeven? Zullen we dat alsnog doen?’. Het werd Noël.” Afvallen Pas na ruim twee jaar durfden Gerty en haar man Arjan (36) er weer voor te gaan. „Als je met vruchtbaarheidsbehandelingen begint, is het belangrijk dat je niet boven een bepaalde BMI zit. Ik moest daarom eerst afvallen. Ik viel 15 kilo af en raakte wederom direct zwanger. Ik was dolgelukkig maar op 26 augustus 2019 ging het na een paar weken opnieuw mis.” Toen Gerty uiteindelijk zwanger werd van Christian (inmiddels 7 weken) kon ze amper van de zwangerschap genieten. „De zwangerschap was niet meer zorgeloos. De eerste 13 weken was ik doodsbang voor een miskraam. Bij elke buikpijn of elk bloedverlies stond mijn hart eventjes stil. Toen ik het kindje meer ging voelen, werd die stress gelukkig wel iets minder. Toch kon ik, als de kleine een paar uurtjes stil was in mijn buik, de gedachte niet verdrukken dat er misschien iets mis was. Ik heb toen ook echt tegen mijn man gezegd dat het de laatste keer was dat we dit gingen proberen. Ik wilde er controle over hebben, maar dat kan gewoon niet. Dat machteloze gevoel is echt verschrikkelijk!” Eenzaam proces Gelukkig kwam Christian 7 weken geleden snel en gezond ter wereld en geniet Gerty volop van haar gezin. Maar wat haar betreft blijft het bij twee kinderen. „De vruchtbaarheidsbehandelingen en de weg ernaartoe vind ik al heel zwaar. Iedere week moest ik twee keer met mijn benen wijd om te zien of er een eitje zat. En als er een eitje zat, kreeg ik ’de opdracht’ om seks te hebben. De romantiek is er dan wel een beetje af. En toen ik eenmaal zwanger was, was ik zó rusteloos. Ik kon er niet van genieten.” Gerty wil graag het taboe rondom miskramen doorbreken. „Mijn man zegt weleens: ’Voor mij was het nog niet echt tastbaar’. Ik denk dat veel mensen van buitenaf dat zo ervaren, maar die keren dat ik een positieve test in handen had, voelde ik mij meteen moeder. Een miskraam is een eenzaam proces, ook al heb je lieve mensen om je heen. Zelfs voor de partner is het niet zo tastbaar.” Voldragen baby „Uiteraard is het anders als jij een voldragen baby verliest, maar voor de meeste moeders is het nog steeds een groot verlies. Ook al is het piepklein en heeft het nog geen vingertjes en teentjes, het is wel gewoon je baby. De plannen heb je al gemaakt: Wanneer is het 20 weken? Wanneer mag ik met verlof? Je moet een gedeelte van jouw toekomst gewoon weer weggummen, en dat maakt het ook zo raar.”